Πριν από 20 χρόνια, ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν Πιερ Ζενέ, παρουσίαζε στο κινηματογραφόφιλο κοινό της Ευρώπης την τέταρτη ταινία του, «Αμελί» ( ή «Le fabuleux destin d’ Amelie Poulain» όπως ήταν ο γαλλικός τίτλος), μια ανάλαφρη κωμωδία με σκηνικό το Παρίσι, και ιδιαίτερα την καλλιτεχνική γειτονιά της Μονμάρτρης. Η χαριτωμένη αυτή αισθηματική κομεντί θα άνοιγε ένα παράθυρο αισιοδοξίας στην άχαρη ζωή μας, αλλά τίποτε δεν προοιωνίζονταν την ένδοξη συνέχειά της.

Το σύμπαν των παρισινών καφέ

Η Αμελί, η ηρωίδα του Ζαν Πιερ Ζενέ, (την οποία υποδύεται η Όντρεϊ Τοτού), είναι μια  απλή, ντροπαλή αλλά χαριτωμένη κοπέλα με αχαλίνωτη φαντασία, που ζει, ονειρεύεται, και εργάζεται σαν σερβιτόρα στο καφέ «Les Deux Moulins», (ένα υπαρκτό καφέ που σερβίρει εξαιρετικά «choux» με κρέμα φιστίκι, και βρίσκεται στη νούμερο 17 της οδού Λεπίκ, γωνία με την οδό Κοσουά, στη Μονμάρτρη), στο Παρίσι, αποθεώνοντας και απολαμβάνοντας τις απλές χαρές της ζωής. (Ποιος δεν θυμάται τον τρόπο που απολαμβάνει σπάζοντας την καραμελωμένη κρούστα μιας «κρεμ μπρυλέ» με το κουτάλι της;)

Απ’ αυτό το καφέ, το οποίο ήταν στέκι διάφορων εκκεντρικών τύπων, περνούσε ένας γαλαξίας Γάλλων ηθοποιών, όπως ο Ματιέ Κασοβίτς, ο Ρούφους, ο Αντρέ Ντεσολιέ, ο Σερζ Μερλέν, η Λορέτα Κραβοτά, η Γιολάντ Μορό, ο Υρμπέν Κανσελιέ και ο Τζαμέλ Ντεμπούζ. Αξίζει να αναφέρουμε ότι και το μανάβικο του «κυρίου Κολινιόν» της ταινίας, είναι υπαρκτό και βρίσκεται στη γωνία της οδού Τρουά Φρερ.

«Απόρριψη – σοκ» στο Φεστιβάλ των Καννών

O σκηνοθέτης Ζαν Πιερ Ζενέ έκανε ντεμπούτο το 1991, με την cult ταινία «Delicatessen», και το 1995 παρουσίασε τη δραματική «sci-fi» ταινία «The City of Lost Children» η οποία προβλήθηκε στις Κάννες, ενώ στη συνέχεια έκανε το πρώτο του άνοιγμα στο Χόλυγουντ, σκηνοθετώντας το «Alien Resurrection», το τέταρτο sequel της διάσημης σειράς ταινιών.

Όμως παρόλη την αρχική θερμή υποδοχή του περιοδικού Τύπου, και του κινηματογραφόφιλου κοινού, η «Αμελί» δεν παίχτηκε ποτέ στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, επειδή ο Ζιλ Ζακόμπ, πρόεδρος της επιτροπής για τη διαμόρφωση της λίστας των διαγωνιζόμενων ταινιών, θεώρησε την «Αμελί» μια «ταινία παντελώς αδιάφορη», που ήταν εκτός του κλίματος του Φεστιβάλ Καννών, και δεν είχε κανένα λόγο να προβληθεί!

Παρόλα αυτά, η «Αμελί» πήρε το βραβείο καλύτερης ταινίας στα «European Film Awards», κέρδισε τέσσερα «Cesar Awards» (ανάμεσα στα οποία, βραβείο καλύτερου φιλμ και καλύτερου σκηνοθέτη), και το βραβείο καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου στα «British Academy Film Awards». Ακόμη και εισπρακτικά, η «Αμελί» θριάμβευσε. Ξεκινώντας με ένα budget ύψους 10.000.000 δολαρίων, έκανε τζίρο 174.200.000 δολαρίων παγκοσμίως, και άλλων 33.000.000 δολαρίων, από τις θεατρικές της αποδόσεις. Έτσι, η «Αμελί» έγινε η «Νο 1» γαλλική (και μάλιστα γαλλόφωνη) ταινία, που παίχτηκε στις ΗΠΑ, αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα, από καταβολής του γαλλικού σινεμά.

 Το jazzy Παρίσι

Σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα ατού της ταινίας, είναι το ίδιο το σκηνικό της, δηλαδή το Παρίσι. Η «Αμελί» τριγυρνά το Παρίσι, αφήνοντας πίσω της έναν αέρα αυτάρκειας, άνεσης, ελαφρότητας κι αθωότητας, κι ανεβοκατεβαίνει τα σκαλιά της Μονμάρτρης αφήνοντας πίσω της το φευγαλέο περίγραμμα της παριζιάνικης κομψότητας, της μουσικής και της γενικότερης Jazz ατμόσφαιρας του Παρισιού. Η κάπως ρετρό ατμόσφαιρα, υπενθυμίζει ότι μιλάμε για ένα ονειρικό Παρίσι, όπου τα πάντα μπορούν να είναι για λίγο τουλάχιστον διαφορετικά. Το σκηνικό συμπληρώνουν οι σικάτες ενδυματολογικές επιλογές της Αμελί, και οι ορχηστρικές μουσικές του Γιαν Τίρσεν. Τον μύθο αυτό, του εναλλακτικού Παρισιού, ήλθε να συμπληρώσει λίγα χρόνια αργότερα και η τραγουδίστρια Ζαζ με το τραγούδι της «Je Veux», το οποίο έγινε ύμνος του τζαζ Παρισιού.

Το μιούζικαλ  «Αmelie»

Η «Αμελί» πρωτοανέβηκε σαν μιούζικαλ, το 2015, με μουσική του Ντάνιελ Μεσέ, και στίχους του Ντάνιελ Μεσέ και του Νέιθαν Τάισεν. Το σόου είχε θερμή υποδοχή όταν ανέβηκε στο Μπρόντγουέι, το 2017, αλλά πραγματικά απογειώθηκε μετά από γενναίες αλλαγές που έγιναν το 2019, και οδήγησαν σε μια νέα βερσιόν που υπογράφει ο σκηνοθέτης Μάικλ Φέντιμεντ και παρουσιάστηκε στο «London’s West End». H νέα αυτή προσέγγιση, ενθουσίασε κοινό και κριτικούς και προτάθηκε για τρία «Lawrence Olivier Awards», και ένα «Grammy».

Τον Μάιο του 2021, αμέσως μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας, η «Αμελί» ανέβηκε στο «Criterion Theatre», δημιουργώντας το δικό της πιστό κοινό. Είναι κοινό μυστικό ότι στη σόου μπίζνες μια παράσταση μένει στην Ιστορία όταν γίνει και μιούζικαλ. Η θεατρική παράσταση δεν χρησιμοποιεί τη μουσική της ταινίας, ενώ η αφήγηση ενισχύεται και από ένθετες σκηνές κουκλοθέατρου, στα σημεία που αφορούν την παιδική ηλικία της ηρωίδας. Αυτές οι παρεκτροπές οδήγησαν το σκηνοθέτη της κινηματογραφικής «Αμελί», Ζαν Πιερ Ζενέ, να κρατήσει αποστάσεις από το μιούζικαλ.

Πάντως η «Αμελί», ανεξάρτητα απ’ όλα αυτά, συνεχίζει να μαγεύει το κοινό και να γράφει τη δική της ιστορία, ανανεώνοντας ευχάριστα το συναίσθημα του «Breakfast at Tiffany’s» ενώ η Όντρεϊ Τοτού χαρακτηρίζεται «Όντρεϊ Χέμπορν» της εποχής μας. Όσο για το κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, φέτος τον Ιούλιο (2021), έγινε επιτέλους ειδική προβολή της ταινίας στην παραλία της πόλης όπου χιλιάδες απενοχοποιημένοι κινηματογραφόφιλοι απόλαυσαν την ταινία κάτω από τα αστέρια.

Διαβάστε επίσης

Nirvana: 30 χρόνια από την κυκλοφορία του ιστορικού «Nevermind» – Η ιστορία πίσω από τον θρύλο

The Grateful Dead Marijuana – Ένα στέκι με ψυχεδελικές αναφορές (Photos/Video)

Charlie Watts: Ο «βηματοδότης» των Rolling Stones που «προτιμούσε» τη τζαζ