Η κόντρα για την ΔΕΗ φουντώνει με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να αλληλοκατηγορούνται για την ερμηνεία της σημερινής εξέλιξης και το υπόβαθρο που οδήγησε σε αυτήν.

Η μεν κυβέρνηση λέει ότι με την κίνηση της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου αντλούνται κρίσιμα κεφάλαια από την αγορά και όχι από τον καταναλωτή, που θα διοχετευτούν σε επενδύσεις για την «πράσινη μετάβαση», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δεσμευτεί η άντληση πόρων να κατευθυνθεί στο δημόσιο χρέος. Επιπλέον κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι επί των ημερών του ο οργανισμός έφτασε στο χείλος της χρεωκοπίας, ξεμένοντας από ρευστότητα.

Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, κάνει λόγο για ξεπούλημα και μάλιστα εν μέσω ενεργειακής κρίσης και αφήνοντας αιχμές για χρηματιστηριακά παιχνίδια στο παρασκήνιο, ενώ σε ό,τι αφορά την δική του διαχείριση απαντά ότι εμπόδισε τα σχέδια ιδιωτικοποίησης και κράτησε τη ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο, που είχε ως αποτέλεσμα συγκρατημένες τιμές στο ρεύμα.

Η μάχη θα δοθεί προφανώς για τις εντυπώσεις, καθώς είναι δύσκολο το ευρύ κοινό να εντρυφήσει στα ψιλά γράμματα σε σχέση με το τί έγινε το 2016, οπότε μεταβιβάστηκε το 34% των μετοχών του Δημοσίου στο Υπερταμείο κι ενώ προηγουμένως είχε αποτραπεί το σχέδιο πώλησης της μικρής ΔΕΗ και τι ακριβώς σημαίνει το business plan που υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση, αν μπορούσε να αποτραπεί και να υπάρξει άλλη εξέλιξη, αν ήταν μονόδρομος, αν είναι προς όφελος του καταναλωτή, κλπ.

Από την κυβέρνηση δεν αντιλέγουν στο επιχείρημα ότι θα επηρεαστούν ανοδικά οι τιμές του ρεύματος, καλλιεργούν απλώς προσδοκίες ότι αυτό θα αφορά μόνο μια μικρή περίοδο προσαρμογής, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει δυσβάστακτες αυξήσεις άμεσα και χωρίς χρονικό όριο.

Πιθανότατα αυτό που θα κρίνει την τελική έκβαση της πολιτικής αντιπαράθεσης και της κοινοβουλευτικής μάχης δεν είναι μόνο η ρητορική και τα επιχειρήματα κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά ο τελικός λογαριασμός.

Οι πραγματικές επιπτώσεις στην τσέπη των πολιτών, την ώρα που τα νοικοκυριά βρίσκονται ήδη αντιμέτωπα, με τις οικονομικές συνέπειες της πανδημικής κρίσης, την ανεργία, την ελαστικοποίηση της εργασίας, την έκπτωση σε ποιότητα και ποσότητα των υπηρεσιών του λεγόμενου κοινωνικού κράτους (Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση) και πλέον είναι αντιμέτωπα και με την ακρίβεια.

Διαβάστε επίσης:

Ο άνθρωπος που μοίραζε πρόστιμα…

Νομικοί υποβολείς για ψεκασμένους – ή περί εσχάτης ανοησίας!

Ας κόψουν τον λαιμό τους…