Ο ιατροδικαστής που εξέτασε τη σορό του άτυχου Ζακ Κωστόπουλου ήταν σαφής ως προς τα αίτια του θανάτου του.  Έτσι κι αλλιώς, «απολαύσαμε» στις οθόνες μας το επεισόδιο. Η κοινή γνώμη υπήρξε αυτόπτης μάρτυς του μαρτυρικού του θανάτου.

Όχι ότι περισσεύει η γνώμη της επιστήμης, στην περίπτωσή μας του ιατροδικαστή κ. Νίκου Καλόγρηα – κάθε άλλο, αποτελεί την επισφράγιση της συνειδητής, ανελέητης και κτηνώδους δολοφονικής  μανίας των δραστών. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πώς αντέχουν τον εαυτό τους αυτοί οι «άνθρωποι»…   

Είδαμε τι συνέβη, δεν μας το περιέγραψαν, δεν μας το μετέφεραν, δεν μας το ανέλυσαν οι γνωστοί εργολάβοι που διαχειρίζονται ιδεολογικά τις ευαισθησίες της κοινής γνώμης, δεν χρειαστήκαμε κανέναν κοράκι διαμεσολαβητή στις ευαισθησίες μας και κυρίως είδαμε με τα μάτια μας το κακό.

Και αυτό που είδαμε, δεν έχει καμιά θέση στον ανθρώπινο πολιτισμό, στην κοινωνία των ανθρώπων. Αυτό που είδαμε δεν έχει δικαιολογία,  αποτελεί ευθεία προσβολή κατά της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτό που παρακολουθήσαμε παγωμένοι, κοκαλωμένοι, συντετριμμένοι, δεν χρειάζεται αναλυτές, ούτε κατηγοριοποιήσεις, ούτε  εκμετάλλευση. 

Αποτελεί κτηνώδη θηριωδία.  Ας αφήσουμε, λοιπόν, τον Ζακ να δολοφονηθεί μια φορά. Αυτό που είπε ο ιατροδικαστής ξερά  είναι ότι πέθανε από τα κτυπήματα. Η υπόθεση αυτή θα κλείσει μόνο με την απονομή δικαιοσύνης  και η δικαιοσύνη ως ακριβοδίκαιη οφείλει να είναι αμείλικτη και αυστηρή. Οι δε ποινές πρέπει να εκτίονται όχι να …ανακοινώνονται.  

Στην περίπτωση του Ζακ όπως και σε μια σειρά άλλων περιστατικών που η νομική γλώσσα χαρακτηρίζει ως ειδεχθή εγκλήματα, ο νέος Ποινικός Κώδικας  καταργεί την ατιμωρησία του προηγούμενου, αποκαθιστά το περί δικαίου αίσθημα ή εν πάση περιπτώσει  είναι σαφώς βελτιωμένος, καθώς με την ατιμωρησία εμπεδώνεται μια κοινωνία ασυδοσίας.

Δεν είναι δυνατόν να συλλαμβάνονται ανήλικοι, να βρίσκονται πάνω τους οπλοστάσια, να αναρτούν βίντεο με τα κατορθώματά τους, αντίστοιχα με των δολοφόνων του Ζακ και να αφήνονται ελεύθεροι, δίχως τιμωρία.  Αύριο αυτά τα καλόπαιδα  θα δέρνουν και θα κακοποιούν  με το αίσθημα ότι δεν τρέχει κάτι.  

Αυτή η ωραία  υπερπροσφορά  δικαιωμάτων έχει αρχίζει να παραμορφώνει τα πραγματικά δικαιώματα  ή αλλιώς έχουμε αρχίσει να βιώνουμε την παρακμή των δικαιωμάτων, πράγμα που σημαίνει ότι αφαιρούνται δικαιώματα από τους νομίμως διαβιούντες πολίτες και προστίθενται στους παρανομούντες.

Δεν μπορεί να σαπίζουν στο ξύλο ένα παιδί και οι θύτες να δικαιώνονται  (πολλές φορές με ιδεολογική – πολιτική  κάλυψη)  και να μένει αδικαίωτο και δαρμένο το θύμα. 

Δεν γίνεται παρόμοια στην ουσία περιστατικά, άλλα να μας συγκλονίζουν και άλλα να μας αφήνουν αδιάφορους! Έχουμε πολλά παραδείγματα που ξεσηκώνεται το σύμπαν γιατί δήθεν έσπρωξαν οι αστυνομικοί τον «γνωστό» σκηνοθέτη και ταυτόχρονα να αδιαφορεί για την έγκυο …απεργοσπάστρια που κάηκε στην Μαρφίν. 

Τα εγκλήματα δεν έχουν ιδεολογία, τα προκαλούν κτήνη σε όλες τις περιπτώσεις. Σε μερικές, ωστόσο, δεν τιμωρούνται, δεν συλλαμβάνονται, καθώς καλύπτονται στην ιδεολογική αχλή των οραμάτων!

Διαβάστε επίσης:

Το… πολυτελές ελληνικό ΕΣΥ

Δεν έχω άποψη αλλά η γνώμη μου είναι…

Το έργο της Ενεργειακής κρίσης παίζεται τώρα