Εκμεταλλευόμενα την έκπληξη και το φόβο των   ανθρώπων, τα ΜΜΕ, αφού ορθώς περιγράφουν τη φρίκη του πολέμου,  δεν αναλύουν περαιτέρω το φαινόμενο αυτό και επιβεβαιώνουν και αυτό που όλοι εξ αρχής  επισημαίνουν: το πρώτο θύμα των πολέμων είναι η αλήθεια. Όμως, με μια ψυχραιμότερη θεώρηση των πραγμάτων, εύκολα διαπιστώνουμε τα ακόλουθα:

• Ο πόλεμος προκλήθηκε με επίκεντρο το ΝΑΤΟ, στο οποίο επιθυμούσε να ενταχθεί η Ουκρανία. Αυτό διακήρυττε ως επιθυμία της η  πολιτική της ηγεσία, που καταδήλως στηριζόταν σε (ή και από) αυτό.  Όμως, μετά την αιματηρή  εισβολή της Ρωσίας, το ΝΑΤΟ, αιδημόνως ή ανεντίμως, δεν αντιδρά.

• Οι ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας ως   “φόβητρο” το ΝΑΤΟ,   μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως   επαναδημιούργησαν   τον εχθρό που τους έλειψε και επανακαθόρισαν την έννοια της  «Δύσεως».  Έβαλαν τη  νέα Ρωσία στη θέση της παλαιάς Σοβιετικής Ενώσεως,  με τη νέα αυτή Ομοσπονδία να αναλαμβάνει  ευχαρίστως αυτόν το ρόλο. Έτσι λοιπόν, επανασυστάθηκε ο διπολισμός Ανατολής και Δύσης, με νέες νοηματοδοτήσεις των όρων αυτών. Είναι βέβαια μάλλον προφανές, ότι αν η νέα αυτή Ρωσία, έχοντας αποκηρύξει το πρότερο   κομμουνιστικό καθεστώς της, δεν είχε βλέψεις επανακατάκτησης του ρόλου της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως, θα είχε μέχρι τώρα επιδιώξει την ένωσή της με την υπόλοιπη Ευρώπη.

• Αυτή τη στιγμή συντελείται στην Ουκρανία το αντίστροφο αυτού που συντελείτο στον καθ’ ημάς μεταπολεμικό εμφύλιο πόλεμο (γιατί και τώρα κατ’ουσίαν περί εμφυλίου πρόκειται). Τότε, η Σοβιετική Ένωση υποσχόταν   υποστήριξη τους Έλληνες αντάρτες, ωθώντας τους σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και Αγγλία και σε καταστροφικό για τη χώρα εμφύλιο πόλεμο.  Σήμερα οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ υπόσχονταν υποστήριξη στους «δυτικούς» Ουκρανούς, ωθώντας τους εναντίον της Ρωσίας, ομοίως παραπλανώντας τους. Τελική κατάληξη, τότε,  η Συνθήκη της Γιάλτας – με φινλανδοποίηση της Ελλάδος- ενώ σήμερα διαφαίνεται μια νέα παρόμοια Συνθήκη, με φινλανδοποίηση της Ουκρανίας (τότε συμφώνησαν να μας παραχωρήσουν κυρίως στη «Δύση»,   ενώ «συμβολαιογραφικώς» δόθηκε 10% στην ΕΣΣΔ, στην Ουκρανία συζητείται ακόμα το ποσοστό επιρροής -ή συνιδιοκτησίας-  των ισχυρών)

• Έγινε φανερό, για ακόμα μια φορά, πως το ΝΑΤΟ λειτουργεί ως ιδιοκτησία των ΗΠΑ, με τουλάχιστον άγνωστους σκοπούς. Μάλιστα, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως φάνηκε να μην έχει αντικείμενο ύπαρξης. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας το αποκάλεσε «κλινικά νεκρό».  Παλαιότερα,  αντιδρώντας σε αυτό, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε αποσύρει, για κάποιο διάστημα, τη χώρα μας από το  ΝΑΤΟ, στο οποίο εισφέρουμε  χωρίς να συμμετέχουμε ουσιαστικώς  στη λειτουργία του και χωρίς να ωφελούμαστε  εν τοις πράγμασι από αυτό.  Απορώ γιατί η χώρα μας όχι μόνο δεν έχει εξοργιστεί από τη συμπεριφορά του, αλλά και επισήμως δείχνει να έχει ξεχάσει την περίπτωση της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, περίπτωση εισβολής κράτους σε άλλο κράτος, στην οποία ούτε η «Δύση» ούτε   το ΝΑΤΟ αντέδρασαν ουσιαστικώς.

• Αποδείχθηκε -ακόμα μια φορά και με τον πιο εμφατικό τρόπο- πως Ενωμένη Ευρώπη δεν υφίσταται.  Η μόνη αντίδραση της Ευρώπης ήταν η οικονομική  βλάβη της ιδίας, δηλαδή   η βλάβη των μικρότερων κρατών της (τα μεγάλα κράτη της έχουν τον «τρόπο» τους).  Οικονομικώς ούτε η Ρωσία θα βλαφθεί, σοβαρά και επί μακρόν,  ούτε οι ΗΠΑ. Είναι προφανές πως η «νέα Γιάλτα» θα συναφθεί μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, που επιδιώκουν να επανασυστήσουν τον παλαιότερο παγκόσμιο διπολισμό (αν και τώρα θα συμμετάσχει και η Κίνα, το πιθανότερο με μια ευρασιατική συμμαχία, στην οποίαν θα συμμετέχει η Ρωσία. Η Τουρκία αναμένει να δει που την συμφέρει να πάει). Η Ευρώπη απλώς θα παρίσταται στη συμφωνία, ως εντελλόμενη από τις ΗΠΑ, παρά τις όποιες βλέψεις της Γαλλίας.  

• Η Ευρώπη δεν έχει συλλογικές στρατιωτικές δυνατότητες, κάτι που αποδεικνύει την υποκρισία της δήθεν ένωσής της.   Η «Ενωμένη Ευρώπη», που ιδρύθηκε ως τέτοια το 1993, δηλαδή μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως, έχει καταστατική της υποχρέωση την κοινή της ασφάλεια και άμυνα. Τίποτα σχετικό δεν έγινε.   Σήμερα μάλιστα η Γερμανία, ως μεμονωμένη χώρα, ενισχύει τη στρατιωτική ισχύ της με το ιλιγγιώδες ποσό των 100δις €. (Ας επισημάνουμε  πως η οικονομία της Γερμανίας κέρδισε τεράστια ποσά από την πρόσφατη οικονομική κρίση της Ευρώπης. Κυριολεκτικώς τα ελλείματα του Νότου έγιναν πλεονάσματα του Βορρά, όπως έχουν διαπιστώσει όλοι οι ειδικοί οικονομολόγοι. Με άλλα λόγια,  φτιάχνει πολεμική μηχανή με τα χρήματα των κρατών της νότιας Ευρώπης). Δηλαδή η «κοινή ευρωπαϊκή άμυνα», καταστατική υποχρέωση της δήθεν «Ενωμένης Ευρώπης», καταργήθηκε  επισήμως, μάλιστα η Γαλλία δήλωσε, υποθέτω υποκρινόμενη, πως χαίρεται γι’ αυτό. Όλοι αντιλαμβανόμαστε το μέλλον της Ευρώπης:  θα αποτελείται από δύο ισχυρά και ξεχωριστά κράτη, Γερμανία και Γαλλία και τριγύρω μικρότερα κράτη που θα αναζητούν τρόπους επιβίωσης, εντός του διεθνούς και άκρως ανταγωνιστικού τοπίου.  Αλλά, ακόμα και αυτά τα δύο ισχυρά κράτη, θα δυσκολευτούν να επιβιώσουν ως αυτόνομες οντότητες.

• Με αυτά ως δεδομένα, διερωτώμεθα για το ποιο θα είναι το μέλλον μας ως χώρα.   Μπορούμε να αποκτήσουμε λόγο και ρόλο ευρύτερο του αποικιακού προτεκτοράτου;  Υπάρχει περίπτωση να δούμε Ευρώπη πραγματικώς ενωμένη,   ικανή να σταθεί ως τέτοια στο παγκόσμιο άκρως ανταγωνιστικό και επιθετικό τοπίο; Ιδού τα μεγάλα ερωτήματα….

* Ο Νικήτας Χιωτίνης είναι Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής

Διαβάστε επίσης:

21ος αιώνας: βουτιά στην άβυσσο

Από την Γεωργία στην Ουκρανία – Τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης σε συνθήκες κρίσης

Δεν ανήκουν όλοι στη Δύση!