Κυκλοφορεί μια άποψη από τις πολλές, ότι η Δύση αντί να ανταμείψει τα βήματα των Ρώσων προς την δημοκρατία τη δεκαετία του 1990, τους εξευτέλισε προεκτείνοντας το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά.

Η άποψη αυτή έχει αρκετά προβλήματα και πριν από όλα, αγνοεί την ιστορία του Μεγάλου Πέτρου και την τιτάνια όσο και αποτυχημένη προσπάθειά του να εκδυτικίσει την Ρωσία. Η Ρωσία δεν μπορεί να γίνει δυτική δημοκρατία – όπως την εννοούμε στην Δύση, ούτε καν μια δυτική χώρα. Το λάθος αυτό το διέπραξαν οι Αμερικανοί πολλές φορές όταν μιλούσαν για δημοκρατία στο Ιράκ και σε διάφορες χώρες του αραβικού κόσμου με την… Αραβική Άνοιξη. Η δημοκρατία δεν είναι πασπαρτού. Δεν πας στην Ινδία και τους λες «καλημέρα, σας ήρθα για να σας εφαρμόσω ένα ωραίο σύστημα!»

Μια άλλη ανοησία που ακούγεται επισήμως, σχετίζεται με την ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε λόγω της Συνθήκης των Βερσαλλιών όπου η Γερμανία ένιωσε ταπεινωμένη. Δηλαδή, αν ήταν πιο ήπια η Συνθήκη, θα γλυτώναμε τον πόλεμο; Ποιος μπορεί να το αποδείξει; Αν ήταν πιο ήπια, θα συγκινούσε τον Χίτλερ; 

Τώρα λένε ότι ο χιτλεροσταλινικός δικτάτορας Πούτιν δεν θα αντιδρούσε αν η Δύση του φερόταν καλύτερα την δεκαετία του 1990 και ότι είναι στρατηγικό λάθος η ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Δηλαδή, αυτό δεν ήταν αφορμή, ήταν η αιτία… Όποιος, ωστόσο, παρακολούθησε προσεκτικά τα λεγόμενα του Πούτιν, θα παρατήρησε ότι δεν έκανε καμία αναφορά στο ΝΑΤΟ. Αντίθετα, στην μακροσκελή του ομιλία, η αιτιολογία ήταν ότι αρνείται το δικαίωμα ύπαρξης ενός λαού, του αρνείται την εθνική υπόσταση! Γι’ αυτό δεν έβγαλε πολιτικό, στρατιωτικό ή άλλο λόγο αλλά μας παρέδωσε ένα μάθημα ιστορίας όπως το εννοεί ο ίδιος. Είτε έμπαινε στο ΝΑΤΟ είτε όχι, για τον Πούτιν η Ουκρανία ήταν ένας χώρος ρωσικής επικράτειας που δεν μπορεί να υπάρξει αλλιώς. Το δήλωσε ξεκάθαρα, απερίφραστα, ανερυθρίαστα.

Άρα, η Δύση ούτε τον ταπείνωσε ούτε τον διάβασε λάθος. Απλά, στην ιστορία μπορεί και ένας μόνος του να φέρει την καταστροφή, δεν χρειάζονται περισσότεροι…  

Γυρίζοντας τα γεγονότα ανάποδα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Πούτιν ενδέχεται να μην «διάβασε» σωστά την Δύση καθώς κατάφερε το ακατόρθωτο: να εξαλείψει την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και την ευρωπαϊκή αναβλητικότητα, να δρομολογήσει την ευρωπαϊκή ενεργειακή απεξάρτηση από την Ρωσία, να εξαντλήσει την ευρωπαϊκή δημοκρατική υπομονή των πολιτισμένων χωρών και να διαψεύσει όσους θεωρούσαν ότι μπορούν να αποσυντονίσουν την Ευρώπη με διάφορους Ορμπάν.

Επίσης, κατάφερε να… βάλει μπροστά τις διαδικασίες για να αποκτήσει στρατό η Ευρώπη – που ήταν ένα ζητούμενο. Κατάφερε επίσης το εκπληκτικό: ό,τι δεν αποφάσιζαν οι Γερμανοί τα τελευταία πενήντα χρόνια ως προς τους εξοπλισμούς, να το αποφασίσουν σε πέντε μέρες. Ο Πούτιν άλλαξε την Ευρώπη με την Ουκρανία να πληρώνει σκληρό τίμημα (και της το χρωστάμε…), με μια μικρή ταλαιπωρία στην οικονομική σταθερότητα της Ευρώπης και με την δραματική καταβύθιση της Ρωσίας στο σκοτεινό παρελθόν…

Διαβάστε επίσης:

Από την Γεωργία στην Ουκρανία – Τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης σε συνθήκες κρίσης

Οι Ουκρανοί να κάτσουν σπίτια τους να πολεμήσουν

Γιατί ξεκινούν εν μέσω πολέμου οι ρωσο-ουκρανικές διαπραγματεύσεις