Είναι πλέον προφανές ότι ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος δεν θα είναι σύντομος.

Προκειμένου να επιτευχθεί άμεσα κατάπαυση του πυρός, δεν απαιτούνται ούτε αποστολές πολεμικού υλικού ούτε πολωνικά μαχητικά αεροσκάφη MiG στην Ουκρανία, αλλά αποτελεσματική διπλωματική δραστηριότητα της διεθνούς κοινότητας, η οποία, μέχρι στιγμής, απλά παρακολουθεί, σχολιάζει και ανακοινώνει τη λήψη οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, γεγονός που έως ένα βαθμό συντηρεί την υφιστάμενη συγκρουσιακή κατάσταση.

Η επόμενη μέρα της ρωσο-ουκρανικής κρίσης θα πρέπει να έλθει σύντομα, «ίσως και χθες». Προς τούτο, πέρα από την κατεπείγουσα ανθρωπιστική βοήθεια, απαιτείται μια διεθνής διάσκεψη, η οποία θα αναλάβει το δύσκολο έργο του συμβιβασμού μεταξύ των δύο πλευρών, πριν ισοπεδωθούν οι ουκρανικές μεγαλουπόλεις και καταστραφεί ολοσχερώς η χώρα. Κάποιοι πρέπει να πείσουν τις ηγεσίες των αντιμαχόμενων ότι «οι αποτελεσματικές διαπραγματεύσεις απαιτούν από τις δύο πλευρές να ρίξουν αρκετό νερό στο κρασί τους». Απαιτούν «δούναι και λαβείν». Δυστυχώς όμως, ο αμετάπειστος Πούτιν συντηρεί την «εικόνα του σκληρού τιμωρού της Ουκρανίας», ενώ ο Ζελένσκι είναι έτοιμος να θυσιασθεί, χωρίς να αντιλαμβάνεται το βαρύ κόστος που θα επιφέρει στην Ουκρανία και τον πολύπαθο ουκρανικό λαό. 

Σχετικά με το ερώτημα «τι έχει να κερδίσει ο Πούτιν, τη στιγμή που οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν στην ανατολική, βόρεια και νότια Ουκρανία;», η απάντηση είναι: «η επιβίωση της ρωσικής οικονομίας, η διατήρηση ως ένα βαθμό της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, η αποφυγή επιδείνωσης της εσωτερικής ασφάλειας, η αποκατάσταση των σχέσεών του με τους Ρώσους ολιγάρχες, η αποφυγή ενός παρατεταμένου υβριδικού πολέμου με τη Δύση, η αποφυγή μιας σύγκρουσης με το ΝΑΤΟ, η εξουδετέρωση της πιθανότητας ενός πυρηνικού πολέμου, κτλ».

Η διεθνής κοινότητα απαιτείται να δραστηριοποιηθεί διπλωματικά και να πείσει τις δύο πλευρές ότι «θα επανεξετασθούν οι ρωσικές προτάσεις, που υποβλήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2021». Ιδιαίτερα «η μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ», καθώς και «η εφαρμογή των Συμφωνιών του Μινσκ (2014 και 2015)». Ούτως ή άλλως, η απόρριψη αυτών των προτάσεων οδήγησε στην ρωσο-ουκρανική κρίση.

Βασίλης Γιαννακόπουλος, γεωστρατηγικός αναλυτής

Διαβάστε επίσης:

Νέο διάγγελμα Ζελένσκι: «Πύραυλοι εναντίον της Οδησσού, έγκλημα πολέμου»

Συνάντηση Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν με Σολτς για τον πόλεμο στην Ουκρανία

Βιομηχανία σε κίνδυνο: Άλμα 85% στο κόστος της ενέργειας τον τελευταίο έναν χρόνο