North Atlantic Tourist Organization, αυτή είναι η παράφραση του, εκ του North Atlantic Treaty Organization προερχόμενου, νατοϊκού ακρωνυμίου στη «βαθύτερη ετυμολογία» της οποίας, όπως αναφέρει απόστρατος Έλληνας

​Πραγματικά, η Γερμανία φαίνεται να μην ξέρει πώς να μην αντιμετωπίζει κάτι στα σοβαρά. Ίσως για αυτό ο αρχηγός του γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού Αντιναύαρχος Σόενμπαχ δήλωνε, στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, πριν ακόμη ξεκινήσει η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, πως «το Κίεβο δεν θα επανακτήσει ποτέ τη χερσόνησο της Κριμαίας» και πως «ο Πούτιν θέλει να αντιμετωπίζεται ως ίσος από τη Δύση». Ο συγκεκριμένος ανώτατος νατοϊκός αξιωματικός οδηγήθηκε σε παραίτηση μετά τις δηλώσεις του αυτές. Μια κίνηση η οποία ουδόλως αποθάρρυνε, όπως φαίνεται εκ των υστέρων, τον Ρώσο Πρόεδρο από το να προκαλέσει εκατόμβες θυμάτων εισβάλλοντας στην Ουκρανία.

​Την πρώτη κιόλας ημέρα της εισβολής, στο Φιδονήσι, ένα ουκρανικό νησί του Εύξεινου Πόντου, στα σύνορα με τη Ρουμανία κοντά στο Δέλτα του Δούναβη, το οποίο αποτέλεσε για χρόνια το επίκεντρο συνοριακής διαφοράς μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας, για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του που επηρεάζει και την κυριότητα στα υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου, σε μία κατάσταση παρόμοια με τις τουρκικές διεκδικήσεις στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, 13 ηρωικοί Ουκρανοί στρατιώτες, όταν οι Ρώσοι εισβολείς, πλησιάζοντας από θαλάσσης, τους ζήτησαν να παραδοθούν, αρνήθηκαν, προέτρεψαν το ρωσικό πολεμικό πλοίο να…πάει στον αγύριστο –για να το  πούμε όσο γίνεται κομψότερα- και προτίμησαν να αγωνιστούν μέχρι θανάτου.  Αργότερα, τόσο ρωσικές, όσο και ουκρανικές πηγές ανέφεραν πως οι υπερασπιστές στο «νησί του φιδιού», έχουν παραδώσει τα όπλα και  κρατούνται από τις ρωσικές δυνάμεις.

​Δεν μπορώ να γνωρίζω με την επιστημονική ακρίβεια των διεθνολόγων, πόσο σοβαρότερα θα έπρεπε να έχει πάρει το ΝΑΤΟ τις ανάλογες πολεμικές ενέργειες του Βλαντιμίρ Πούτιν στη Γεωργία το 2008 και στην Κριμαία το 2014, καθώς και τις προειδοποιήσεις του για μη περαιτέρω επέκταση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στις χώρες επιρροής της πρώην ΕΣΣΔ. Γνωρίζω, όμως, πόσο σοβαρά αντιμετώπισε το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Γνωρίζω πώς ενεπλάκη με βομβαρδισμούς και ζώνες απαγόρευσης πτήσεων στην πρώην Γιουγκοσλαβία και στη Σερβία το 1999.

Γνωρίζω επίσης, από ιστοριοδιφικό ενδιαφέρον, πως όταν η ναζιστική Γερμανία έχασε τον πόλεμο και παραδόθηκε στους σημερινούς νατοϊκούς της Συμμάχους και στην τότε Σοβιετική Ένωση, ένα από τα τελευταία εδάφη που παρέμεναν υπό γερμανική κατοχή ήταν τα νησιά της Μάγχης. Μερικές δεκάδες χιλιόμετρα δυτικά της χερσονήσου του Χερβούργου, τα νησιά Τζέρσεϋ, Γκένσεϋ,  Ολντέρνη και Σαρκ έχοντας, από τον πρώτο χρόνο του πολέμου εγκαταλειφτεί από τους Βρετανούς, καταλήφθηκαν από τους Γερμανούς οι οποίοι και είχαν εγκαταστήσει εκεί επάκτιες πυροβολαρχίες.

Ο ναυτικός διοικητής των νησιών, Γερμανός Ναύαρχος Χουφμέγιερ, έδωσε εντολή στους υφισταμένους του να προειδοποιήσουν τα σκάφη των νικητών Βρετανών που έρχονταν για τη διαπραγμάτευση των όρων παράδοσης να μην πλησιάσουν σε κανένα νησί, γιατί υπήρχε ενδεχόμενο να βληθούν από τα πολυβολεία. Ο Βρετανός επικεφαλής, όμως, που από ότι φαίνεται δε είχε πάει στα νησιά της Μάγχης για τουρισμό και δεν ήξερε ούτε και εκείνος τον τρόπο να μην αντιμετωπίζει κάτι στα σοβαράαπάντησε: «Πείτε στον Ναύαρχό σας πως αν ανοίξει πυρ εναντίον μας, αύριο θα τον κρεμάσουμε».

*Ο Xρίστος Χ. Λιάπης είναι Ψυχίατρος – Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών και Πρόεδρος ΔΣ ΚΕΘΕΑ, Μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας

Διαβάστε επίσης:

Το νοσηρό ενδιαφέρον για τα νεκρά παιδιά της Πάτρας

Ουκρανία: «Ημερολόγιο πολέμου – Ημέρα 33η»

Ευρωστρατός: επικίνδυνος σχεδιασμός για τους λαούς