«Η ΕΕ βγήκε από το λήθαργο», «επιτέλους ξύπνησε», «φτιάχνει Ευρωστρατό, εξοπλίζεται και αποκτά αυτοτελή στρατηγική» πανηγυρίζουν εν χορώ όλα τα ελληνικά αστικά κόμματα. Πριν εξετάσουμε αν είναι αυτός όντως λόγος να πανηγυρίζει ο λαός, ας δούμε αν όντως «ξύπνησε» τώρα η ΕΕ.

Η αλήθεια είναι ότι η ΕΕ ουδέποτε «κοιμήθηκε» κι ολιγώρησε, προκείμενου να προχωρήσει και στρατιωτικά η στήριξη των συμφερόντων των ευρωπαϊκών ομίλων όπου γης. 

Μιλάμε με στοιχεία:

– Πρώτα από όλα κάνεις δεν ξεχνά -όλα τα προηγούμενα χρόνια- την εμπλοκή της ΕΕ και των κρατών μελών της, με βομβαρδισμούς και αποστολές, σε Αφγανιστάν, Συρία, Ιράκ, Λιβύη κλπ.

– Πρόσφατη μελέτη κατέδειξε ότι την περίοδο 2017-2021 οι  χώρες της ΕΕ αγόρασαν 19% περισσότερα όπλα, σε σχέση με την περίοδο 2012-2016. Ενώ, σύμφωνα με έρευνα του ινστιτούτου SIPRI, η ΕΕ είχε τη μεγαλύτερη αύξηση ως προς το εμπόριο όπλων τα τελευταία πέντε χρόνια από όλες τις υπερδυνάμεις του πλανήτη.

– Την ίδια στιγμή με την PESCO, από το 2018 ακόμη, εκσυγχρόνισε τους στρατιωτικούς σχηματισμούς της ταχείαςεπέμβασης εκπονώντας πάνω από 40 διαφορετικούς σχηματισμούς με την εμπλοκή ομάδων χωρών. 

– Προώθησε επίσης το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας, ύψους 5 δις ευρώ κατ’ έτος, για την έρευνα και την προώθηση νέων εξοπλισμών, ενώ ενισχύει τη διαλειτουργικότητα ανάμεσα στα κράτη μέλη της με συμπαραγωγή αρμάτων μάχης, κορβετών, φρεγατών κι αεροπλανοφορων. 

– Παράλληλα, έθεσε σε εφαρμογή το μηχανισμό CARD, που ελέγχει κάθε κράτος-μέλος αν προωθεί επαρκώς τους ευρωενωσιακούς στρατιωτικούς σχεδιασμούς, ένα στρατιωτικό μνημόνιο δηλαδή. Η 

– Η δε εξαγγελία της «Στρατηγικής Πυξίδας» της ΕΕ αποτελεί τη συνέχεια κι επέκταση της λεγόμενης «Παγκόσμιας Στρατηγικής» της. Πρόκειται για ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα της ΕΕ προς την περαιτέρω στρατιωτικοποίησή της και την εξάπλωση της στρατιωτικής δράσης της σε όλη την υδρόγειο καθώς δεν «αρκείται» στις 18 ιμπεριαλιστικές  αποστολές, που διατηρεί αυτή τη στιγμή σε όλο τον πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο ότι πλέον «και με τη βούλα» η ΕΕ θέτει στόχο για την ικανότητα ανάπτυξης Ευρωστρατού 5.000 στρατιωτών σε κάθε σημείο του πλανήτη, ώστε να συμμετέχει αυτοτελώς σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους. Δεν πρέπει να παραλείψουμε και τις επιμέρους στρατιωτικές συμμαχίες που έχουν συγκροτηθεί στο περιθώριο της ΕΕ από τα ίδια τα κράτη μέλη της, όπως πχ η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Επεμβάσεων με επικεφαλής της Γαλλία (με 12 κράτη μέλη της ΕΕ) ή την JEF (με τη συμμετοχή των περισσότερων χωρών της Βόρειας Ευρώπης και της Σκανδιναβίας, αυτή τη φορά με επικεφαλής την Μ.Βρετανία, παρά το Brexit), αλλά και η Νordefco ή η Joint Army Command στη Σκανδιναβία.

Όλα τα παραπάνω τεκμηριώνουν ότι καθόλου δεν περίμενε η ΕΕ την καταδικαστέα ρωσική εισβολή στην Ουκρανία για να ενισχύσει τους πολεμικούς σχεδιασμούς της, ασφαλώς αξιοποιώντας και αυτήν για να επισπεύσει την υλοποίηση τους. Αντίθετα, η περικύκλωση της Ρωσίας, ως κοινό επιχειρησιακό σχέδιο ΕΕ, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, τέθηκε σε εφαρμογή από το 2018 με τα πολυεθνικά τάγματα σε όλες τις χώρες της Βαλτικής, την Πολωνία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. 

Τα περί «κοιμωμένης ΕΕ» από την κυβέρνηση της ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ επιχειρούν να αποκρύψουν ότι η εισβολή της καπιταλιστικής Ρωσίας στην Ουκρανία έδωσε περαιτέρω ώθηση για τη συνέχεια αυτού του επιθετικού σχεδιασμού των ΕΕ, ΗΠΑ ΝΑΤΟ. Επιδιώκουν ταυτόχρονα να υποδυθούν ότι «δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο», στον οποίο όλοι έχουν βάλει το χεράκι τους, δηλαδή της εμπλοκής της χώρας μας με τις ξένες βάσεις-ορμητήρια που αποτελούν βασικά κομμάτια του ίδιου σχεδιασμού και πιθανό στόχο αντιποίνων.Αποτελεί μέγιστη εξαπάτηση του λαού μας το γεγονός ότι επιχειρείται από την κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά κι από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, να ισχυριστούν ότι όλος αυτός ο αυτοτελής στρατιωτικός σχεδιασμός της ΕΕ, με παγκόσμια ακτίνα δράσης, μπορεί να αποτελέσει τάχα ασπίδα κατά της επιθετικότητάς της αστικής τάξης της Τουρκίας. Η περίοδος που διανύουμε σημαδεύεται από την κατάρρευση τέτοιων μύθων που, για δεκαετίες, αξιοποιούσαν οι αστικές τάξεις της Ευρώπης. Ο λαός της Ουκρανίας αποτελεί τραγικό παράδειγμα, αφού πληρώνει με το αίμα του την πρόσδεση της χώρας του στη μία ή την άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία. 

Η πραγματικότητα είναι ότι, όχι μόνο τέτοια ιμπεριαλιστικά σχέδια δεν συμβάλουν στην ειρήνη, αλλά αντίθετα κλιμακώνουν τους ανταγωνισμούς, πολλαπλασιάζουν τις εστίες πολέμου, οδηγούν σε απώλειες ζώων, πρόσφυγες, αλλεπάλληλα κύματα ακρίβειας. Επιπρόσθετα δεσμεύουν προσωπικό, φρεγάτες, εξοπλισμό κι υποδομές της χώρας μας σε αποστολές «ξένες» από την άμυνα της χώρας.

Το συμφέρον του λαού είναι, χωρίς καθυστέρηση, να οργανώσει την πάλη του για να μπουν εμπόδια σε αυτά τα επικίνδυνα σχέδια που ανάβουν περαιτέρω το φυτίλι του πολέμου και προορίζουν τους λαούς να αποτελούν το μόνιμο θύμα, τόσο από το στρατόπεδο των ηττημένων όσο κι από αυτό των νικητών.

Σε αυτόν τον αγώνα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή οι κομμουνιστές, στέλνοντας  το μήνυμα της απεμπλοκής της χώρας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ώστε οι εργαζόμενοι να μην διαλέξουν στρατόπεδο ληστών. Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη να χαράξει τη δική της αυτοτελή πάλη ενάντια σε αυτούς που της κλέβουν τον πλούτο που παράγει και να βαδίσουν μαζί στο δρόμο της ανατροπής με στόχο μια κοινωνία χωρίς φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά.

*Ο Κώστας Παπαδάκης, είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Ευρωβουλευτής

Διαβάστε επίσης:

Οι απαρχές της κατά φαντασίαν ελληνορωσικής φιλίας 1472 – 1825

Όταν ακούς «ναι μεν αλλά»…

Το τρίγωνο Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου και τι σημαίνει για την Τουρκία