Ο Μακρόν εξασφαλίζει 27,41%, έναντι 24,03% της Λεπέν, με καταμετρημένο το 96% των ψήφων. Ιδιαιτέρα εντυπωσιακό το αποτέλεσμα του Ζαν–Λυκ Μελανσόν, του υποψήφιου της ριζοσπαστικής αριστεράς που αγγίζει το 22% .

Οι εκλογές στην Γαλλία είναι κάτι παραπάνω από εθνικές εκλογές καθώς το αποτέλεσμά τους επηρεάζει άμεσα την ΕΕ, ιδιαίτερα σε μια τόσο κρίσιμη ιστορική συγκυρία που προφανώς είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ξεκάθαρη ρωσική απειλή εναντίον της Ευρώπης τόσο σε οικονομικό – ενεργειακό επίπεδο όσο και σε στρατιωτικό.  Είναι, επίσης, προφανές ότι η ΕΕ δεν θα άντεχε μια νέα περιπέτεια μετά από αυτήν της Μεγάλης Βρετανίας. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να διαταραχθεί η ενότητά της σε αυτή την ιδιαίτερη συγκυρία.

Παρά την βιασύνη και την ακατάσχετη φλυαρία των διαφόρων αναλυτών που πλέον η «άποψή» τους, ή η …«γνώμη» τους πάνω σε ανύπαρκτα αποτελέσματα λαμβάνει διαστάσεις δημοσίου κίνδυνου, η καρδιά της Ευρώπης λίγο μετά την πρώτη καταμέτρηση, ήρθε στη θέση της. Όπως όλα δείχνουν (φυσικά και δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια περιθώριο εφησυχασμού…), ο Μακρόν θα επανεκλεγεί και η Ευρώπη δεν θα βρεθεί μπροστά σε μιαν επώδυνη έκπληξη. Αντίθετα, ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η ηχηρή δήλωση Μελανσόν που ζήτησε μετ’ επιτάσεως  να μην δοθεί ούτε μια αριστερή ψήφος στην Λεπέν: “Il ne faut pas donner une seule voix à Mme Le Pen”, κραύγασε τρις! Κάλεσε ξεκάθαρα, όχι «κατά συνείδηση», αλλά παίρνοντας θέση και αναλαμβάνοντας την ιστορική ευθύνη  -όχι σαν κάτι …Πόντιους Πιλάτους!-   τους ψηφοφόρους του να μη δώσουν ούτε μια ψήφο στην κύρια Λεπέν!

Και αυτήν την θέση του Μελανσόν, οι βιαστικοί αναλυτές και οι  εντεταλμένοι προβοκάτορες την είχαν αμφισβητήσει αφήνοντας να διαρρεύσει μάλιστα ότι ο Μελανσόν θα στήριζε την Λεπέν! Αυτό δεν ήταν δύσκολο να γίνει πιστευτό, καθώς υπήρχε και η ελληνική εμπειρία όπου το αντίστοιχο ριζοσπαστικό κόμμα της Ελλάδας δεν είχε διστάσει να συνεργαστεί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ένα κόμμα με ιδιαίτερα (πάντα τηρούμενων των αναλογιών ) λεπενικά ακροδεξιά χαρακτηριστικά!  Μάλιστα, η ελληνική ριζοσπαστική αριστερά είχε κάνει ένα ακόμα πιο τολμηρό βήμα καθώς σε διάφορες ψηφοφορίες δεν είχε πρόβλημα με τις ψήφους του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής οι οποίες κατά δήλωση του τότε ριζοσπάστη Προέδρου της Βουλής ήταν καλοδεχούμενες!

Έτσι, κυρίως στην Ελλάδα, η φήμη ότι ο Μελανσόν θα στήριζε την Λεπέν, δεν προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση!  Ωστόσο, η ζωή είναι για να διαψεύδει και τις υποθέσεις και τις βεβαιότητες και ο Μελανσόν φάνηκε να τιμά την ιδεολογική του καταγωγή – αντίθετα με τον Αλέξη Τσίπρα που προτίμησε την συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά σε διάφορες μορφές της, φανερές και κρυφές…   Εδώ μάλλον φαίνεται και η σημασία της δημοκρατικής παράδοσης των κρατών, καθώς οι εκπρόσωποι  των ιδεολογιών τιμούν την ιδεολογία τους και όχι την δίψα τους για εξουσία.

Τέλος πάντων, κάθε αντιστοίχηση του γαλλικού μοντέλου με το ελληνικό είναι έτσι κι αλλιώς παρακινδυνευμένη καθώς δεν μπορούν να συγκριθούν ανόμοιες περιπτώσεις.  Άλλο ριζοσπαστική γαλλική αριστερά και άλλο ελληνική κωμωδία…   

Ένα είναι σίγουρο, ότι ο Μελανσόν με ένα πρωτοφανές ιστορικό ποσοστό έπραξε το καθήκον του πολλαπλώς απέναντι στην Γαλλική Δημοκρατία και τους θεσμούς της, απέναντι στην ιδεολογία του και στις αρχές του, αλλά και απέναντι στην ΕΕ αρνούμενος να την βάλει σε νέες περιπέτειες.  Κυρίως, δεν έδωσε την χαρά στον εγκληματία δικτάτορα Πούτιν να πανηγυρίσει μια μεγάλη πολιτική νίκη στο πλαίσιο της υπονόμευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό δεν είναι λίγο, δεν είναι καθόλου λίγο, κυρίως για όλους εμάς τους Μενουμευρωπαίους που παλέψαμε σθεναρά ενάντια στον κίνδυνο για την εθνική μας υπόσταση με το θλιβερό δημοψήφισμα του 2015. Γι’ αυτό, εκτιμούμε ιδιαίτερα αυτή την ιστορική απόφαση του Μελανσόν που κατά τα άλλα πολιτεύτηκε ως γαλλικός ΣΥΡΙΖΑ υποσχόμενος να καταργήσει τα πάντα και να γεμίσει τις τσέπες των Γάλλων με ευρώ.

Με δυο λόγια, ο κίνδυνος του ακραίου λαϊκισμού υπάρχει και δεν είναι φρόνιμο να εφησυχάζουμε. Τίποτα πλέον δεν είναι δεδομένο. Κανένα πάθημα-μάθημα δεν είναι αρκετό…  Η δημοκρατία και οι δημοκράτες οφείλουν να βρίσκονται σε συνεχή επαγρύπνηση.

Διαβάστε επίσης

Και με τον «άνθρωπο» και φτηνό πετρέλαιο;

Η παγκόσμια επισιτιστική κρίση: Αιτίες και διέξοδος

Η Βουλή δεν είναι καφενείο