Στήριξη σε κοινωνικό κράτος αλλά και επιχειρηματικότητα με τις 5+1 δεσμεύσεις

Η ισχυρή κυριαρχία Τσίπρα και το πράσινο φως στο πολιτικό πρόγραμμα που ψηφίστηκε ομόφωνα είναι τα στοιχεία που μετράει η ηγεσία στα αδιαμφισβήτητα κέρδη της κατά την λήξη του 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία την περασμένη Κυριακή. Είναι με άλλα λόγια συνολική η στήριξη στον άμεσο πολιτικοεκλογικό στόχο για την ήττα της κυβέρνησης Μητσοτάκη στις επικείμενες εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν, νίκη και πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας από την κάλπη της απλής αναλογικής.

Από την άλλη οι πανηγυρικές εντυπώσεις της έναρξης και του κλεισίματος στις οποίες είχε επενδύσει η πλειοψηφία διασκεδάστηκαν ελαφρώς από το επεισοδιακό κλείσιμο όταν η ψηφοφορία για τις τροπολογίες της Ομπρέλας επί του Καταστατικού τινάχτηκε στον αέρα. Γενικότερα, η ηγεσία πόνταρε σε έναν πανηγυρικό χαρακτήρα με κάποιες ελεγχόμενες εντάσεις από την πλευρά της Ομπρέλας η οποία από την πλευρά της φάνηκε να ποντάρει στις διαδικασίες και σε τακτικές κινήσεις, οικείες σε όσους μετέχουν στην Αριστερά, τα όργανά της και τα συνέδριά της.

Τα βλέμματα τώρα στρέφονται στην 15η Μαΐου όπου θα στηθούν οι κάλπες για την εκλογή του προέδρου και της 300μελούς Κεντρικής Επιτροπής, από τα 61.600 μέλη, (αλλά και για το Καταστατικό και τις τροπολογίες της Ομπρέλας). Ταυτόχρονα μια ακόμη καμπάνια εγγραφής μελών ξεκινά για τον μήνα που μεσολαβεί, οι δε εγγραφές θα συνεχιστούν έως και την μέρα της ψηφοφορίας. Πλειοψηφία και μειοψηφία ξεκινούν επίσης αγώνα δρόμου προκειμένου να μαζέψουν τα «κουκιά» για την εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής.

Η πρόταση Τσίπρα για εκλογή του Προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής από τα μέλη εγκρίθηκε από το σώμα του συνεδρίου το βράδυ του Σαββάτου με ποσοστό 75% έναντι 25% που έλαβε η πρόταση της Ομπρέλας για εκλογή από το Συνέδριο. Ειδικότερα, σε σύνολο 5.784 εγγεγραμμένων αντιπροσώπων (συνέδρων), ψήφισαν 4.681, ενώ υπήρξαν 30 λευκά και 5 άκυρα. Οι ψήφοι υπέρ της πρότασης Τσίπρα ήταν 3.438 έναντι 1.208 υπέρ της πρότασης της Ομπρέλας, με την μπίλια των συσχετισμών να κάθεται κάπου στη μέση των πιο αισιόδοξων εκτιμήσεων της κάθε πλευράς από τη μία 80%-20% κι από την άλλη για 70%-30%.

Το στοίχημα της μαζικότητας

Σημειώθηκε μια αποχή 1.103 συνέδρων, εκ των οποίων οι 500 δεν ήρθαν καθόλου ενώ οι υπόλοιποι ήρθαν τουλάχιστον στην έναρξη αλλά όχι στην ψηφοφορία του Σαββάτου, καθώς παρέλαβαν τις κάρτες τους. Για την αποχή υπήρξαν διαφορετικές ερμηνείες από τις δύο πλευρές: από την ηγεσία την απέδιδαν στο ότι η ακρίβεια και οι οικονομικές δυσκολίες είτε δεν επέτρεψαν σε συνέδρους να έρθουν καθόλου στην Αθήνα, είτε μπόρεσαν να εξασαφαλίσουν μια σύντομη παραμονή και προτίμησαν αυτή να περιλαμβάνει την πανηγυρική έναρξη. Επιπλέον επισήμαιναν ότι πολλοί ήταν αυτοί που δεν ήλθαν λόγω κόβιντ είτε επειδή ήδη βρίσκονταν σε καραντίνα είτε επειδή φοβήθηκαν μην κολλήσουν. Από την άλλη η Ομπρέλα απέδωσε την αποχή σε δυσαρέσκεια για το διχαστικό κλίμα.

Πάντως, από την Κουμουνδούρου υπογραμμίζουν τον υψηλό ενδιαφέρον για την κορυφαία κομματική διαδικασία καθώς «μέτρησαν» προσέλευση πλέον των 10.000 ατόμων κατά το τετραήμερο του Συνεδρίου καθώς εκτός από συνέδρους, τις πύλες του ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ πέρασαν μέλη και πολίτες από όλη την Ελλάδα «τόσο για το Συνέδριο καθαυτό όσο και για τα θεματικά τραπέζια που γινόταν διεξοδικός διάλογος για τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και τα οποία ήταν ασφυκτικά γεμάτα».

Η αίθουσα της Ολομέλειας (η αρένα του γηπέδου δηλαδή) στην οποία πραγματοποιούνταν οι ομιλίες ήταν κατάμεστη σε αρκετές στιγμές με αποκορύφωμα φυσικά τις ομιλίες του Τσίπρα στην έναρξη και στο κλείσιμο.

Από την Κουμουνδούρου θεωρούν ότι μπορεί το συνέδριο να καθυστέρησε δυο χρόνια αλλά η συγκυρία στην οποία αυτό τελικά πραγματοποιήθηκε ήταν ιδανική: η κυβέρνηση τελεί σε φθορά και δημοσκοπική κάμψη ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει και σίγουρα τα πολιτικά του μηνύματα κεντρίζουν το ενδιαφέρον, πιάνουν τόπο. Το μήνυμα «ερχόμαστε» πριν ένα χρόνο, θεωρούν, θα ακουγόταν παράταιρο, σήμερα όμως είναι βάσιμη προσδοκία.

Στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε τον στόχο της εκλογικής ανατροπής της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του σχηματισμού προοδευτικής κυβέρνησης στη βάση ενός μίνιμουμ ρεαλιστικού προοδευτικού προγράμματος 5+1 δεσμεύσεων το οποίο θα εφαρμοστεί από τις πρώτες μέρες (πλην της μεσοπρόθεσμης δέσμευσης για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου). Το πρόγραμμα αυτό, με πλέον επείγον θέμα, την αντιμετώπιση της ακρίβειας, κινείται σε μια κεϋνσιανή λογική με ενισχυμένη την ιδέα της στήριξης του κοινωνικού κράτους από τη μία πλευρά (Υγεία, Παιδεία, Εργασία, Αύξηση στον Κατώτατο μισθό, στήριξη Νέας Γενιάς) αλλά και της «υγιούς επιχειρηματικότητας» από την άλλη. «Γνωρίζουμε καλά ότι δε μπορεί να υπάρξει δίκαιη ανάπτυξη με δυσανάλογη επιβάρυνση της υγιούς επιχειρηματικότητας και της μεσαίας τάξης», ήταν η πλέον χαρακτηριστική αναφορά του.

Έμφαση έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας και στο σκέλος των συμμαχιών με την κοινωνία και τις προοδευτικές δυνάμεις. Απεύθυνε «ανοιχτό κάλεσμα συμπόρευσης» και ταυτόχρονα «κάλεσμα συμπόρευσης και αγώνα για την απαλλαγή από το καθεστώς Μητσοτάκη». 

·       στους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, τη νεολαία, τους ανθρώπους του πολιτισμού και του πνεύματος.

·       στις οργανώσεις και τα κόμματα του δημοκρατικού προοδευτικού χώρου.

Κάλεσε τα άλλα κόμματα του προοδευτικού και δημοκρατικού χώρου να ανοίξουν τα χαρτιά τους και να πουν πώς θα φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και πώς θα κυβερνηθεί ο τόπος. Το κάλεσμα είχε όμως καρότο και μαστίγιο, καθώς προειδοποίησε ότι όσοι δεν ανταποκριθούν θα χρεωθούν το αποτέλεσμα και θα υποστούν τις συνέπειες. «η κοινωνία δεν εμπιστεύεται και η ιστορία δεν θυμάται ποτέ τους απόντες από τα μεγάλα προσκλητήρια της. Η κοινωνία και η ιστορία δικαιώνουν αυτούς που δε δίστασαν να μπουν στη μάχη και να αγωνιστούν για ψωμί και δικαιοσύνη». Στην καταληκτική ομιλία του, στο κλείσιμο του Συνεδρίου επανήλθε λέγοντας πως ακόμη κι αν αποφεύγουν να ανοίξουν τα χαρτιά τους για λόγους τακτικής να μην γίνουν το δεκανίκι της κυβέρνησης Μητσοτάκη και να ζητήσουν εκλογές, κάτι που έδειξε να στρέφεται κυρίως προς την πλευρά Ανδρουλάκη.

Όσο για τα εσωκομματικά ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε προς τα έξω, μήνυμα αποφασιστικότητας να προχωρήσει «με αυτούς που θέλουν» όπως είπε και ο Πολάκης, ακόμη κι αν απαιτούνται κάποιες «θυσίες» στην πορεία μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ σε ένα διευρυμένο, μεγάλο κόμμα εξουσίας που ήρθε για να μείνει και «δεν είναι τέκνο της συγκυρίας, αλλά τέκνο της ανάγκης».

Σημειώνεται ότι το αποφασιστικό βήμα έγινε όταν στο Πολιτικό Συμβούλιο του Ιανουαρίου ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά την πρότασή του για την εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση. Η πορεία ως το συνέδριο και η έγκριση αυτή της πρότασης ήταν πλέον προδιαγεγραμμένη και αυτό που έμενε ήταν οι εντυπώσεις και η επικύρωση. Εξ ου και οι ομιλίες των στελεχών της πλειοψηφίας ως επί το πλείστον ήταν χαμηλής έντασης και οι αιχμές κατά των στελεχών της μειοψηφίας αποφεύχθηκαν. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας αναμενόμενα στο ρητορικό επίπεδο κινήθηκε σε ενωτικούς τόνους και δίπλα στην βασική προτροπή «να αλλάξουμε», συμπεριέλαβε τις διαφωνίες λέγοντας « διαφωνούμε αλλά καταλαβαινόμαστε και προχωράμε».

Η Ομπρέλα, θεωρεί πώς έχοντας το ένα τέταρτο (¼) των εσωκομματικών συσχετισμών παραμένει δυνατή και μάχιμη μέσα στο κόμμα, και παρά το αρνητικό κλίμα σε βάρος της που βιώνει από την μπετοναρισμένη σχεδόν πλειοψηφία στη γραμμή πως πρόκειται για «βαρίδια» που υπονομεύουν την προσπάθεια του προέδρου, δηλώνει ότι βγαίνει από το συνέδριο με μεγαλύτερο πείσμα για να δώσει τον αγώνα της και στη συνέχεια.

Στο συνέδριο έδωσε τη μάχη της:

• Με τις ομιλίες των στελεχών της (Φίλης, Βούτσης, Σκουρλέτης, Βίτσας, Τσακαλώτος, Λάμπρου, Δρίτσας, Ξανθός, Παπαδημούλης, κ.ά.) που ήταν αυτές που κέντρισαν και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στα πλαίσια του συνεδρίου. Κινήθηκαν σε μια λογική ανάδειξης κενών σε ζητήματα ριζοσπαστικής αιχμής στο πρόγραμμα, στην απολογιστική συζήτηση για τη διακυβέρνηση, τις ευθύνες της ηγεσίας στο εσωτερικό κλίμα, αλλά και τη στήριξή τους στο πρόγραμμα και τους στόχους που έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας, τηρώντας ισορροπίες στην κριτική και στο ύφος. Ενδιαφέρον είχε η προσπάθεια Τσακαλώτου να αντικρούσει τις κατηγορίες που δέχεται τρία χρόνια τώρα για τα 37 δις, απαντώντας συνολικά σε όσους εγείρουν αυτή την κριτική αλλά και στον Πολάκη που δεν παρέλειψε να επαναφέρει το θέμα την προηγούμενη, πως «ο πρόεδρος δεν μου έδωσε εντολή να φτιάξω το αριστερό μου προφίλ, μου έδωσε εντολή να βγούμε από το μνημόνιο». Κοινώς, «μαζί τα κάναμε». Αντιστοίχως, ο Ανδρέας Ξανθός έδωσε κι αυτός ανάλογη απάντηση στην κριτική που δέχεται για την γραμμή του κόμματος στην πανδημία απαντώντας στην ίδια πλευρά και όσους στοιχίζονται με αυτήν, ότι οι η γραμμή της πανδημίας ήταν συλλογική υπόθεση, στηρίχθηκε σε συλλογικές αποφάσεις συζητήθηκε παντού και ο ίδιος ο πρόεδρος την πήρε επάνω του επομένως, όποιος λέει ότι ήταν λάθος «βάλει εναντίον του προέδρου» και του κόμματος.
• Με την πρόταση για το σπάσιμο της πρότασης Τσίπρα εν όψει της κάλπης του Σαββάτου, πρόταση η οποία κατατέθηκε το απόγευμα της Παρασκευής και ζητούσε ουσιαστικά η ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου και ΚΕ να γίνει ανά όργανο (χωριστά η κάλπη για πρόεδρο και χωριστά για ΚΕ) ώστε όσοι έχουν διαφορετική προσέγγιση για κάθε όργανο να ψηφίσουν αναλόγως και να μην υποχρεωθούν να ψηφίσουν την κάθε πρόταση ως «πακέτο» (πρόταση Τσίπρα – πρόταση Ομπρέλας).
• Με τις τροπολογίες που κατέθεσε στο καταστατικό με προεξάρχουσα την πρόταση τα νέα μέλη για να γραφτούν να έχουν τουλάχιστον μία αυτοπρόσωπη παρουσία στην οργάνωσή τους. Η ψηφοφορία επί της πρότασης αυτής ήταν που πυροδότησε και το σκηνικό έντασης στο κλείσιμο του συνεδρίου, όταν η ψηφοφορία με ανάταση χειρός δεν έδινε καθαρό αποτέλεσμα και η Ομπρέλα ζήτησε να στηθεί κάλπη επί τόπου και όχι αυτή να μετατεθεί για την 15η Μαϊου όπως πρότεινε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος.

Πολάκης: Ένας πόλος μόνος του;

Σε sui generis περίπτωση αναδεικνύεται ο Πολάκης ο οποίος δείχνει να βγαίνει σταθερά πιο μπροστά από την υπόλοιπη πλειοψηφία με το γνωστό ύφος και στυλ, κερδίζοντας το μεγαλύτερο χειροκρότημα, αμέσως μετά τον πρόεδρο. Ο Πολάκης από τη μία εμφανίζεται ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής του Αλέξη Τσίπρα και από την άλλη βγήκε απέναντι στην πανδημία, βγήκε απέναντι στο θέμα του «μαξιλαριού», εκφωνεί θέσεις για τον έλεγχο της δικαιοσύνης και των ΜΜΕ την «δεύτερη φορά», που ο Αλέξης Τσίπρας από την άλλη προσπαθεί να «μαζέψει», ενώ πρόσφατα ήταν από αυτούς που δεν πήγαν στην ομιλία του Ζελένσκι, κόντρα στη γραμμή λέγοντας πως είναι άλλο πράγμα η συμπαράσταση στον ουκρανικό λαό και άλλο ο Ζελένσκι οπότε «ορθώς πολλοί δεν πήγαμε» στη Βουλή.

Διαβάστε επίσης:

Μεγάλο το τουριστικό καλάθι

Αδειάζει το καλάθι της νοικοκυράς

Διεθνής οικονομία: Πώς και γιατί οδηγούμαστε στο χειρότερο σενάριο της παγκόσμιας ύφεσης