Σε τρία 24ωρα, την Κυριακή 15 Μαΐου, ανοίγουν οι κάλπες για την εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, μια διαδικασία που εφαρμόζει για πρώτη φορά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς μέχρι πρότινος ο πρόεδρος και το κορυφαίο καθοδηγητικό όργανο εκλέγονταν από το συνέδριο.

Η εκλογή από τη βάση, δηλαδή από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., παλιά και νέα, ακόμη και όσα θα εγγραφούν την ημέρα της ψηφοφορίας, είναι το αποκορύφωμα της διαδικασίας διεύρυνσης που ξεκίνησε από το 2019, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη στην κυβέρνηση, και εκφράζει την ανάγκη, όπως το έθεσε ο Τσίπρας το βράδυ της εκλογικής ήττας, αντιστοίχισης του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνική και εκλογική του δύναμη.

Ανοίγοντας λίγο περισσότερο το πλάνο μπορεί κάποιος να πει ότι η διαδικασία της ερχόμενης Κυριακής είναι αποτέλεσμα μιας μακράς πορείας «βίαιης ωρίμανσης» του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο από την εκλογική εκτίναξή του το 2012 έως τη διακυβέρνηση του 2015 και το πέρασμα στην αντιπολίτευση το 2019 έχει περάσει διάφορα στάδια πολιτικού και οργανωτικού μετασχηματισμού από κόμμα διαμαρτυρίας σε κόμμα εξουσίας.

Το στοίχημα της ερχόμενης Κυριακής για τον Αλέξη Τσίπρα είναι μεγάλο, καθώς επέλεξε το ρίσκο τού να ανοίξει μια εσωκομματική διαδικασία στο ευρύ κοινό, δίνοντάς της χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής μάχης. Κάτι που συνιστά τακτική για τη μαζικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., αλλά κυρίως εξυπηρετεί τον πιο άμεσο στόχο, την επανεκλογή Τσίπρα και την ανανέωση της εντολής, ύστερα από 14 χρόνια στο τιμόνι του κόμματος, από το ευρύτερο δυνατό κοινωνικό ακροατήριο.

Απώτερος σκοπός είναι να αναδείξει την εδραίωση της κυριαρχίας του στο εσωτερικό του κόμματος, την εδραίωσή του ως βασικού «παίκτη» στο πολιτικό σκηνικό, καθώς και ότι είναι, και πάλι (κόντρα στις δημοσκοπήσεις), εν αναμονή πρωθυπουργός.

«Ναι στον Αλέξη, μαύρο στον Κυριάκο»

Ως αντίπαλο επιλέγει την κυβέρνηση και το διακύβευμα είναι να δυναμώσει ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. και να αναδειχθεί το μήνυμα ότι η κυβέρνηση τελειώνει και φυσά «άνεμος» πολιτικής αλλαγής. Ούτε λίγο ούτε πολύ, σύμφωνα με τα όσα λέει ο Αλέξης Τσίπρας στις πυκνές δημόσιες εμφανίσεις του τις τελευταίες ημέρες στο πλαίσιο της καμπάνιας για την εσωκομματική κάλπη, η ψήφος στο πρόσωπό του είναι ταυτόχρονα «πρόβα» καταψήφισης της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Παράλληλα, η συγκεκριμένη διαδικασία προβάλλεται ως ένα πρώτο βήμα συμμετοχής, που θα έχει και συνέχεια, ο κόσμος θα μπορεί να «πάρει τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια του», κατά την έκφραση που χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς θα έχει τη δυνατότητα μέσω δημοψηφισμάτων να μετέχει σε κρίσιμες αποφάσεις, όπως το αν το κόμμα θα λάβει μέρος σε κυβέρνηση συνεργασίας ή όχι.

Με δεδομένο ότι απευθύνεται στο ευρύτερο δυνατό κοινωνικό ακροατήριο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. επιχειρεί να αξιοποιήσει στο έπακρο τη συγκυρία, δηλαδή την κοινωνική δυσαρέσκεια και οργή για την ακρίβεια στην ενέργεια και τα αγαθά καθημερινής κατανάλωσης, θέματα που ανάγονται άμεσα στην «τσέπη», δηλαδή στο εισόδημα (που «τρώει» ο πληθωρισμός, ενώ είναι ήδη χαμηλό έπειτα από μια δεκαετία κρίσης), και γενικότερα το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Επιχειρεί με άλλα λόγια να μετατρέψει την οργή προς τον Μητσοτάκη σε θετική ψήφο στην προεδρική κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι με τις αλλαγές στο κόμμα, αφενός την πρόταση για εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση που ψηφίστηκε στο συνέδριο, αφετέρου με το δικαίωμα ψήφου μόνο για τον πρόεδρο ακόμη και σε όσους θελήσουν να γραφτούν μέλη την ημέρα της ψηφοφορίας, η ηγεσία έχει προσπαθήσει να στείλει το μήνυμα ότι είναι ένα κόμμα ανοιχτό σε όλους, χωρίς «κόφτες» και «αριστερόμετρα», δεν είναι ένα κόμμα «στρείδι», με πολύπλοκες διαδικασίες και προϋποθέσεις συμμετοχής.

Από την άλλη, σε μια προσπάθεια διαχωρισμού από τα άλλα κόμματα εξουσίας και τις πρακτικές που εισήγαγε ο Γιώργος Παπανδρέου με τα «μέλη και φίλους» και επιπλέον σε μια προσπάθεια «χρυσώματος του χαπιού» στο εσωτερικό του κόμματος, ένα μέρος του οποίου έχει αντιδράσει μιλώντας για άνευ όρων άνοιγμα, υποστηρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καλεί στην κάλπη τους «περαστικούς», αλλά τα μέλη.

Όμως, η λέξη «μέλος» ενδέχεται να μπλοκάρει ορισμένους που θα σκεφτούν ότι εφόσον δεν είναι μέλη δεν μπορούν να ψηφίσουν ή από την άλλη ότι η προϋπόθεση εγγραφής προκειμένου να ψηφίσουν τον Αλέξη Τσίπρα μπορεί να πέφτει «βαριά». Έτσι, η Κουμουνδούρου τις τελευταίες μέρες έχει απλοποιήσει το μήνυμα όσο δεν παίρνει, διευκρινίζοντας με κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο ότι όλοι μπορούν να ψηφίσουν, είτε είναι εγγεγραμμένα μέλη είτε όχι (εφόσον θα εγγραφούν επί τόπου), όπως υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας τόσο την Τρίτη στη διακαναλική συνέντευξη προς οκτώ περιφερειακούς σταθμούς όσο και χθες στη Θεσσαλονίκη.

Επιμέρους στοιχείο τακτικής τις τελευταίες μέρες είναι η προσπάθεια του Τσίπρα να «σπάσει» την εικόνα περί δημοσκοπικής στασιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., αφού παρά τη φθορά της κυβέρνησης και τη φανερή πτώση της, η ψαλίδα διατηρείται. Και ότι υπάρχει ένα ρεύμα το οποίο μπορεί να ξεπεράσει τους δισταγμούς του και να προσεγγίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, περνά δε κάτω από τα ραντάρ των δημοσκοπήσεων και του πολιτικού συστήματος.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημείωσε τις τελευταίες μέρες πως στην ελληνική κοινωνία υπάρχει μια συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση ανάλογη με αυτή που υπήρχε το 2012, μολονότι σήμερα είναι βουβή και δεν εκφράζεται με κινητοποιήσεις. Ανέφερε ότι «συντελείται στην ελληνική κοινωνία μια πολύ μεγάλη μεταστροφή», που δεν μπορεί να την καταγράψει καμία δημοσκόπηση και είναι απολύτως φυσιολογικό «γιατί είναι εν τη γενέσει της», φαίνεται δε η μεταστροφή αυτή μόνο στα ποιοτικά χαρακτηριστικά που έχουν αρχίσει να καταγράφονται εδώ και έξι μήνες. Σημείωσε δε ότι οι επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, «θα είναι η πλήρης διάψευση των δημοσκοπήσεων».

Το στοίχημα της προσέλευσης

Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα για τον πήχη: με τι προσέλευση θα είναι ικανοποιημένη η Κουμουνδούρου και θα θεωρήσει ότι πέτυχε τον σκοπό της να αναδείξει το μήνυμα ότι εκεί έξω υπάρχει ένα ρεύμα που κινείται και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας προβάλλουν ως ισχυρή εναλλακτική απέναντι στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη; Αξίζει να σημειωθεί ότι δύο πράγματα, μοιραία, ανεβάζουν τον πήχη:

• Το κεντρικό πολιτικό διακύβευμα, δηλαδή ότι η ψήφος για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι μήνυμα πολιτικής αλλαγής, ξεφεύγει κατά πολύ των κομματικών ορίων.
• Οι συγκρίσεις με το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛΛ, οι οποίες μοιραία θα γίνουν, τόσο με τη διαδικασία για την ανάδειξη αρχηγού τον περασμένο Δεκέμβριο (270.000 προσήλθαν στην κάλπη) όσο και με τη διαδικασία της περασμένης Κυριακής για το όνομα (170.000).

Η Κουμουνδούρου ευλόγως αποφεύγει να προσδιορίσει εκλογικό (αριθμητικό) πήχη, καθώς πρόκειται για μια πρωτόγνωρη διαδικασία για τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρά τη μεγάλη κινητοποίηση που έχει υπάρξει και τα 1.000 εκλογικά τμήματα, αριθμός που δηλώνει προσδοκίες κάθε άλλο παρά μικρής προσέλευσης, από την Κουμουνδούρου αποφεύγουν να δώσουν νούμερα. Θεωρούν ότι αυτή τη στιγμή το δεδομένο που έχουν στα χέρια τους είναι τα 61.600 μέλη και από κει και πέρα κεντρικά στελέχη διατηρούν το σασπένς λέγοντας πως το αποτέλεσμα θα είναι «θετική έκπληξη».

Κατά τα λοιπά, στα πέριξ της Κουμουνδούρου οι εκτιμήσεις φαίνεται ότι ποικίλλουν, με άλλους να εκφράζουν ανησυχία για το ύψος της συμμετοχής, άλλους να θεωρούν ότι ένας αριθμός 100.000 ψηφοφόρων είναι εφικτός, αλλά για από εκεί και πάνω είναι διστακτικοί για εκτιμήσεις, άλλοι, τέλος, χωρίς να προβαίνουν σε κάποια αριθμητική εκτίμηση, μεταφέρουν ότι δέχονται συνεχώς ενθουσιώδη μηνύματα από κόσμο που διαβεβαιώνει ότι θέλει να έρθει να ψηφίσει.

Κοινώς, δεν φαίνεται να υπάρχει ασφαλής εκτίμηση, μόνο η Κουμουνδούρου έχει μια πιο συνολική εικόνα, αλλά δεν ανοίγει τα χαρτιά της. Και επομένως όλοι καταλήγουν στο «Κυριακή κοντή γιορτή», με το κλείσιμο της κάλπης το βράδυ της Κυριακής «θα γίνει ταμείο», όπως έχει πει και ο Αλέξης Τσίπρας.

Διαβάστε επίσης

Φυγή εγκεφάλων από τη Ρωσία μετά την εισβολή στην Ουκρανία – Ποιοι και γιατί την εγκαταλείπουν (Photos)

Τατόι: Ένα μητροπολιτικό δάσος για τους Αθηναίους

Γλύξμπουργκ: Πόσες φορές ξύπνησαν πάθη, κόντρες και προκάλεσαν φασαρία (Photos/Video)