Χθες, 23 Ιούλιου, η Ευρωπαϊκή Ένωση έλαβε μιαν ιστορική απόφαση στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα στην Ρωσία καθώς έγινε δεκτό το αίτημα της Ουκρανίας και της Μολδαβίας να προχωρήσουν στη διαδικασία ένταξής τους στον ελεύθερο κόσμο της Ευρώπης.

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έγραψε στο Twitter: «Σήμερα είναι μια καλή μέρα για την Ευρώπη. Αυτή η απόφασή μας ενισχύει όλους. Ενισχύει την Ουκρανία, τη Μολδαβία και τη Γεωργία, μπροστά στον ρωσικό ιμπεριαλισμό. Και ενισχύει την ΕΕ».

Επίσης, μόλις σήμερα, η Ουκρανία που με το αίμα της κερδίζει την θέση της στον ελεύθερο κόσμο, έλαβε και τα αμερικανικά ΗΙΜΑRS, είδηση που δεν έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από την… Ζαχάροβα!

Για να μείνουμε, ωστόσο, στους εξοπλισμούς, καθώς αυτοί προστατεύον την εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα κάθε λαού και όχι η «ειρήνη» και ο «άνθρωπος», ούτε η αποστολή σταφίδων, οι γνωστές φιλοσοβιετικές πουτινικές αριστεροδέξιες δυνάμεις στην σταθερή τους συμμαχία, έδειξαν να ενοχλούνται με την αποστολή στην Ουκρανία των αγαπημένων τους σοβιετικών οπλικών συστημάτων που διαθέτει η χώρα μας. 

Τα σοβιετικά οπλικά συστήματα τα οποία αναζητούνται από όσες χώρες της Ευρώπης τα διαθέτουν στις αποθήκες τους, είναι εντελώς απαραίτητα καθώς στην Ουκρανία εξαντλούνται και τα τελευταία αποθέματα σοβιετικού πολεμικού υλικού. Το βασικό τους πλεονέκτημα είναι ότι αυτά μπορεί να τα θέσει άμεσα σε λειτουργία ο ουκρανικός στρατός καθώς γνωρίζει να τα χρησιμοποιεί. Αντίθετα, για να τεθεί σε λειτουργία ο σύγχρονος δυτικός οπλισμός, απαιτείται ένα σημαντικό για την έκβαση του πολέμου, χρονικό διάστημα προκειμένου να εκπαιδευτεί το στρατιωτικό προσωπικό στον χειρισμό του, πράγμα που δυσκολεύει ιδιαίτερα την ουκρανική αντίσταση. Όπως όλα δείχνουν, ο  πόλεμος αυτός θα είναι μακρύς και επίπονος.

Αυτός είναι ο λόγος τού ότι αυτά τα ξεπερασμένα στην ουσία σοβιετικά οπλικά συστήματα που είναι παρκαρισμένα σε διάφορα σημεία σε χώρες της Ευρώπης, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Η άμεση αποστολή τους στο Κίεβο είναι καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη αυτού του αδιανόητου πολέμου. Με δυο λόγια, βοηθά, καθώς κερδίζει πολύτιμο χρόνο μέχρι να εκπαιδευτεί ο ουκρανικός στρατός στον δυτικό οπλισμό.

Από την άλλη, ο πόλεμος έχει λάβει μιαν άγρια διάσταση. Έγινε ολοφάνερο ότι η Ρωσία σε έναν συμβατικό πόλεμο με την Δύση, δηλαδή, το ΝΑΤΟ, θα ήταν χαμένη από χέρι. Σε αυτές τις συνθήκες,  ο πόλεμος βαλτώνει καθώς μεταξύ των αντιπάλων ούτε ο ένας μπορεί να κερδίσει, ούτε ο άλλος μπορεί να ηττηθεί με τρόπο τέτοιον ώστε η έκβαση να μετατίθεται χρονικά και να συνεχίζεται εφιαλτικά μια σύγκρουση φθοράς που θα μετριέται πλέον με ανθρώπινες ζωές…

Η Αμερική και η Ευρώπη δείχνουν να νιώθουν εγκλωβισμένες στις εξελίξεις καθώς πρόκειται για έναν πόλεμο που έχει πολλαπλό αντίκτυπο στην καθημερινότητα των δυτικών κοινωνιών, όπου οι προτεραιότητες ζωής έχουν άλλη διαβάθμιση.

Ο Πούτιν από τη άλλη, διαχειρίζεται έναν ασιατικό λαό που ο αυταρχισμός και η δουλικότητα είναι ενσωματωμένα στην παράδοσή του. Δεν φλέγονται για ελευθερία και δικαιώματα οι Ρώσοι. Ας μην κοροϊδευόμαστε πλέον μεταξύ μας στη Δύση. Η Ρωσία μισεί υπαρξιακά τον δυτικό τρόπο ζωής όσο κι αν αυτός της ασκεί μιαν απίστευτη γοητεία, τέτοια που όλα τα καθάρματα της ρωσικής μαφίας έχουν απλώσει την αρίδα τους στις πιο κοσμοπολίτικες  γειτονιές  του «απεχθούς» δυτικού ημισφαίριου.

Ακόμα και η εκρηκτική Ζαχάροβα παντρεύτηκε στην Νέα Υόρκη για γκλαμουριά, διότι ως βλαχορωσίδα, της έπεφτε λίγη η Αγία Πετρούπολη! 

Ωστόσο, η Δύση οφείλει να καταλάβει ότι η καραμέλα των «διαπραγματεύσεων» της «πολιτικής Τσάμπερλεν» δεν περνά, δεν έχει τύχη. Ο Πούτιν το απέδειξε το 2008, το 2014 και τώρα που ξεγυμνώθηκε η επιθετική πρόθεση της Ρωσίας να εκμεταλλευτεί την υπερδεκαετή περιδίνηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και φυσικά τον ευρωπαϊκό (κυρίως γερμανικό) ύπνο του δικαίου, έγινε πράξη με ένα πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης, με μιαν Ευρώπη ανοήτως εξαρτημένη από μια χώρα απολυταρχική. Το συμπέρασμα είναι ένα: καμία διαπραγμάτευση, καμιά συνεργασία με δικτάτορες και απολυταρχίες. Τώρα πρέπει να σπάσουν αυγά για να δοθεί μια οριστική και τελεσίδικη λύση. Τώρα πρέπει να λάβει ένα σκληρό μάθημα ο Πούτιν.

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι για μιαν ακόμα φορά, η Αμερική καλείται κατά κύριο λόγο να λύσει ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα, μια ευρωπαϊκή σύγκρουση! Η Αμερική καλείται να προστατεύει στρατιωτικά την ΕΕ κι αυτό είναι μια αλήθεια που διαπέρασε τον 20^ο αιώνα και συνεχίζεται στον 21^ο. Το μάθημα είναι απλό: δεν μπορείς να υπερασπιστείς την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το επίπεδο ζωής του δημοκρατικού κόσμου δίχως ισχυρό στρατό! Γι αυτό και η Αμερική αποτελεί την εγγύηση του τρόπου ζωής μας, της ευημερίας μας, των ελευθεριών μας! 

Διαβάστε επίσης:

Με όπλο μας το διεθνές δίκαιο, απαντάμε στους ανιστόρητους ισχυρισμούς της Άγκυρας

Θέλει ο Τσακαλώτος τελικά να κυβερνήσει με τον Βαρουφάκη;

Ο ευρωπαϊκός αυτοκτονικός ιδεασμός