Ετοιμάσθηκε και θα ψηφισθεί σύντομα ο νόμος για τον διορισμό του μουφτή. Συνεχίζονται οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία και τα πλεονεκτήματα ισχύουν για όλους τους μαθητές χωρίς διακρίσεις καταγωγής, προέλευσης και θρησκείας.

Τα σχολεία σε όλη την επικράτεια αναδιοργανώνονται σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις της κοινωνίας του 21ου αιώνα.

Όλες αυτές οι σημαντικές εξελίξεις βασίσθηκαν στη διακήρυξη της πολιτικής ισονομίας και ισοπολιτείας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1991). Ήταν αυτονόητο σε μία σύγχρονη Δημοκρατία, όπως η Ελληνική, ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.

Την αυτονόητη αρχή της δημοκρατικής λειτουργίας παρανόησαν όσοι αδυνατούν να αντιληφθούν τις εξελίξεις κάθε εποχής, προκειμένου ο λαός και η πολιτεία να συνεργάζονται αρμονικά και με αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Εκείνη η εποχή, που ήταν ακόμη φορτισμένη εξ αιτίας της δικτατορίας, απαιτούσε να διακηρύσσονται τα αυτονόητα και να καταβάλλεται μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο για να αντιληφθεί η κοινωνία πόσο επιτυχημένη πολιτική απόφαση ήταν η διακήρυξη της πολιτικής ισονομίας και ισοπολιτείας, που οδήγησε λίγα χρόνια αργότερα στην άρση της μπάρας, στη θετική διάκριση του 0,5% αλλά και στην επιμονή της πολιτείας να μην προχωρήσει στην εύκολη μονομερή κατάργηση της σαρίας.

Πιέσεις και αντιπαραθέσεις

Εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις ασκήθηκαν σε όλα τα επίπεδα. Επίμονα το υπουργείο Παιδείας και το υπουργείο Εξωτερικών αντιμετώπισαν αποτελεσματικά όλη την κατάσταση που προκαλούσε εσωτερικές αντιπαραθέσεις σε όλο το φάσμα των κοινοβουλευτικών κομμάτων της χώρας, αλλά και όλη την εχθρική στάση συμμάχων και εταίρων, που δεν αντιλαμβάνονταν ούτε αντιλαμβάνονται ότι ο θεμελιώδης σεβασμός στη διαφορετικότητα παρακολουθεί όλες τις εξελίξεις του νομοθετικού πλαισίου για τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, αλλά δεν εξαρτάται από τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που χαρακτηρίζουν ακόμη και τις πιο προοδευτικές απόψεις. Συνεχίζουν πολλοί διανοητές, αναλυτές, υποστηρικτές των μειονοτικών δικαιωμάτων:

1. Να μην αντιλαμβάνονται ότι μία θρησκευτική μειονότητα, όπως την ορίζει η Συνθήκη της Λωζάννης, δεν αναζητά κατ΄ ανάγκη εθνοτική ταυτότητα.
2. Να παραβλέπουν ότι η Συνθήκη της Λωζάννης επιτυχέστατα μέχρι σήμερα ρυθμίζει με αξιοπρόσεκτο τρόπο θέματα θρησκευτικού σεβασμού και εκπαιδευτικής προστασίας της μειονότητας.
3. Να ξεπερνούν τη Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως του 1881, που μεταξύ άλλων όριζε ότι γίνονται σεβαστά τα αστικά (συμπεριλαμβανομένων και αποζημιώσεων) και θρησκευτικά δικαιώματα των μουσουλμάνων υπηκόων που παρέμεναν στα εδάφη που αποκτούσε το Βασίλειο της Ελλάδος από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Προφανώς η συμβίωση μουσουλμάνων και χριστιανών εκκινεί πολύ πριν από τη Συνθήκη της Λωζάννης. Πραγματικά αποτελεί σημαντική οπισθοδρόμηση στα θέματα των μειονοτικών δικαιωμάτων η απαίτηση μονομερούς κατάργησης της σαρίας, επειδή κατά την αντίληψη του δυτικού μας πολιτισμού η εφαρμογή του ιερού νόμου, που επιλέγουν επί αιώνες οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας, δεν συμπίπτει με τις αρχές μας, που προέρχονται από άλλη κοσμοθεωρία και θρησκευτική αντίληψη. Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα απαιτεί ισότητα μεταξύ των συνομιλητών και κοινή αντίληψη για τη διαφορά του καθενός σε θέματα κοινωνικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά.

Γενιές πολλές Ελλήνων διπλωματών εργάσθηκαν με μεγάλη προσοχή επί θεμάτων που αφορούν τα δικαιώματα του ανθρώπου, των μειονοτήτων, αλλά και των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Θεωρήθηκαν συντηρητικοί, φοβικοί, στεγνοί στις εισηγήσεις και τις παρουσιάσεις τόσο σημαντικών και δύσκολων θεμάτων, που αφορούν στην κοινωνική συνοχή της χώρας αλλά και στη διεθνή μας προβολή.

Φαντάζεσθε, λοιπόν, την ικανοποίηση κάθε Έλληνα διπλωμάτη, που διαισθάνεται και βλέπει την επιτυχή εξέλιξη των πολιτικών επιλογών της χώρας την οποία σηματοδοτεί όχι μόνο ο νόμος για τον διορισμό μουφτή, αλλά και η σειρά των απεγνωσμένων και προκλητικών τουρκικών δηλώσεων που ανερυθρίαστα δηλώνουν διεθνώς ότι μπορούν να πετάξουν πάνω από την Αθήνα. Πολιτικός αμοραλισμός!

Οι αντιδράσεις της Τουρκίας προσβάλλουν τη διεθνή κοινότητα και ιδιαίτερα την ευρωατλαντική συμμαχία. Η άποψη του Ταγίπ Ερντογάν ότι σήμερα στην Ελλάδα παραβιάζονται τα εκπαιδευτικά δικαιώματα της μειονότητας αποτελεί άμεση μομφή κατά της Ε.Ε., ή οποία έχει καταστήσει κορωνίδα της πολιτικής της τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα.

Μετά την καταστροφή

Η Ευρώπη έχει συστήσει διεθνή όργανα στα οποία μπορεί να προσφύγει κάθε πολίτης ή ομάδα πολιτών όταν αισθανθούν ότι παραβιάζονται τα δικαιώματά τους. Δεν θα παρασυρθούμε σε σύγκριση πολιτικών Ελλάδος και Τουρκίας. Τη χρονιά που διανύουμε οφείλουμε να αναδείξουμε όλα όσα πετύχαμε βγαίνοντας από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Χρειάσθηκε ένας αιώνας για να αναδειχθεί η σημασία της Συνθήκης της Λωζάννης σε όλα τα κεφάλαια και τις προβλέψεις. Η Τουρκία, κεμαλική ή ισλαμική, πολιτικά υποφέρει, επειδή διαπιστώνει ότι διαχρονικά, από το 1923 μέχρι και σήμερα, κάθε χρόνο που περνά ακολουθεί όλο και χειρότερη πολιτική.

1. Επέλεξε μετά το 1923 να συνεχίσει την εθνοκάθαρση σε βάρος των Ρωμιών, των Ελλήνων της Πόλης και συνολικά των Χριστιανών, Ορθοδόξων, Καθολικών, Αρμενίων, Συροχαλδαίων.
2. Κατά τις συνομιλίες στη Λωζάννη απαίτησε η μειονότητα στις δύο χώρες να χαρακτηρισθεί ως θρησκευτική, για να εξαφανίσει εθνικές ταυτότητες από την κεμαλική Τουρκία, στην οποία ζούσαν εθνικές μειονότητες.
3. Καταστρατήγησε τη συμφωνία φιλίας Βενιζέλου – Ατατούρκ και δεν σεβάσθηκε όσα είχε υπογράψει στη Λωζάννη. Με μεθοδευμένη πολιτική απαρτχάιντ εξαφάνισε τους χριστιανούς από τα νησιά Ίμβρο και Τένεδο και τις 350.000 των Ελληνορθοδόξων από την Πόλη.
4. Κατέβαλε κάθε προσπάθεια να εκδιώξει το Οικουμενικό Πατριαρχείο από την Κωνσταντινούπολη, έκλεισε τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης για να μην υπάρχει συνέχεια σε κληρικούς τουρκικής υπηκοότητας, που θα εξασφάλιζαν χρονικό βάθος στον Οικουμενικό Θρόνο. Αμφισβητεί ο εκάστοτε Πρόεδρος της Τουρκίας, αλλόθρησκος ηγέτης, την Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου, που έχει αποφασισθεί από Οικουμενικές Συνόδους της Ορθοδοξίας.
5. Παρεμβαίνει αδιάκοπα στη μειονότητα στη Θράκη με τρόπο απαράδεκτο για τη διεθνή πρακτική.
6. Απαιτεί αλλαγή του διορισμού του μουφτή, παρ’ όλο που όλη η διαδικασία που επιλέγει η Ελλάδα σέβεται τη θρησκευτική πραγματικότητα του Ισλάμ.
7. Ανταγωνιζόμενη τη Σαουδική Αραβία για τα πρωτεία στον ισλαμικό κόσμο προσπαθεί να προσεγγίσει το Ιράν από λάθος διαδρομή, όταν και πρωτοετείς φοιτητές των διεθνών σχέσεων διαβάζουν στον διεθνή Τύπο τις πρωτοβουλίες προσέγγισης Ιράν – Σαουδικής Αραβίας και τη διαμεσολάβηση ΗΠΑ, ώστε και το Ισραήλ να προσεγγίσει θετικότερα το συνολικό συμφέρον και να ανοίξουν νέες προοπτικές διαλόγου και συνεργασιών στην περιοχή.
8. Επιλέγει να μεσολαβήσει μεταξύ Ουκρανίας – Ρωσίας αδιαφορώντας για τη σκληρή πραγματικότητα της εποχής μας στο ευρωπαϊκό θέατρο. Αντί να πάρει από τη Δύση τον έπαινο που διεκδικεί βρίσκεται πάλι μπερδεμένη σε μία κατάσταση που δεν εξυπηρετεί την εκτόνωση των εντάσεων και την ικανοποίηση των επισιτιστικών αναγκών χωρών που θα υποφέρουν εξ αιτίας της κατοχής που έχει επιβάλει η Ρωσία στην Ουκρανία και τη δέσμευση των δημητριακών στα λιμάνια και τις αποθήκες που κατέχει βιαίως η Μόσχα.
9. Επιλέγει οπλικά συστήματα προχωρημένης ρωσικής τεχνολογίας και δεν μπορεί να αποδεσμευθεί, ώστε να ξεκαθαρίσει τη θέση της.

Με όλα τα προβλήματα που συσσώρευσαν συνολικά οι τουρκικές κυβερνήσεις στον λαό και τη χώρα κινήσεις καταγγελίας σε βάρος της Ελλάδας για τον εναέριο χώρο και – κατά τον Ταγίπ Ερντογάν – παραβιάσεις των μειονοτικών δικαιωμάτων δεν βελτιώνουν τη διεθνή θέση της Άγκυρας.

Ο Ερντογάν και οι συνεργάτες του γνωρίζουν ότι η συζήτηση που απασχολεί τη διεθνή κοινότητα κατά προτεραιότητα ασχολείται με σημαντικά θέματα γεωστρατηγικών εξελίξεων. Οι τουρκικές κινήσεις προς Ρωσία και Ιράν, ο ανταγωνισμός με τη Σαουδική Αραβία, η διαφοροποίηση από τις στρατηγικές επιλογές του ΝΑΤΟ, η επιλογή και αγορά των S-400, τα πυρηνικά ρωσικά εργοστάσια στην Τουρκία, η αποστασιοποίηση από τις επιλογές του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ επικρατούν στη συζήτηση που προσπαθεί να ανοίξει η Τουρκία συνολικά με τη Δύση.

Οι πρωτοβουλίες του Τούρκου Προέδρου, όπως η διαμεσολάβηση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, συγκρατούνται αλλά δεν αποκαθιστούν όρους εμπιστοσύνης, χωρίς να παραβλέπεται από αντικειμενικούς και προσεκτικούς αναλυτές η εναγώνια προσπάθεια ενός ηγέτη, ο οποίος φαίνεται να κατηφορίζει προς το τέλος μίας πορείας, που δεν κατόρθωσε να αποκαθηλώσει τον Κεμάλ.

Η σταθερά της Λωζάννης

Στο κλείσιμο της εκατονταετίας μίας επετείου, που ιστορικά στοίχισε πολύ στην Ελλάδα και στην εθνική της διασπορά, γιορτάζουμε, όσο το επιτρέπουν οι διεθνείς δυσμενείς συνθήκες, τη σταθερότητα της Συνθήκης της Λωζάννης, την πολιτική και οικονομική σταθερότητα της Ελλάδας μέσα στο πολυτάραχο διεθνές περιβάλλον που εξελίσσεται ο κόσμος, οδεύοντας προς μία νέα πραγματικότητα πολιτικών, οικονομικών, τεχνολογικών και περιβαλλοντολογικών συσχετισμών.

Γιορτάζουμε ό,τι πετύχαμε με την παρουσία μας στην ευρωατλαντική συμμαχία, στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου, που δεν περιορίζεται μόνο στην ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., στις τριμερείς και πολυμερείς συνεργασίες ή στη στρατηγική συμμαχία με ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ, Κύπρο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιορδανία, Ινδία, αλλά ταυτοχρόνως με ορθολογισμό παρακολουθούμε έναν κακότροπο γείτονα / σύμμαχο, που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται, ακόμη και υπό την ηγεσία του Προέδρου Ερντογάν, ότι οι κεμαλικές στρατηγικές που αναγκάζεται να ακολουθήσει υπό την πίεση συνεργατών που δεν ξεπέρασαν την κεμαλική τους καταγωγή ή τον ανταγωνισμό για τη διαδοχή, καταστρέφουν κάθε διέξοδο προς τη φυσική δυτική του κοιτίδα που προφανώς επεξεργάζεται με τον στενό και έμπιστό Ιμπραήμ Καλίν.

Ακρότατες πολιτικές δηλώσεις σήμερα ή η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί σκιάζουν αποφάσεις του Ταγίπ. Ερντογάν, που το 2000 αναζητούσε τον σύγχρονο δρόμο για την Τουρκία υπό την πνευματική καθοδήγηση του ιμάμη Γκιουλέν, προχωρώντας επί παραδείγματι στη χορήγηση τουρκικής υπηκοότητας σε αρχιερείς της διασποράς για να ενισχυθεί η Ιερά Σύνοδος και να ανατρέψει τις βλαπτικές καταδυναστευτικές κεμαλικές πολιτικές.

Η διαπίστωση της ενισχυμένης θέσης της Ελλάδος δεν αποτελεί αυτάρεσκη δήλωση, αλλά αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα των διεθνών μας σχέσεων. Πολλοί εργάσθηκαν συνετά, συνειδητά, επίμονα, χωρίς να παρασύρονται από τις σειρήνες του βολέματος και της άνεσης του διπλωματικού πόστου, για να νοιώθουμε σήμερα ότι όλη η προσπάθεια εξελίσσεται με επιτυχία και συγκεκριμένη στόχευση προς τη σταθερότητα, την ανάπτυξη και την πρόοδο, προκειμένου μέσα στο πολύ εύθραυστο διεθνές περιβάλλον που κινούμεθα να μην συμβούν ούτε τυχαία γεγονότα που θα στοιχίσουν για μία ακόμη φορά πολύ ακριβά στη διεθνή κοινότητα.

Η προσεκτική παρακολούθηση των προκλητικών κινήσεων της Άγκυρας και κάθε αξιωματούχου της δεν σημαίνει ότι η έκρυθμη κατάσταση που προσπαθεί να επιβάλει η Τουρκία μπορεί να αποτελεί το κέντρο κάθε πολιτικής μας. Οι επιτυχίες μας σε πολλά πεδία είναι σημαντικότερες και οφείλουμε να τις αναδεικνύουμε αδιάκοπα και αποτελεσματικά, καλύπτοντας οποιοδήποτε κενό ενημέρωσης και δράσης που δημιουργείται από την ένταση της εποχής μας.