Τόσο οι εταίροι όσο και οι σύμμαχοι παρακολουθούν την πορεία και τις επιλογές της Τουρκίας, η οποία θεωρεί ότι η συμμαχική και εταιρική ενδυνάμωση της κοινής μας παρουσίας στα απειλούμενα σύνορα του ευρωατλανικού κόσμου στρέφεται κατά της Άγκυρας.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου Ερντογάν και των ανταγωνιζομένων για τη διαδοχή υπουργών του αναδεικνύουν την απόγνωση της γειτονικής μας χώρας, που καθημερινώς με αγωνία διαπιστώνει πόσο αδιέξοδη καθίσταται κάθε πρόκληση, κάθε λαθεμένη επιλογή τους.

Μόνο ο κ. Καλίν παρακολουθεί, παραμένοντας στη σκιά της θέσης του, και υπηρετεί με συνέπεια, όπως αρμόζει στον ρόλο που έχει αναλάβει.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός οριοθέτησε τη σχέση των δύο χωρών προβάλλοντας τις δυνατότητες βελτίωσης των όρων επικοινωνίας και συνεργασιών χωρίς όμως να αφήσει οποιοδήποτε περιθώριο παρανοήσεων, όσον αφορά στην κυριαρχία της χώρας μας.

Το ισχυρό μήνυμα που εκπέμπει η Ελλάδα υποχρεώνει την Τουρκία να προβαίνει σε συνεχόμενες άστοχες δηλώσεις του τύπου «αν ενεργήσετε για όφελος τρίτων, τότε θα σας ρίξουμε στη θάλασσα». Όμως με τρίτους μόνο η Τουρκία συνεργάζεται στενότατα, με αποτέλεσμα οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι αυτών να την εμποδίζουν να διορθώσει τις διαπιστωμένες αδυναμίες της.

Το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. αποτελούν τον φυσικό χώρο πολιτικής και αμυντικής συνεργασίας στον οποίο ακόμη, με δική της επιλογή, ανήκει η Τουρκία.

Οι συμπεριφορά όλων των τουρκικών κομμάτων χωρίς την παραμικρή διαφοροποίηση στρέφεται κατά της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Άμεσες απειλές που στρέφονται κατά εταίρων και συμμάχων δημιουργούν ανησυχίες στο σύνολο των χωρών της Ε.Ε. και της συμμαχίας, αποσταθεροποιεί τις αγορές, δημιουργεί ρήγματα στο τραπεζικό και χρηματιστηριακό διεθνές σύστημα επιτρέποντας επικίνδυνη αντιθεσμική και ευκαιριακή κερδοσκοπία.

Ακραίες επιλογές

Η ακρότητα των επιλογών της Άγκυρας προκαλεί φαύλο κύκλο με αποτέλεσμα η Τουρκία να στρέφεται πολιτικά κατά των θεσμών των ΗΠΑ, ενώ προσπαθεί να εξασφαλίσει προμήθεια οπλικού συστήματος για την ενίσχυση της ΝΑΤΟϊκής της αεροπορίας, αυξάνοντας ταυτοχρόνως τις απειλές κατά της Ελλάδος.

Καμία λογική ανάλυση – παρά τη σημαντική προσπάθεια όλων μας να κατανοήσουμε οτιδήποτε – που απασχολεί τόσο έντονα το τουρκικό καθεστώς δεν μας βοηθά να αντιληφθούμε τις επιλογές Ερντογάν και σε ποιο σημείο και με ποια πολιτική συνέπεια εξυπηρετούνται τα ευρωατλαντικά μας συμφέροντα.

Χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ που αφίσταται των αρχών του ΟΗΕ, της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, της Ε.Ε. και του συνολικού διεθνούς δικαίου μάλλον κινείται ως ακυβέρνητο καράβι στον ταραγμένο διεθνή ωκεανό. Η τουρκική πυξίδα συνεχίζει επίμονα να δείχνει ως πολικό αστέρα στον ασφαλή Βορρά της το ΝΑΤΟ. Και τον Βορρά της πολιτικής της ηρεμίας της η Τουρκία συνεχίζει να τον θολώνει, να τον συσκοτίζει βαρύτατα με το σύστημα S-400.

Η συμπεριφορά του κ. Ερντογάν και όλων των τουρκικών κομμάτων προσδιορίζεται από τις αμετακίνητες αρχές του Κεμαλισμού. Η διαπίστωση της πολιτικής κυριαρχίας του Κεμάλ Ατατούρκ και η καθημερινή δοκιμασία, η οποία επί μία εικοσαετία βασανίζει τον κ. Ερντογάν, επισημαίνεται ήδη από το 2000 προς όλους τους συνομιλητές τόσο από Τούρκους διπλωμάτες όσο και από συμμάχους και εταίρους.

Όμως όλοι όσοι «χορεύαμε ευτυχισμένοι τα ζεϊμπέκικα και πιστεύαμε ότι θα γεφυρώσουμε αμετακίνητες θέσεις της Τουρκίας με κοινωνικές εκδηλώσεις ενθουσιασμού ή χρησιμοποιώντας μειονοτικά θέματα ως γέφυρα επικοινωνίας» εκφράζουμε δήθεν απορία και έκπληξη για τις τουρκικές επιλογές.

Η Τουρκία πάντοτε κινείται σε σταθερή τροχιά, χωρίς αποκλίσεις και κατά την πεποίθησή της σε «σιδηρά τροχιά». Προφανώς και στρέφεται στη εποχή μας προς συγγενή πολιτικά σχήματα, που τα χαρακτηρίζει ακαμψία πολιτικής και απολυταρχικών επιλογών. Ο υπόλοιπος κόσμος καταβάλλει σημαντική προσπάθεια να αντιληφθεί εγκαίρως τις εξελίξεις και να συμμετάσχει στις διεργασίες που τόσο σύντομα μεταβάλλονται εξ αιτίας μεγάλων προκλήσεων και όχι μόνο πολιτικών.

Όχι στον σωβινισμό

Τη στιγμή που ο τουρκικός λαός εξωθείται σε ακρότατες εκδηλώσεις από την πολιτική του ηγεσία, με κίνδυνο το εσωτερικό κοινωνικό και θρησκευτικό χάσμα που χωρίζει τους Τούρκους να γίνει αγεφύρωτο, η Ελλάδα επιλέγει πολιτικές που την καθιστούν πολιτικά, στρατηγικά, οικονομικά και επενδυτικά συνομιλητή αξιόπιστο και αξιοπρόσεκτο.

Αυτή την ξεχωριστή στιγμή των κοινωνικοπολιτικών αλλαγών, των γεωστρατηγικών μετασχηματισμών, των διεθνών προκλήσεων, η κοινωνία των πολιτών, μαζί με τον πολιτικό κόσμο που προβληματίζεται από τη ρευστότητα των γεγονότων, αναλαμβάνει διεθνείς πρωτοβουλίες ήπιας πολιτικής, που προωθούν τη συμφιλίωση, ενισχύουν την κοινωνική συνοχή και στο εσωτερικό της χώρας προκειμένου να ενισχυθεί η περιφερειακή ευρωπαϊκή πολιτική και η καλή γειτονία.

Με ψυχραιμία νέοι άνθρωποι, από διαφορετικές χώρες της Ευρώπης, της περιοχής ΜΕΝΑ και από διάφορες περιοχές της ελληνικής επικράτειας, συνεργάσθηκαν σε ακαδημαϊκό περιβάλλον με καθηγητές, διπλωμάτες και επιχειρηματίες σε ένα καλοκαιρινό σχολείο μελετώντας τη θεωρία, αλλά και την πράξη, που συνδέει πολυδιάστατες δράσεις της διεθνοποιημένης πραγματικότητάς μας.

Τις ημέρες της δημιουργίας, που υπηρέτησε η κοινωνία των πολιτών στο πλαίσιο αυτής της συνάντησης, επιδιώχθηκε και επιτεύχθηκε, ελεύθερα και παραγωγικά, να βιώσουνε όλοι οι συμμετέχοντες μία εικονική πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων, που αποκορυφώθηκε με την εικονική αναπαράσταση εργασιών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, όχι για να υιοθετηθεί ψήφισμα που ασχολήθηκε με συγκρούσεις, αλλά για να διακηρυχθεί ομοφώνως η Παγκόσμια Ημέρα Συμφιλίωσης και Καλής Γειτονίας.

Η προσομοίωση επέτυχε παρ’ όλο που όλη την εβδομάδα η ένταση γύρω από την περιοχή άγγιζε το ζενίθ της. Και μέσα στην ένταση της διεθνούς πραγματικότητας μερίδα μουσουλμάνων στη Θράκη, σε μία παρωδία διαδικασίας, προσπαθούσαν με επιτήρηση και καταναγκασμό, με ανάταση των χεριών τους, να αναδείξουν θρησκευτικό καθοδηγητή μίας μικρής ομάδας πιστών. Όταν διαπίστωσαν ότι «ο δεύτερος που όρισαν πιεστικά εκτόπιζε τον υποψήφιο του προξενείου πανικός κατέλαβε τη διαδικασία». Σημασία έχουν οι ακόλουθες διαπιστώσεις:

1. Οι λίγοι που πήγαν στα τζαμιά έδειξαν έντονη δυσαρέσκεια στην υπόδειξη του δυστυχούς προξένου της Κομοτηνής.
2. Οποιοσδήποτε ακολουθούμενος από αριθμό οπαδών, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, είναι απλώς θρησκευτικός καθοδηγητής. Σε κάθε χώρα, σε κάθε θρησκεία, πολλοί εκφράζονται με αιρετικό τρόπο.
3. Ο μουφτής παντού ορίζεται από τον ανώτατο άρχοντα της χώρας. Υπάρχει μόνο μουφτής και οι επιθετικοί προσδιορισμοί, που για διευκόλυνση της ενημέρωσης τίθενται σε κάθε άλλο θρησκευτικό καθοδηγητή, δεν έχουν καμία αξία, για αυτό και οι θρησκευτικοί καθοδηγητές υποτάσσονται στους νόμους του κράτους και δεν προβαίνουν σε πράξεις υφαρπαγής της εξουσίας του μουφτή. Βέβαια στον κόσμο μας, των μεγάλων ελευθεριών και της δημοκρατίας, καθένας δηλώνει ό,τι θέλει με τον όρο και την προϋπόθεση πως δεν δημιουργείται κοινωνική και δημόσια αναστάτωση. Όποιος παρανόμως ντύνεται στρατηγός, ιερέας, υπάλληλος της ΔΕΗ, πρέσβης, Ναπολέων ή Μέγας Αλέξανδρος, ανάλογα με τη συμπεριφορά του αντιμετωπίζεται από τον νόμο ή από την αρμόδια επιστήμη.

 Η Δημοκρατία έχει νόμους που ψηφίζονται από τα Κοινοβούλια και εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις κατ’ απαίτηση του εκλογικού σώματος, που δημοκρατικά τις έχει εκλέξει για να κυβερνηθεί η χώρα.

Στο θερινό σχολείο των δύο πανεπιστημίων και των τριών δεξαμενών σκέψης, που συνεργάσθηκαν για την πραγματοποίηση του προγράμματος, μία νησίδα γνώσης, έρευνας και συνεργασίας, ενημερωμένη για τις καθημερινές εξελίξεις, εργάσθηκε με επιμέλεια, συνέπεια, συνέχεια και σταθερότητα προκειμένου να ξεπερασθούν προκαταλήψεις και στερεότυπα.

Σε μία εβδομάδα άνθρωποι που δεν γνωρίζονταν επέτυχαν μία δυναμική που εξυπηρέτησε την αλληλογνωριμία, τον αμοιβαίο σεβασμό και τη συνοχή της ομάδας, παρά τη διαφορετικότητά τους και την πολυπολιτισμικότητά τους.

Το σημαντικότερο στοιχείο της πανεπιστημιακής εμπειρίας αναδεικνύεται από τις εργασίες της ίδιας της κοινότητας του καλοκαιρινού σχολείου, η οποία, χωρίς καθοδήγηση της αυθεντίας των καθηγητών, επέλεξε τις διαδικασίες που κατέληξαν σε συνοχή χωρίς να θίγεται η διαφορετικότητα και η αξιοπρέπεια των ατόμων.

Η κοινωνία των πολιτών αναδεικνύει ταχύτερα απ΄ ό,τι φαντάζονται οι κυβερνήσεις τα δημιουργικά στοιχεία που συνθέτουν κοινότητα ενδιαφερόντων και συμφερόντων, παραμερίζοντας την «ξύλινη πραγματικότητα» των θέσεων. Το μάθημα του καλοκαιριού αποτελεί ενδιαφέρον μήνυμα για τις προσδοκίες στον 21ο αιώνα.

Οι κυβερνώντες αποφασίζουν αν η τόλμη της κοινωνίας και το ξεπέρασμα των στερεοτύπων μπορούν να διαμορφώσουν μία πολιτική πραγματικότητα, που συμπεριλαμβάνει τις απαιτήσεις των ψηφοφόρων τους.

Η δύναμη που αντλείται από την ψήφο του εκλογικού σώματος έχει εναποτεθεί διά της βουλήσεως των ψηφοφόρων στα κοινοβούλια των χωρών και στα δημοκρατικά εκλεγμένα μέλη τους.

Διαβάστε επίσης

Περισσότερο ή λιγότερο φως; – Η ενεργειακή κρίση αναδεικνύει και το μεγάλο θέμα της φωτορύπανσης

Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι: Το θέμα της ενέργειας βάζει ζητήματα ενότητας

Η ακρίβεια σαρώνει τα είδη πρώτης ανάγκης – Προς ανατίμηση τουλάχιστον 500 προϊόντα