Η Αυτοδιοίκηση, ο συνδικαλισμός και η νεολαία (φοιτητικές εκλογές, νεολαιίστικο κίνημα) είναι τρεις δείκτες που μαρτυρούν την κοινωνική διείσδυση των πολιτικών κομμάτων και στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ειδικά εδώ και χρόνια επιζητά να αυξήσει την επιρροή του. Η αυτοδιοίκηση και ο συνδικαλισμός είναι τα δύο θέματα που συζητήθηκαν στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος το διήμερο που μας πέρασε.

Στην ομιλία που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας στο κλείσιμο της συνεδρίασης σε πιο ζωηρό και χαλαρό ύφος σε σχέση με την εναρκτήρια ομιλία το Σάββατο, αναφέρθηκε εκτενώς στο θέμα των αυτοδιοικητικών εκλογών προκειμένου να ξεκαθαρίσει τον βασικό και υπέρτερο στόχο: τα ψηφοδέλτια που θα συγκροτηθούν να είναι «ψηφοδέλτια νίκης». Κοινώς, τα πρόσωπα που θα τεθούν επικεφαλής των ψηφοδελτίων να μπορούν να κερδίσουν τους υποψηφίους της Δεξιάς που έχουν ασκήσει αποτυχημένη πολιτική στους Δήμους και τις Περιφέρειες και ως παράδειγμα έφερε, φωτογραφικά, χωρίς να κατονομάσει τον Κώστα Μπακογιάννη στον Δήμο της Αθήνας και τον Γιώργο Πατούλη στην Περιφέρεια Αττικής.

Έτσι, ο στόχος, είπε πρέπει να είναι ένας: «Το βράδυ των αυτοδιοικητικών εκλογών, να μην είναι ο χάρτης  μπλε όπως ήταν το ’19, αλλά να είναι ο χάρτης κόκκινος, άντε κοκκινοπράσινος. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος.  Να μιλάμε ειλικρινά εδώ»!

Ξεκαθάρισε δε ότι όταν λέμε ψηφοδέλτια νίκης σημαίνει ότι θα πρέπει τα σχήματα που θα αναδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορούν να κερδίσουν από την πρώτη Κυριακή, διότι «καλώς ή κακώς, έχουμε ένα νομοθετικό πλαίσιο που λέει ότι με 43% την πρώτη Κυριακή βγαίνει ο Δήμαρχος».

Στόχος λοιπόν η νίκη, πάμε τώρα στο περιεχόμενο.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ αναφέρθηκε στην συνέχεια στη σχηματική διάκριση που διέπει την εσωτερική συζήτηση κομματικοί – μη κομματικοί υποψήφιοι.

Σημείωσε, ειδικότερα ότι ο ίδιος δεν ενθαρρύνει τα μέλη των οργανώσεων και τους ανθρώπους που θα δουλέψουν για να επιτευχθεί ο στόχος της νίκης, «να κάνουν ούτε βήμα πίσω στο προγραμματικό πλαίσιο στις αρχές και στις αξίες μας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση». Όμως στο ζήτημα των προσώπων σημείωσε «οφείλουμε να είμαστε πιο διαλλακτικοί».

Και παρέπεμψε στην εμπειρία του 2019 και του 2014. «Όλοι μαζί χειροκροτούσαμε τις αποφάσεις των οργάνων της Κεντρικής Επιτροπής», είπε «αλλά όταν πήγαινε να εφαρμοστεί στον τόπο μας, λέγαμε ‘’όχι, εδώ υπάρχει ιδιαιτερότητα, να εφαρμοστεί στο διπλανό Δήμο, εδώ έχουμε ένα παιδί εξαιρετικό που θα πάει πάρα πολύ καλά’’». Και συνέχισε: «Πράγματι, το παιδί ήταν εξαιρετικό, εξαιρετικός σύντροφος ή συντρόφισσα, αλλά δεν πήγαμε καλά ρε παιδιά…. Δεν πήγαμε. Θα το αξιολογήσουμε αυτό; Ή θα πούμε ότι έφταιγε η συγκυρία, ας πούμε, κάθε φορά»;

Με άλλα λόγια, ήθελε να πει ότι εντάξει, ένας κομματικός υποψήφιος, μπορεί να είναι καλό παιδί, μπορεί να είναι «δικό μας παιδί», να έχει «καλές» ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις, αλλά να μην «τραβάει» οπότε αν χάσει τις εκλογές, θα εφαρμοστεί στον αντίστοιχο δήμο η πολιτική που θα φέρει ο νικητής δεξιός υποψήφιος.

Κατά πάσα πιθανότητα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φωτογράφισε και περιπτώσεις που ένας υποψήφιος ή υποψήφια από άλλο χώρο κρίνεται από κάποιους στο κόμμα ως ιδανική συνεργασία με ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια αλλά και πάλι δεν είναι απαραίτητο ότι τραβάει. Πας μη κομματικός δε σημαίνει και ότι τικάρει τα κουτάκια της αναγνωρισιμότητας, της κοινωνικής διείσδυσης και επιρροής.

Άρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προέτρεψε όχι απλώς σε συμμαχίες και συνεργασίες με εκπροσώπους που προέρχονται από άλλους χώρους, αλλά στις κατάλληλες συνεργασίες με τους άλλους χώρους, εκείνες που υπόσχονται την νίκη.

Κατά κανόνα έδειξε προς το ΠΑΣΟΚ/Κίνημα Αλλαγής «άντε και κοκκινοπράσινος ο χάρτης») και για λόγους αντιστοιχίας με την πολιτική στόχευση της μετεκλογικής συνεργασίας και διότι παρά την τωρινή συρρίκνωσή του, το ΠΑΣΟΚ κουβαλάει την εμπειρία των περασμένων δεκαετιών και στο πεδίο της Αυτοδιοίκησης.

Βέβαια, η επιλογή προσώπων δεν είναι εύκολο να διαχωριστεί ούτε από τις αρχές ούτε από τα προγράμματα σε αντίθεση με ό,τι ζήτησε ο πρόεδρος (όπως αναφέρεται πιο πάνω). Τα πρόσωπα συνήθως είναι φορείς πολιτικών πεποιθήσεων, αντιλήψεων, απόψεων κλπ και αυτό αποτυπώνεται και στο πρόγραμμα που επιθυμούν να εφαρμόσουν, κάτι που ήδη επισημαίνουν σε κατ’ ιδίαν σχόλια πρόσωπα της εσωκομματικής μειοψηφίας.

Γενικά στην εσωτερική συζήτηση θα μπορούσε να πει κανείς κυριαρχεί μια λογική μαύρο – άσπρο: από την πλειοψηφία δείχνουν να φοβούνται πως οι κομματικοί υποψήφιοι δεν φέρνουν ψήφους στις εκλογές, κυρίως γιατί έχουν το στίγμα του δογματικού, μη ευέλικτου που επιθυμεί να εφαρμόσει τις ιδεολογικές του απόψεις στην αυτοδιοίκηση. Από την μειοψηφία φοβούνται ότι η ηγεσία θα κυνηγήσει «κράχτες» που φέρνουν ψήφους μεν αλλά μετά, στην πράξη αποτυγχάνουν να φέρουν εις πέρας μια πολιτική με αριστερό πρόσημο.

Κοινώς, όταν έρθει η ώρα της επιλογής των προσώπων που «κερδίζουν», πιθανό είναι να δούμε διαφωνίες στον ΣΥΡΙΖΑ για το προγραμματικό – πολιτικό πρόσημο που κουβαλούν. Οψόμεθα…

Διαβάστε επίσης:

Αυτοί επένδυσαν στον πόλεμο στην Ουκρανία

Πρόσφυγες: Τραγωδία δίχως τέλος, όσο κάνουν κουμάντο εκείνοι που δημιουργούν το πρόβλημα

Η αλήθεια πονάει