Ο μόνος πρακτικός τρόπος για να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, γράφει στο Responsible Statecraft ο Αμερικανός Jack Matlock Jr (πρώην διπλωμάτης που το 1990 ήταν ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Λιθουανία) «θα ήταν η συμφωνία για κατάπαυση του πυρός. Αυτό είναι δύσκολο για τους Ουκρανούς αφού απελευθερώνουν ορισμένα από τα κατεχόμενα εδάφη, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι αν ο πόλεμος συνεχιστεί, η Ρωσία είναι ικανή να βλάψει την Ουκρανία περισσότερο από ό,τι η Ουκρανία μπορεί να βλάψει τη Ρωσία χωρίς να διακινδυνεύσει έναν ευρύτερο πόλεμο».

Στην ανάλυσή του ο Matlock σημειώνει επίσης ότι «ως κύριος προμηθευτής όπλων στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους Ουκρανούς να συμφωνήσουν σε κατάπαυση του πυρός. Ως χορηγός των πιο τιμωρητικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, οι ΗΠΑ θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη μόχλευσή τους για να παρακινήσουν τη Ρωσία να συμφωνήσει σε πραγματικές διαπραγματεύσεις κατά τη διάρκεια μιας εκεχειρίας».

Αυτές οι θέσεις συνοψίζουν τα εύλογα επιχειρήματα όσων στις ΗΠΑ επιθυμούν την αποκλιμάκωση της κρίσης γιατί εκτιμούν ότι η παγίωσή της δεν εξυπηρετεί τα μακροπρόθεσμα ευρύτερα συμφέροντα της αμερικανικής «αυτοκρατορίας». Και αυτοί, δεν είναι ούτε λίγοι ούτε ανίσχυροι στο εσωτερικό αμερικανικό στερέωμα.

Υπάρχουν ωστόσο και οι «άλλοι», που εντός της διοίκησης Μπάιντεν φαίνεται πως εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι, όπως δείχνει η τροπολογία που πέρασε στο αμερικανικό Κογκρέσο και επιτρέπει στο αμερικανικό υπουργείο Άμυνας να συνάπτει μακροχρόνιες συμβάσεις με την πολεμική βιομηχανία.

Μια τροποποίηση στο NDAA του 2023 θα χαλαρώσει τους περιορισμούς στην ικανότητα του Πενταγώνου να αγοράζει όπλα μέσω μακροπρόθεσμων συμβάσεων.

Σύμφωνα με το Defense News, η εν λόγω τροπολογία επιτρέπει στο Πεντάγωνο να κλείσει συμβόλαια για το οικονομικό έτος 2023 και 2024 για την αγορά πυρομαχικών που κατασκευάζονται από τη Lockheed Martin, την BAE Systems, την Kongsberg Defense & Aerospace και τη Raytheon που, ας σημειωθεί, είναι ο πρώην εργοδότης του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Lloyd Austin.

Η εν λόγω τροπολογία με άλλα λόγια πριμοδοτεί την αμερικανική πολεμική βιομηχανία, εξασφαλίζοντας σίγουρες παραγγελίες για την αναβάθμιση των δυνάμεων όχι μόνο της Ουκρανίας αλλά και των συμμάχων στο ΝΑΤΟ, πολλοί από τους οποίους, όπως η Ελλάδα, έχουν ήδη μπει στο λούκι κολοσσιαίων εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Αν λοιπόν οι μάχες μαίνονται στην Ουκρανία, ο πραγματικός πόλεμος διεξάγεται στους διαδρόμους των ύπατων δωματίων της εξουσίας στην Ουάσιγκτον…

Διαβάστε επίσης:

Δράση τώρα μέσω ΕΣΠΑ και Ταμείου Ανάκαμψης

1981-2022: Νέες προκλήσεις ενόψει, στον δρόμο της σοσιαλδημοκρατίας

Για ποια «αποτροπή» της τουρκικής επιθετικότητας μιλάμε;