Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κινούμενη άμμο. Όπως αποδεικνύουν σχετικές έρευνες οι μετακινήσεις ψηφοφόρων από και προς κομματικούς σχηματισμούς τείνουν να αποτελέσουν σταθερό χαρακτηριστικό των εκλογικών αποτελεσμάτων ενώ εντύπωση προκαλεί η απόσταση που καταγράφεται συχνά μεταξύ ψηφοφόρων και θέσεων του κάθε κόμματος.

Με άλλα λόγια εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι μόνο βεβαιότητες δεν μπορεί να προδικάσεις κανείς για το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών. Οποιαδήποτε πρόβλεψη εγκυμονεί κινδύνους πλήρους αστοχίας. Μια ματιά άλλωστε στα ευρωπαϊκά πολιτικά συστήματα που εξέλεξαν πρόσφατα τους εθνικούς τους αντιπροσώπους παρέχει επαρκείς ενδείξεις ότι οι εποχές άλλαξαν, οι απόλυτες ταυτίσεις αδυνατίζουν όλο και περισσότερο και οι ψηφοφόροι δεν έχουν ενδοιασμούς να στηρίξουν κόμματα από κάθε πλευρά του πολιτικού τόξου με πιο «χαλαρά» σήμερα κριτήρια, λιγότερες ταυτίσεις και περισσότερους ενδοιασμούς.

Τι σχέση λοιπόν μπορεί να έχει το 1981 και η αλλαγή που ολοκλήρωσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον Ανδρέα Παπανδρέου ως εποχή με τα κοινωνικά της χαρακτηριστικά σε σχέση με τα αντίστοιχα του 2022; Αφοπλιστικά η απάντηση είναι είτε καμία είτε πολύ μικρή. Είναι επίκαιρες οι ιδέες του σοσιαλισμού ή της σοσιαλδημοκρατίας με τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους οι έννοιες αυτές και πόσο μπορούν σήμερα να κινητοποιήσουν ανθρώπους και να αποτελέσουν αφετηρίες για πολιτική ενεργοποίηση και συσπείρωση σε κοινά οράματα για μία «καλύτερη» πολιτική με καλύτερα αποτελέσματα για τους ανθρώπους και την χώρα; Χωρούν με άλλα λόγια οι ιδεολογίες στη σημερινή εποχή; Μπορεί να υπάρξει ξανά ένα νέο «1981»; Η μάχη των ιδεών είναι σήμερα μια σκιαμαχία; Δύσκολα ερωτήματα με αμφισβητούμενες απαντήσεις.

Χρειάζεται άμεσα να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας. Δεν πρέπει οι πολίτες και οι σύγχρονες τάσεις τους να είναι το άλλοθι. Οφείλουμε, οι νέοι σοσιαλδημοκράτες, με νέες λέξεις, πρωτοπόρες σκέψεις, διαφορετικές προσεγγίσεις να φέρουμε τους πολίτες κοντά στην πολιτική. Τα νέα εργαλεία επικοινωνίας είναι διαθέσιμα, οι βάσεις υπάρχουν και μένει να κάνουμε πράξη την πίστη μας στην πολιτική. Η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, σε μία τεμαχισμένη κοινωνία μπορεί να αποτελέσει την ασφαλή οδό διαχείρισης πολύπλοκων συστημάτων και ολότελα διαφορετικών, συχνά αντικρουόμενων πολιτικών προταγμάτων. Η προσπάθεια για μία συμπεριληπτική κοινωνία, χωρίς τις μεγάλες ανισότητες και τις ακραίες συγκρούσεις, με λιγότερους “outsiders” και περισσότερους συνδρώντες, με υψηλή σταθερά ποιότητα δημοκρατίας και ισχυρό κράτος δικαίου, με απόλυτο σεβασμό σε κάθε δικαίωμα και κάθε πολίτη χωρίς διακρίσεις και αδικαιολόγητες παραβιάσεις, χωρίς σκοπίμως παραγόμενη πολιτική τοξικότητα από τα πολιτικά υποκείμενα αλλά με μετριοπάθεια και πολιτικό πολιτισμό, με περιβαλλοντολογική ευαισθησία και αξιοπρεπείς καθολικές κοινωνικές παροχές, χωρίς ανεδαφικές υποσχέσεις και φθαρμένες πολιτικές σκοπιμότητες αλλά με ειλικρίνεια και πολιτική ευπρέπεια, μπορεί να οδηγήσει στην κοινωνική ευημερία.

Πράγματι οι εποχές αλλάζουν. Οι βεβαιότητες χάνουν τα ερείσματα τους. Παλιοί κόσμοι καταρρέουν. Ωστόσο καινούργιες ιδέες γεννιούνται και νέοι κόσμοι αναδύονται.  Και η σοσιαλδημοκρατία είναι παρούσα να τις υποδεχθεί και να τις αφομοιώσει στις πολιτικές της προτάσεις. Το ίδιο και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.-Κίνημα Αλλαγής. Μπορεί λοιπόν να λείπουν τα μεγάλα διακυβεύματα του 1981, αλλά οι προκλήσεις στο 2022 είναι εξίσου μεγάλες και οι απαντήσεις ακόμη πιο δύσκολες. Σε αυτό το κρίσιμο πολιτικό σταυροδρόμι θα είμαστε παρόντες και πρωταγωνιστές.

*O Αθανάσιος Γλαβίνας είναι Διευθυντής της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής 

Διαβάστε επίσης:

Για ποια «αποτροπή» της τουρκικής επιθετικότητας μιλάμε;

Η υπόθεση του Κολωνού, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αντίλογος στα σημεία

Κάτι σάπιο υπάρχει στην ελληνική κοινωνία