Όταν ο Μπόμπι Μπόστικ βγήκε από την φυλακή, τον Νοέμβριο, έχοντας εκτίσει τα 27 από τα συνολικά 241 χρόνια κάθειρξης στα οποία είχε καταδικαστεί, τα πάντα γύρω του είχαν αλλάξει.

Από τα ασύρματα ακουστικά («γιατί αυτοί οι τύποι μιλούν με τον εαυτό τους;»), τις μηχανές self-service που βγάζουν αναψυκτικά («βάζεις το χέρι και βγάζει νερό;») -ο κόσμος δείχνει πολύ διαφορετικός για τον Μπόμπι Μπόστικ, σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 1995. Αλλά αυτό που του φάνηκε πως έχει αλλάξει περισσότερο είναι οι άνθρωποι.

Πώς άλλαξαν οι άνθρωποι!

Οι άνθρωποι «είναι πολύ φιλικοί σε σύγκριση με την φυλακή. Πηγαίνεις στο παντοπωλείο και σε ρωτούν, Κύριε μπορώ να σας βοηθήσω; Στην φυλακή έχεις μόνο παγωμένα πρόσωπα και κακοποίηση», λέει ο Μπόμπι Μπόστικ, που είναι σήμερα 44 χρόνων.

Ακόμα προσπαθεί να συνηθίσει πως όταν τον συναντούν τον ρωτούν «Εϊ, πώς τα πας». Είχε συνηθίσει στην φυλακή να ακούει την εντολή «μην περπατάς πολύ κοντά μου».

«Εδώ έξω υπάρχουν ωραία πράγματα. Άνθρωποι που χαμογελούν. Παιδιά που σε χαιρετούν. Αυτή είναι η ζωή. Έτσι θα έπρεπε να είναι τα πράγματα», λέει…

Αλλά ακόμα είναι δύσκολο να προσαρμοστεί «εδώ έξω», ύστερα από 27 χρόνια στη φυλακή.

«Πάντα θέλεις αυτή την ανθρωπιά. Θέλεις την ανθρώπινη επαφή… αυτή είναι η ζωή. Αυτή είναι η ομορφιά. Η χαρά του να είσαι άνθρωπος»…

Η γραφομηχανή και η λέξη-μουσική

Ο Μπόμπι Μπόστικ έμεινε σχεδόν 10.000 νύχτες σε κελί. Το βράδυ της 8^ης Νοεμβρίου 2022 ήταν η τελευταία νύχτα εκεί. Αλλά δεν έκλεισε μάτι, ονειρευόταν ενώ ήταν ξύπνιος, τις μέρες της ελευθερίας. Πέρασε τη νύχτα μαζεύοντας τα πράγματά του. Άφησε τα περισσότερα σε συγκρατουμένους του, αλλά κράτησε την γραφομηχανή που είχε στο κελί για να γράφει σκέψεις, ιστορίες. Η γραφομηχανή ήταν ένα κομμάτι του εαυτού του και γι αυτό δεν την άφησε πίσω του.

Όταν ξημέρωσε είδε τον πίνακα με τα ονόματα των κρατουμένων και των αλλαγών που έπρεπε να γίνουν στην φυλακή. Δίπλα στο όνομά του έγραφε «αποφυλάκιση».

«Δεν το πίστευα μέχρι που είδα αυτή την λέξη. Όταν την είδα ήταν σα να ακούω μουσική»…

Ύστερα από 27 χρόνια στην φυλακή ο Μπόμπι έβγαλε την γκρίζα στολή του κρατούμενου και έβαλε μια πολύχρωμη μπλούζα. «Αντιπροσωπεύει το νέο κεφάλαιο στη ζωή μου. Η καινούρια ζωή», λέει.

Η μεγάλη αγκαλιά έξω από την φυλακή

Πριν από 27 χρόνια είχε ακούσει την δικαστή Έβελιν Μπέικερ να του λέει ότι «θα πεθάνει στο σωφρονιστικό κατάστημα». Τώρα όμως ο Μπόμπι είναι ελεύθερος και το χαμόγελό του είναι μεγάλο, σαν τον ήλιο στο Μιζούρι.

Όταν βγήκε από την φυλακή τον περίμενε μια γυναίκα με μαύρο καπέλο για να του κάνει μιαν αγκαλιά. Το όνομά της ήταν Έβελιν Μπέικερ. Η δικαστής Έβελιν Μπέικερ. Το κεφάλαιο που είχε ανοίξει τον Δεκέμβριο του 1995, μέσα στην παραζάλη των ναρκωτικών στο Σεντ Λούις, έκλεισε με την αγκαλιά της Έβελιν Μπέικερ.

Ο δύσκολος Δεκέμβρης του 1995 και η καταδίκη

Το 1995 ο 16χρονος Μπόμπι αφού κατανάλωσε μεγάλη ποσότητα τζιν, κάπνισε χόρτο και πήρε ναρκωτικά χάπια, μαζί με τον φίλο του Ντόναλντ Χάτσον έκλεψαν μια ομάδα εθελοντών που μοίραζαν χριστουγεννιάτικα δώρα σε φτωχούς. Στη συνέχεια άνοιξαν πυρ, ευτυχώς χωρίς να τραυματίσουν κανέναν, άρπαξαν το αυτοκίνητο μιας γυναίκας αφού την απείλησαν με όπλο και διέφυγαν. Ώσπου συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν ενώπιον της δικαιοσύνης.

Του πρότειναν να ομολογήσει τη ενοχή του για να έχει δικαίωμα προσωρινής αποφυλάκισης υπό όρους, αλλά αρνήθηκε να συνεργαστεί. Κρίθηκε ένοχος. Η δικαστής Μπέικερ τον καταδίκασε για 17 εγκληματικές πράξεις, σε συνολική ποινή κάθειρξης 241 χρόνων. Ο συγκατηγορούμενος, Ντόναλντ Χάτσον δέχτηκε να συνεργαστεί, ομολόγησε την ενοχή του και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 30 χρόνων.

«Ο Νόμος του Μπόμπι»

Το 2018 το BBC πήρε συνέντευξη από το Μπόστικ, ο οποίος έδειχνε να ελπίζει πως θα αποφυλακιζόταν.

Το 2010 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε ότι οι έφηβοι δεν πρέπει να καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη, εφόσον δεν έχουν διαπράξει ανθρωποκτονία. Το 2016 επιβεβαιώθηκε ότι η απόφαση ισχύει και για όσους είχαν καταδικαστεί κατά το παρελθόν, όπως ο Μπόστικ. Όμως η πολιτεία του Μιζούρι δεν εφάρμοζε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τον Μπόστικ κρίνοντας ότι δεν είχε καταδικαστεί σε ισόβια, αλλά σε ποινές για πολλαπλά αδικήματα που έγιναν στο ίδιο διάστημα. Τον Απρίλιο του 2018, ένα μήνα μετά την συνέντευξη στο BBC το δικαστήριο απέρριψε την έφεση του Μπόστικ, χωρίς να τον ενημερώσει γιατί.

«Οι περισσότεροι θα τα παρατούσαν. Αφού απορρίπτουν την έφεση δεν σου μένει τίποτα», λέει ο Μπόμπι, ο οποίος όμως δεν τα παράτησε.

Όλα τα χρόνια κατέφευγε στην παρηγοριά της γραφομηχανής, γράφοντας όσα σκεφτόταν. Η ελπίδα έμενε ζωντανή.

Τα πράγματα άλλαξαν όταν μία τροπολογία που εγκρίθηκε στο Μιζούρι έδινε στους φυλακισμένους που εξέτιαν ποινές πολυετούς κάθειρξης, έχοντας καταδικαστεί στην εφηβεία, το δικαίωμα να ασκήσουν έφεση.

Μέχρι τις 14 Μαϊου του 2021, την τελευταία μέρα λειτουργίας του νομοθετικού σώματος στο Μιζούρι η τροπολογία δεν είχε εγκριθεί. Ο Μπόστικ απελπίστηκε.

Λίγο μετά όμως πήρε ένα μήνυμα: «Η φυλακή μας επέτρεψε να λαμβάνουμε μηνύματα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Κάποιος μου έστειλε μήνυμα, με ένα άρθρο στην εφημερίδα Missouri Independent, που έγραφε ότι η τροπολογία πέρασε… ήταν θαύμα. Αναρωτιόμουν- λες να συμβεί; Θα την υπογράψει ο κυβερνήτης;»

Ο κυβερνήτης Μάικ Πάρσον υπέγραψε την τροπολογία, που έμεινε στην ιστορία ως «Νόμος του Μπόμπι». Ο Μπόμπι Μπόστικ και εκατοντάδες άλλοι κρατούμενοι απέκτησαν το δικαίωμα να ασκήσουν έφεση και να ζητήσουν την αποφυλάκισή τους με όρους. Η ακρόαση για την υπόθεση του Μπόμπι έγινε τον Νοέμβριο του 2021.

Η δικαστής που διόρθωσε μια αδικία

Σε αυτές τις ακροάσεις οι κρατούμενοι έχουν δικαίωμα να ζητήσουν την βοήθεια ενός ατόμου. Ο Μπόστικ ζήτησε την βοήθεια της δικαστού που του είχε πει πως θα πέθαινε στη φυλακή.

Η δικαστής Μπέικερ, η οποία το 1983 έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα δικαστής στο Μιζούρι, άρχισε να μελετά και πάλι την υπόθεση Μπόστικ το 2010, δύο χρόνια αφότου συνταξιοδοτήθηκε, όταν διάβασε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα σε έναν έφηβο και έναν ενήλικο, πόσο διαφορετικά λειτουργεί ο εγκέφαλός τους. Στα 25 χρόνια της καριέρας της στο δικαστικό σώμα, η καταδίκη του Μποστικ ήταν η μόνη για την οποία είχε μετανιώσει.

Τον Φεβρουάριο του 2018 έγραψε ένα άρθρο στην Washington Post, χαρακτηρίζοντας την καταδίκη του Μπόστικ «νυχτωμένη και άδικη». «Ο Μπόμπι ήταν ένα παιδί 16 χρόνων, το οποίο αντιμετώπισα σαν ενήλικο, κάτι που ήταν λάθος», είπε στο BBC η δικαστής, «παρακολούθησα τον Μπόμπι, που από ένας παραβατικός έφηβος μετατράπηκε σε έναν προσεκτικό και σκεπτικό ενήλικα».

Στο πλευρό του Μπόστικ βρέθηκε κι ένα από τα θύματά του στην ληστεία του 1995. Με τη βοήθεια αυτών των δύο ανθρώπων η έφεση του Μπόστικ έγινε δεκτή. Κι έναν χρόνο αργότερα η δικαστής Μπέικερ τον περίμενε για να τον αγκαλιάσει καθώς αποφυλακιζόταν.

«Ήταν Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, όλες οι γιορτές μαζί. Έβαλα τα κλάματα. Ο Μπόμπι ήταν ελεύθερος», θυμάται η Μπέικερ.

Το πρώτο γεύμα εκτός φυλακής και το ατέλειωτο πάρτι

Αφού έπεσε στην αγκαλιά της Μπέικερ, των φίλων, των συγγενών και υποστηρικτών του, ο Μπόστικ πήγε να φάει για πρώτη φορά κάτι εκτός φυλακής. Για24 χρόνια ήταν βίγκαν, διάλεξε ένα τάκο…. «Έφαγα, μπήκα στο αυτοκίνητο και έβγαλα όλο το γεύμα μου. Όταν βγαίνεις από την φυλακή δεν έχεις βρεθεί σε αυτοκινητόδρομο για 27 χρόνια… Υπάρχει κάτι που αποκαλείται ναυτία», λέει ο Μπόμπι.

Όταν συνήλθε πήγε στο σπίτι της αδελφής του, στο Σεντ Λούις κι εκεί τον περίμεναν εκατοντάδες άνθρωποι. Περισσότεροι από 400 είχαν κάνει ουρά για να τον χαιρετίσουν. «Έκανε χειραψία με τον έναν, να ο εξάδελφος, η θεία, ο θείος, αυτός ο φίλος, μέχρι τις δύο τα ξημερώματα»…

Ο κόσμος έξω από την φυλακή ήταν μια γιορτή που δεν είχε τέλος… Αλλά στη αρχή αισθανόταν ναυτία…

Τα όνειρα για την καινούρια ζωή

Σήμερα ο Μπόμπι και η αδελφή του έχουν δημιουργήσει μια φιλανθρωπική οργάνωση, με την ονομασία Dear Mama, που συγκεντρώνει τρόφιμα, παιχνίδια και άλλα είδη για οικογένειες με πολύ χαμηλό εισόδημα στο Σεντ Λούις. Επίσης τρέχει εθελοντικά ένα πρόγραμμα δημιουργικής γραφής, κάθε Πέμπτη, στην φυλακή ανηλίκων της πόλης.

Εξασφαλίζει κάποιο εισόδημα πουλώντας τα βιβλία που έγραψε στην φυλακή -έχει εφτά στο Amazon. Όλα γραμμένα στην γραφομηχανή που είχε στο κελί του και τη οποία πήρε μαζί του όταν αποφυλακίστηκε. Με το εισόδημα αυτό νοικιάζει ένα μικρό διαμέρισμα και πληρώνει τους λογαριασμούς του.

«Ίσα που τα βγάζω πέρα», λέει. Ελπίζει ότι θα βρει κάποια δουλειά στη κοινότητα, αλλά είναι ελεύθερος και γι αυτό μπορεί να ελπίζει.  «Η ζωή εδώ έξω είναι ωραία, κάθε μέρα είναι ωραία. Ανοίγω την πόρτα του ψυγείου και βλέπω πόσα διαφορετικά πράγματα υπάρχουν εκεί μέσα για να διαλέξω. Έχω σαμπουάν στο μπάνιο. Τίποτα δεν το παίρνω με δανεικά, τίποτα», λέει.

Ο Μπόστικ έχει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και είναι ευγνώμων γι αυτό.

Αλλά ο φίλος του, Ντόναλντ Χάτσον, που καταδικάστηκε για την ληστεία που έκαναν το 1995 δεν έχει τη ίδια ευκαιρία. Παρόλο που συνεργάστηκε με τις αρχές για να έχει δικαίωμα άσκησης έφεσης, έφυγε από την ζωή ενώ ήταν κρατούμενος, τον Σεπτέμβριο του 2018. Η τοξικολογική έκθεση έδειξε ότι είχε κάνει υπερβολική χρήση ναρκωτικών. Θα μπορούσε να ζητήσει την υπό όρους αποφυλάκισή του ύστερα από εννέα μήνες.

Διαβάστε επίσης:

Γαλλία: Damage control με… συνεντεύξεις επιχειρεί ο Μακρόν – Όργιο καταστολής από την αστυνομία, ανυποχώρητα τα συνδικάτα (videos)

Πρώτο βέτο από Μπάιντεν – Ποιο νομοσχέδιο των Ρεπουμπλικάνων μπλόκαρε

«Ευχαριστώ» Ζελένσκι σε ΗΠΑ και ΕΕ για τη νέα στρατιωτική βοήθεια