Τα πρώτα συμπεράσματα από τις πρόσφατες εκλογές, συμπεράσματα μη αμφισβητήσιμα και που έχουν να κάνουν με την επικρατούσα πολιτική νοοτροπία, είναι τα ακόλουθα:

• Κανένα κόμμα δεν είχε τη διάθεση να συνεργαστεί με κάποιο άλλο.

• Ο αρχηγός αποτελεί για τα κόμματα σχεδόν ιεροποιημένο πρόσωπο, «le parti c’ est moi» (το κόμμα είμαι εγώ). Έτσι, όταν κάποια εξ αυτών δήλωναν πως θα δέχονταν να συνεργαστούν με το πλειοψηφούν κόμμα, για να σχηματιστεί κυβέρνηση, με την προϋπόθεση όμως ο αρχηγός του να μη γίνει πρωθυπουργός, ήταν φανερό πως το έκαναν γιατί θεωρούσαν δεδομένο πως το πλειοψηφούν κόμμα δεν θα δεχόταν τέτοιου είδους συνεργασία.

• Με τις δημοσκοπήσεις είχε γίνει φανερό ποιο κόμμα θα πλειοψηφούσε. Έτσι όλα τα άλλα, είτε επεδίωκαν την ταλαιπωρία της χώρας σε διαρκή αναζήτηση αυτοδύναμου κόμματος, είτε απλώς επεδίωκαν να ενισχύσουν την αντιπολιτευτική τους ισχύ. Πρότασσαν το κόμμα, όχι τη χώρα.

• Με βάση τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων, μόνο ένα κόμμα προγραμμάτιζε το πώς θα κυβερνήσει τη χώρα, τα άλλα προγραμμάτιζαν το πώς θα καταφέρουν να γίνουν αξιωματική ή απλώς ισχυρή αντιπολίτευση. Μερικά το έλεγαν και ευθαρσώς, αρνούμενα κάθε συμμετοχή σε σχήμα διακυβέρνησης της χώρας, κάτι που ελέγχεται τόσο συνταγματικώς όσο και ηθικώς. Προς τούτο μετέρχονταν κάθε μέσου, μαύρης προπαγάνδας, ύβρεων ή και ψεμάτων (στα οποία ψέματα ο Ελληνικός λαός έχει αποδειχθεί πολύ ανεκτικός, αν δεν τα επιζητεί κιόλας).

• Απεδείχθη λοιπόν, πως όποτε ψηφίζεται, από πρόσκαιρη πλειοψηφία της Βουλής, το σύστημα της Απλής Αναλογικής, τούτο δεν γίνεται για δημοκρατικότερη διακυβέρνηση της χώρας, με συνεργασία πολλών κομμάτων, αλλά γίνεται απλώς και μόνο για να δυσκολέψει το διαφαινόμενο πλειοψηφούν κόμμα. Έχει γίνει και άλλες φορές. Υπ΄όψιν πως όλα τα κόμματα διενεργούν τακτικές μυστικές δημοσκοπήσεις και έτσι γνωρίζουν τα μελλούμενα, που βέβαια προσπαθούν να διαπλάσουν κατά τις επιθυμίες τους, αλλά τούτο δεν είναι πάντα δυνατόν. Το φυγείν αδύνατον από τις μεταστροφές της «κοινής γνώμης», συνδυαζόμενης με τις μεταστροφές των βουλών των ισχυρών προστατών τους, εγχωρίων και αλλοδαπών. Την ύπαρξη τέτοιων προστατών ουδείς δύναται να αμφισβητήσει, ούτε και την ύπαρξη αποτελεσματικών μεθόδων διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.

• Η ύπαρξη πανίσχυρου πολιτικού ηγεμόνος είναι δεδομένη, αποδεκτή, ευκταία και επιδιωκόμενος στόχος, όχι μόνο από όλες τις κομματικές παρατάξεις, αλλά και από τον λαό, που έχει καταλλήλως διαπλαστεί γι’ αυτό.

Παρότι είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει αυτή η κατάσταση, ας τολμήσουμε να ελπίσουμε πως κάποια στιγμή θα αποφασίσουμε, τουλάχιστον, να εφαρμόσουμε όχι μόνο το πνεύμα αλλά και το γράμμα του ήδη υφιστάμενου Συντάγματος της χώρας, και να αρχίσουμε να ελέγχουμε τους επηρεασμούς που δεχόμαστε. Με άλλα λόγια, όλα τα παραπάνω δεν θα ίσχυαν…..

• ….αν η Βουλή λειτουργούσε ως Βουλή, δηλαδή ως χώρος βουλευόμενων αντιπροσώπων του λαού και όχι ως χώρος απόλυτης υποταγής της Σκέψης τους στις εντολές του κόμματος, δηλαδή του πρωθυπουργού.

• ….αν δεν διαστρεβλωνόταν η «αρχή της Δεδηλωμένης», που αφορά στην εμπιστοσύνη της πλειονότητας των βουλευτών στο πρόσωπο του πρωθυπουργού. Το να μη ψηφιστεί κάποιος νόμος, όσο κρίσιμος και να είναι, δεν σημαίνει άρση της «Δεδηλωμένης»

• ….αν το κάθε πλειοψηφούν κόμμα δεν καθίστατο απόλυτος κυρίαρχος της χώρας και έτσι η όποια καθυστέρηση αυτοδύναμης επικράτησής του, δηλαδή ανάδειξης νέου πρωθυπουργού, δεν θα σήμαινε και καθυστέρηση στη λειτουργία της χώρας.

• ….αν γινόταν πράξη η προβλεπόμενη από το Σύνταγμα Διάκριση των Εξουσιών. Δηλαδή η Εκτελεστική και η Δικαστική Εξουσία να λειτουργούσαν αυτοδυνάμως, με την ισχύουσα νομοθεσία.

• ….αν καταργείτο η τουλάχιστον παράλογη συνταγματική διάταξη περί μεταβατικής κυβερνήσεως, που αποτελεί Ελληνική επινόηση. Δύσκολο να κατανοηθεί αυτός ο πρόσκαιρος ακρωτηριασμός της χώρας. Μήπως για να πιεστεί ο λαός να αποφασίσει με «το πιστόλι στον κρόταφο»;

• ….αν εμπεδώναμε όλοι την ανάγκη συνεργασίας με τον Άλλον: τελικώς το πολιτικό πρόβλημα είναι πρωτίστως πρόβλημα φιλοσοφικό…

*Ο Νικήτας Χιωτίνης είναι ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής

Διαβάστε επίσης:

Ο ΣΥΡΙΖΑ στον καθρέφτη

Μόνοι τους και όλοι μας! Μόνο ο λαός σώζει το λαό, με ΚΚΕ ακόμα πιο δυνατό!

41% με σύνδρομο της Στοκχόλμης!