Η σφοδρή επίθεση της Ν.Δ. (και του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά) κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα με φόντο την εκλογική διαδικασία στη Θράκη και τον ρόλο του τουρκικού προξενείου αποκάλυψε / επιβεβαίωσε και διέδωσε σε ευρύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας την (επικίνδυνη / διχαστική) κατάσταση που επικρατεί στην ακριτική περιοχή, την οποία γνωρίζουν / βιώνουν οι κάτοικοί της εδώ και δεκαετίες.

Τα συμπεράσματα από τα όσα έχει πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης (και τα στελέχη της Ν.Δ.) τις τελευταίες ημέρες για αυτό το θέμα είναι προφανή:

• Το τουρκικό προξενείο στη Θράκη με την πολύ-επίπεδη δράση που αναπτύσσει έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει την εκλογική διαδικασία και να διαμορφώσει το αποτέλεσμα σε αυτήν την ευαίσθητη περιοχή της ελληνικής επικράτειας.
• Στους «αντίρροπους» μηχανισμούς για την αντιμετώπιση της βαθιάς επιρροής του προξενείου, την οποία χρησιμοποιεί το ελληνικό κράτος, κεντρικό (αν και όχι αποτελεσματικό) ρόλο παίζει η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών με το πολυμελές κλιμάκιο που δραστηριοποιεί στην περιοχή.

Μικροκομματικοί στόχοι

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προχώρησε στην αποκάλυψη του περιεχομένου της έκθεσης της ΕΥΠ (για την πριμοδότηση των μουσουλμάνων υποψήφιων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη από το τουρκικό προξενείο, η οποία, όπως είπε, είχε διαβιβαστεί αρμοδίως και στον Αλέξη Τσίπρα) μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου. Οι (μικροκομματικοί) στόχοι αυτής της αποκάλυψης είναι προφανείς:

• Πρώτον, να επηρεάσει / ανατρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου στη Ροδόπη, τη μόνη εκλογική περιφέρεια που δεν έγινε «μπλε» στον εκλογικό χάρτη.
• Δεύτερον και σημαντικότερο να στοχοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για «αντεθνικές επιλογές» προεξοφλώντας την επιβεβαίωση πληροφοριών και εκτιμήσεων (της ΕΥΠ) ότι οι εκλεγμένοι Μουσουλμάνοι βουλευτές του θα δηλώσουν αμέσως μετά την ορκωμοσία τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο πως εκπροσωπούν τους Τούρκους συμπατριώτες και ομοεθνείς τους στη Θράκη.

Αυτή η μυωπική – μικροκομματική τακτική που ακολουθεί ο Μητσοτάκης μπορεί να του προσφέρει βραχυπρόθεσμα κέρδη (στρίμωγμα του Τσίπρα με την κατηγορία για «αντεθνική συναλλαγή» με το τουρκικό προξενείο), ανοίγει ωστόσο το έρεβος κάτω και από τα δικά του πόδια (και εν τέλει βλάπτει το ευρύτερο εθνικό συμφέρον) καθώς οι δεσμοί με το τουρκικό σύστημα εξουσίας στη Θράκη δεν είναι «προνόμιο του ΣΥΡΙΖΑ». Δεκαετίες τώρα, τα κόμματα διαλέγουν τους μουσουλμάνους υποψηφίους τους στη Θράκη από το «πανέρι» του Τούρκου προξένου για τον απλούστατο λόγο ότι χωρίς την πριμοδότηση του προξενείου οι πιθανότητες εκλογής είναι ελάχιστες…

Οι λόγοι για τους οποίους το ελληνικό πολιτικό σύστημα (και η χώρα) βρίσκονται σε τόσο άβολη και επικίνδυνη θέση έναντι της δραστηριότητας των τουρκικών προξενικών αρχών στη Θράκη έχουν να κάνουν με δημογραφικά και ιστορικά δεδομένα, τα οποία τελικά αποδεικνύουν τις διαχρονικές, βαθύτερες ανεπάρκειες που καταλήγουν στην ανυπαρξία ενός εθνικού διακομματικού στρατηγικού σχεδιασμού σ’ αυτήν την άκρως ευαίσθητη περιοχή της ελληνικής επικράτειας.

Δημογραφικό – ιστορικό πλαίσιο

Η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη είναι η μόνη ρητά αναγνωρισμένη μειονότητα, και μάλιστα ως θρησκευτική, στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του άρθρου 45 της Συνθήκης της Λωζάννης. Ο πληθυσμός της ξεπερνά τις 100.000 και συντίθεται από τρεις εθνοτικές ομάδες: Τούρκους / τουρκογενείς ή τουρκόφωνους, Πομάκους και Ρομά.

Με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, η Ελλάδα και η Τουρκία πραγματοποίησαν ανταλλαγή πληθυσμών: όλοι οι Χριστιανοί ορθόδοξοι κάτοικοι της Τουρκίας υποκείμενοι στον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης – ον Έλληνα Πατριάρχη – μετανάστευσαν στην Ελλάδα εκτός από (περίπου) 130.000 ανθρώπους που κατοικούσαν κατά κύριο λόγο στην Κωνσταντινούπολη και τις κοινότητες Ίμβρου και Τενέδου. Αντίστοιχα όλοι οι Μουσουλμάνοι στην Ελλάδα μετανάστευσαν στην Τουρκία εκτός από τους μουσουλμάνους της Θράκης. Στο πλαίσιο αυτής της αναζήτησης εθνικής ομοιογένειας μετακινήθηκαν από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη στην Ελλάδα 1.650.000 Οθωμανοί υπήκοοι, χριστιανικού θρησκεύματος και από την Ελλάδα στην Τουρκία 670.000 Έλληνες υπήκοοι, μουσουλμανικού θρησκεύματος.

Τα σημερινά δημογραφικά δεδομένα περιγράφουν τη συντριπτική ήττα του ελληνικού κράτους σε δύο επίπεδα: πρώτον στο να ενσωματώσει λειτουργικά τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και δεύτερον στον να προστατεύσει την ύπαρξη της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη. Ενώ όπως είδαμε η εύρωστη αριθμητικά μουσουλμανική μειονότητα (υπό την καθοδήγηση του τουρκικού προξενείου) έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει το εκλογικό αποτέλεσμα στην περιοχή, η ελληνική εθνική μειονότητα στην Τουρκία, που αριθμούσε 120.000 ανθρώπους το 1923, έχει συρρικνωθεί σε μόλις 3.500.

Εκλογικός νόμος «εργαλείο»

Για την αντιμετώπιση της δυνατότητας αυτόνομης καθόδους στις εκλογές (1991) του μειονοτικού κόμματος «Φιλία – Ισότητα – Ειρήνη (DEB)», που είχε διακηρυγμένο στόχο «την ανάδειξη των προβλημάτων της “Μουσουλμανικής Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης”», το 1993 η Ελλάδα θέσπισε το εκλογικό όριο του 3% καθιστώντας δυσκολότερη έως αδύνατη την εκλογή ανεξάρτητων βουλευτών / μικρών κομμάτων από τη μειονότητα.

Έκτοτε, μετά το πλαφόν του 3%, το μέγεθος της μειονότητας – στις περιφερειακές ενότητες Ροδόπης και Ξάνθης – προσελκύει το ενδιαφέρον των ελληνικών πολιτικών κομμάτων και καθιερώθηκε η συμμετοχή των μουσουλμάνων υποψήφιων στα ψηφοδέλτια πανελλαδικών κομμάτων.

Το τουρκικό προξενείο προσαρμόστηκε άμεσα και επιτυχώς στις νέες συνθήκες που δημιούργησε ο εκλογικός νόμος με το πλαφόν του 3%. Με την αναδιάρθρωση της «Ανώτατης Συμβουλευτικής Επιτροπής των Τούρκων της Δυτικής Θράκης», που είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τουρκικού προξενείου και μουσουλμανικής μειονότητας, το προξενείο δημιούργησε το «καλάθι» μέσα απ’ το οποίο τα ελληνικά κόμματα διαλέγουν τους μουσουλμάνους υποψηφίους τους στην περιοχή.

Η επιτυχία της στρατηγικής του τουρκικού προξενείου αποτυπώνεται στο γεγονός ότι κανείς μέχρι τώρα από τους μουσουλμάνους βουλευτές που έχουν εκλεγεί στους συνδυασμούς των ελληνικών κομμάτων δεν έχει απαρνηθεί ρητά και δημόσια ότι εκπροσωπεί τους αυτό-προσδιοριζόμενους ως Τούρκους συμπατριώτες του στη Θράκη, ούτε έχει καταδικάσει την υπόγεια αλλά ολοφάνερη δράση / παρέμβαση του τουρκικού προξενείου.

ΥΓ.: Αν κάτι θετικό μπορεί να προκύψει (για όσους διατηρούν φρούδες ελπίδες) απ’ όλον αυτόν τον θόρυβο που για μικροπολιτικούς / μικροκομματικούς λόγους ξεσήκωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η εμφάνιση σε πρώτο πλάνο της βαθιάς εμπλοκής / επιρροής του τουρκικού προξενείου (και κατ’ επέκταση της Άγκυρας) σ’ αυτό το ευαίσθητο τμήμα της ελληνικής επικράτειας και η αναζήτηση μιας διακομματικής (εθνικής) στρατηγικής για την υπονόμευσή της.

Διαβάστε επίσης

Μητσοτάκης για το ναυάγιο στην Πύλο: Αποφασιστική απάντηση στα άθλια δίκτυα των εγκληματιών

Κουτσούμπας για το ναυάγιο στην Πύλο: Το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» επίκαιρο όσο ποτέ

ΣΥΡΙΖΑ για την τραγωδία στην Πύλο: Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι νούμερα στις στατιστικές