Ο Στέφανος Κασσελάκης αποφάσισε να εισηγηθεί (για να είμαστε και καταστατικά ακριβείς…) την διαγραφή του γνωστού Στέφανου Τζουμάκα από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Τζουμάκας περιφέρει μία «πραμάτεια» που την πουλάει χρόνια τώρα. Και αυτή τη «πραμάτεια» τον συντηρεί πολιτικά. Και του έδινε ρόλο στο ΠΑΣΟΚ και αργότερα του εξασφάλισε μία αποκατάσταση (πολιτική πάντα) στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η «πραμάτεια» του Τζουμάκα είναι η εξής: Η διαπλοκή και τα συμφέροντα και οι ολιγαρχίες θέλουν να ελέγξουν (ή και ελέγχουν) τα κόμματα, η αυτονομία της πολιτικής έχει χαθεί και ο ίδιος είναι περίπου ο μοναδικός «Απόστολος» που έχει απομείνει για να διασώσει το πολιτικό σύστημα.

Ως εδώ καλά. Όποιος θέλει την αγοράζει την «πραμάτεια» του, αλίμονο. Ίσως υπάρχουν κάποιοι που δίνουν αξία σε αυτά που λέει – ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα πολυεκτίμησε βέβαια και του έδωσε μόλις 1% στις πρόσφατες εκλογές για πρόεδρο του κόμματος.

Αλλά όταν ο ίδιος λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα της διαπλοκής και της ολιγαρχίας τι νόημα έχει να μένει σε αυτό; Ας διευκολύνει τον εαυτό του κυρίως, αλλά και τους άλλους με την αποχώρησή του – κανονικά δεν χρειάζεται καμία διαγραφή.

Εκτός κι αν είναι «γλυκά» τα πάνελ των καναλιών – τα οποία, όπως ο ίδιος λέει ανήκουν στη διαπλοκή και την ολιγαρχία – και δεν θέλει να τα χάσει, καθώς η ιδιότητά του ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ τού εξασφαλίζει συχνά πυκνά μία θέση σε αυτά!

Αλλά το θέμα δεν είναι τι λέει ο Τζουμάκας.

Κανείς δεν επηρεάστηκε από τον Τζουμάκα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, άρα δεν πρόκειται επηρεαστεί κάποιος ούτε έξω από αυτόν. Άλλωστε αυτά που λέει τώρα για τον Κασσελάκη (ότι είναι της… διαπλοκής), τα έλεγε πριν για την Αχτσιόγλου, ίσως και για τον Τσακαλώτο.

Το θέμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σε μία φάση καταστροφικής κρίσης, που ξεκίνησε από τις εκλογικές συντριβές τον Μάιο και τον Ιούνιο.

Η εκλογή νέου αρχηγού δεν έλυσε το υπαρξιακό πρόβλημα, που προκάλεσαν (ή ανέδειξαν) στον χώρο, εκείνες ακριβώς οι συντριβές.

Η μη αποδοχή της επιλογής που έκαναν τα μέλη στην προεδρική εκλογή, από τις ηττημένες πλευρές και η υπονόμευση, ανοιχτή ή υπόγεια, του νέου αρχηγού είναι μία σοβαρή πλευρά του προβλήματος.

Εικόνα διάλυσης, αποσάθρωσης, διαρκών συγκρούσεων είναι αυτή που εισπράττει ο μέσος πολίτης.

Στελέχη να βάλλουν ευθέως κατά της ηγεσίας με το «καλημέρα» της εκλογής της και άλλοι, υψηλόβαθμοι και όχι μόνο, παράγοντες να κάνουν λευκή απεργία ή να ετοιμάζονται για ρεβάνς το συντομότερο. Προσωπικές στρατηγικές, υπερφίαλες ατομικές φιλοδοξίες και γκρεμισμένα πολιτικά όνειρα διαλύουν τον ψυχικό και πολιτικό ιστό της παράταξης.

Από την άλλη, η ηγετική ομάδα, πρωτίστως ο ίδιος ο Κασσελάκης οφείλει να αντιληφθεί ποιο κόμμα και σε τι κατάσταση το πήρε. Το ότι ήρθε για διακοπές στην Ελλάδα και κατάφερε μεταξύ μπάνιων και σόσιαλ μίντια να κερδίσει την αρχηγία, δεν σημαίνει ότι αρκεί από μόνο του. Η επιτυχία του οφείλεται κατά το ήμισυ, αν όχι παραπάνω, ακριβώς στην απελπισία των Συριζαίων μετά τις εκλογικές συντριβές και στην αδυναμία των άλλων, των καθιερωμένων στελεχών του κόμματος να δώσουν εναλλακτική λύση.

Άρα:

1.    ‘Η καταλαβαίνει ότι εδώ χρειάζεται σοβαρό πολιτικό σχέδιο, με ατζέντα που πόρρω απέχει από την προβολή των στοιχείων της προσωπικής του ζωής, τα οποία κακώς απασχολούν περισσότερο την κοινή γνώμη από τις θέσεις και τις δράσεις του κόμματος και έτσι δίνει πνοή στο χώρο ή επέρχεται, μαζί τα όσα κάνουν οι αμφισβητίες του, η πλήρης απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ.

2.    Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να διαρκέσει επί μήνες. Ή θα λυθεί το συντομότερο, με οποιονδήποτε τρόπο, ή θα μετατραπεί σε κακοφορμισμένη πληγή, που θα οδηγήσει στη ρευστοποίησή του, οδηγώντας τον στο πολιτικό περιθώριο. Αν χρειαστεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις και να ξεκαθαρίσει λογαριασμούς ο Κασσελάκης για την επίλυση της κρίσης, οφείλει να τις πάρει το συντομότερο λοιπόν. Αλλιώς, αν θεωρεί ότι όλα λύνονται με κάποιο μαγικό τρόπο και δίνοντας χρόνο στον χρόνο, θα χάσει την αρχηγία – σε ένα κόμμα που δεν θα έχει καν σημασία ποιος θα είναι αρχηγός βέβαια – όπως ακριβώς την πήρε: χωρίς να το καταλάβει!  

Διαβάστε επίσης:

«Γιατί» και «πως» θα διεξαχθεί η χερσαία εκκαθαριστική επιχείρηση στη Λωρίδα της Γάζας

Η «Τόλμη και Γοητεία» της Αριστεράς

Οι παίκτες στη Μέση Ανατολή