Υποθέτω πλέον βάσιμα ότι καθημερινά στο ημερολόγιο τους, οι Έλληνες δεν παραλείπουν να σημειώσουν τα ραντεβού τους με την Τέχνη, την οποία λατρεύουν. Το αισθητικό τους ταμπεραμέντο είναι διάχυτο παντού στις πόλεις τους, ο σεβασμός στην αισθητική παραμένει το πρώτο τους μέλημα. Το φαινόμενο να σχηματίζονται ουρές στις γκαλερί και στις αίθουσες Τέχνης και Πολιτισμού, είναι κατ’ εξοχήν ελληνικό. Είναι εντυπωσιακές οι ουρές των Ελλήνων στα Προπύλαια που περιμένουν υπομονετικά να επισκεφθούν την Ακρόπολη και να κλάψουν από την ζωηρή συγκίνηση για την χαμένη Καρυάτιδα ή να μετρήσουν τις πτυχές του χιτώνα τους. Στα μουσεία μας ξημεροβραδιάζονται οι γηγενείς φιλότεχνοι μελετώντας τις αισθητικές τάσεις ανά τους αιώνες…

Η αγάπη τους για το Ωραίο και το Αληθινό της Τέχνης είναι το βασικό μέλημά τους. Εξ ού και όλος αυτός ο νέος ξεσηκωμός του Έθνους για την αποκαθήλωση της ροζ σημαίας στο Ελληνικό Προξενείο της Νέας Υόρκης. Σε χρόνο που πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός, το φιλότεχνο πανελλήνιο χωρίστηκε σε Ροζόφιλους και Ροζομάχους! Στη μάχη του νοήματος και της υψηλής συμβολικής βαθύτητας του έργου έσπευσαν άπαντες σα να τους καλούσε ένα ανώτερο αισθητικό καθήκον. Βουνίσιοι και πεδινοί, νησιώτες και ηπειρώτες έλαβαν θέση απέναντι στη σημαία.

Το ένα βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι όλοι νιώθουν από τα έγκατα του ψυχισμού τους, σα να εκτελούν ένα θρησκευτικό καθήκον να εκφράσουν τη γνώμη τους. Όχι να ακούσουν αλλά να την πουν στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης.

Στο μεταξύ… εδώ και μισόν αιώνα σχετικά με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στα πανεπιστήμια, «επιτρέπεται αυστηρά» η μονοκαλλιέργεια των ιδεολογικών προταγμάτων της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Κάθε αντίθετη άποψη απλώς δεν υπάρχει – θεωρείται αδιανόητη. Κατά συνέπεια, ελεύθερη διακίνηση ιδεών και έκφρασης σημαίνει ότι άνετα ένας τρομοκράτης έχει το δικαίωμα να δώσει διάλεξη στα πανεπιστήμιά μας αλλά όχι ένας ακαδημαϊκός που δεν τυχαίνει της έγκρισης της Ιεράς Συνόδου των Επαναστατών. Κατά συνέπεια, και το ελληνικό κράτος στους χώρους όπου εκπροσωπείται, δεν μπορεί να αποφασίσει τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί τα εθνικά μας σύμβολα.

Στο μεταξύ… είναι γνωστή η υπαρξιακή απέχθεια του προοδευτικού μπλοκ για την υπεράσπιση των εθνικών υποθέσεων, καθότι οι διεθνιστές αντιμετωπίζουν τη σημαία όπως ο διάβολος το λιβάνι. Έτσι καταστατικά ό,τι θεωρούν ότι προσβάλει ή υπονομεύει τις υποθέσεις αυτές, το υπερασπίζονται στη λογική της αλληλεγγύης των λαών και ενός κόσμου δίχως σύνορα.  δίχως σύνορα. Με δυο λόγια, they don’t give a shit, που λέμε, για την τέχνη – μεταξύ μας!

Μια άλλη ευαίσθητη κατηγορία είναι αυτή των δικαιωματιστών, που σε κάθε τους βήμα ανακαλύπτουν κι έναν λόγο που προσβάλει τις θεμελιώδεις τους ελευθερίες, από το να αυτοπροσδιοριστούν ως πεντηκοστό τέταρτο φύλο, έως να διαγραφεί όλη η αποικιοκρατική μνήμη της ανθρωπότητας γιατί τους διασαλεύει το πρωινό τους ζεν.

Στο μεταξύ… κανείς από όλους αυτούς δεν ξεσηκώνεται όταν ζητούν να αποκαθηλώσουν όλη τη αρχαιοελληνική γραμματεία από ξένα πανεπιστήμια, όταν απαγορεύουν την έκδοση μη εγκεκριμένων από την woke κουλτούρα λογοτεχνικών και άλλων κατηγοριών βιβλίων, όταν αποκαθηλώνουν έργα τέχνης επειδή προσβάλουν την μνήμη των προγόνων κάποιας απίθανης κοινότητας διαταραγμένων! Κανείς δεν διαμαρτύρεται με την αλητεία των ακτιβιστών να καταστρέφουν έργα τέχνης. Ο Γεραπετρίτης τους ενόχλησε!

Ένα πρώτο γενικό συμπέρασμα είναι ότι μπορεί η Αριστερά να αυτογελοιοποιήθηκε, όπως της άξιζε, αλλά η ιδεολογική της κυριαρχία έχει κτίσει νοοτροπίες που δυστυχώς δεν αποκαθηλώνονται εύκολα. Γι’ αυτό και οι φιλότεχνοι συγκινούνται με την αποκαθήλωση της ροζ σημαίας που συμβολίζει τα παθήματα των γυναικών εντός των… χριστιανικών οικογενειών (μπλέξαμε και με τους χριστιανοφασίστες), ενώ παρέμειναν θεαματικά ψύχραιμοι στην κανιβαλική σφαγή των Ισραηλινών γυναικών και των βιασμένων βρεφών από τα κτήνη της Χαμάς. Τώρα χύνουν δάκρυα για την απόφαση να αποσυρθεί ένα έργο λόγω κάποιων τυπικών διαδικασιών που επιβάλει το στάτους του χώρου όπου εκτέθηκε.

Πίσω από όλα αυτά, κρύβεται πρώτα από όλα η απέχθεια της Αριστεράς ενάντια στην ελληνική σημαία και κάθε εθνικό σύμβολο, δεύτερον το ότι πλέον δεν έχουν λόγο ύπαρξης και προσπαθούν να αξιοποιούν κάθε γελοιότητα που έρχεται στο μυαλό τους και τρίτον, ότι αυτό το έφερε στο φως ένας χριστιανοφασίστας της Βουλής και τους δόθηκε η ευκαιρία να επαναλάβουν αγαπημένες τους λέξεις όπως «χούντα», «ολοκληρωτισμός», «λογοκρισία», «τέχνη και πολιτισμός». Έχουν κι αυτοί το μαγαζάκι τους και αγωνίζονται να πουλήσουν τα ληγμένα τους εκθέματα σε κανένα κορόιδο.

Διαβάστε επίσης:

Οργή κατά της τροπολογίας που θέτει εκτός «Ανάπλασης» τον Χάρη Δούκα

Τέμπη: Αντιδράσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ για αποκλεισμό μαρτύρων από την εξεταστική επιτροπή

Ο Μητσοτάκης εξηγεί πώς θα μπαίνει ο κόσμος στα γήπεδα