Οι καθημερινές εσωτερικές και διεθνείς πολιτικές αποφάσεις τα τελευταία χρόνια κινούνται με ταχύτητα πρωτόγνωρη και πυκνότητα γεγονότων που πριν από λίγα χρόνια δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε.

Η τεχνολογική πρόοδος προσφέρει μεγάλη διαφάνεια στις αποφάσεις των κυβερνήσεων, έστω και αν η παραπληροφόρηση που επιχειρείται από πολλά κέντρα αναδεικνύει την αδυναμία του πολίτη να αξιολογήσει με την ίδια ταχύτητα και αποτελεσματικότητα την αέναη ροή πληροφοριών και πολιτικών αποφάσεων.

Πέρασαν πενήντα χρόνια από την παράνομη στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κυπριακή Δημοκρατία. Μισός αιώνας που η διεθνής κοινότητα με βαριές διαδικασίες δεν μπόρεσε να εφαρμόσει αποτελεσματικά τις αποφάσεις της προκειμένου η εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου να ανέλθει σε ένα επίπεδο που η αμφισβήτηση και η παρέκκλιση από τις επιταγές του δεν θα παραμένει στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου.

Ο ΟΗΕ, παρά τις ειρηνευτικές του αποστολές, τα ψηφίσματα των θεσμικών του οργάνων και τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά και η Γενική του Συνέλευση, αδυνατεί να αντιμετωπίσει, ως συνολική έκφραση της διεθνούς κοινότητας, όλες τις παραβιάσεις του καταστατικού του που από τοπικές ή ευρύτερες συγκρούσεις εξελίσσονται σε διεθνή τρομοκρατία.

Η βία και τα φρικτά αποτελέσματα των δύο Παγκοσμίων Πολέμων συγκλόνισαν τον κόσμο. Τα κράτη συνδιασκέφθηκαν και διαμόρφωσαν μέσα στον ΟΗΕ ένα εξελισσόμενο διεθνές δίκαιο που αφορά στα θεμελιώδη δικαιώματα των κρατών και των πολιτών με προεκτάσεις σε κοινωνικές πτυχές, στη ζωή και την ανάπτυξη, πνευματική και οικονομική, κάθε ανθρώπου πέρα από φυλή, γένος και κοινωνική προέλευση.

Χρόνια πόλωσης

Μέσα στα δύσκολα χρόνια της πόλωσης και των κοινωνικών αγώνων λήφθηκαν αποφάσεις για την ασφάλεια των συνόρων, την εδαφική κυριαρχία και την ανεξαρτησία των χωρών. Όμως οι προκλήσεις εντάθηκαν και η τρομοκρατία επεκτάθηκε.

Εξέλιξη των γενικότερων αποφάσεων για ειρήνη και πρόοδο αποτελεί η δημιουργία των περιφερειακών οργανισμών, μεταξύ των οποίων και η Ε.Ε. Η μεταπολεμική Ευρώπη αντιλήφθηκε πολύ σύντομα ότι για να ξεπεράσει προκαταλήψεις και στερεότυπα ενός παρελθόντος μεγάλων συγκρούσεων και ρεβανσισμού έπρεπε να δημιουργήσει ένα πλαίσιο πολιτικών και νομοθεσίας πολύ αυστηρότερο από αυτό των διεθνών οργανισμών.

Το 1990 ο κόσμος άρχισε να αναδομείται. Πολιτικά συστήματα αποσυντέθηκαν επειδή δεν μπορούσαν πλέον να ανταποκριθούν στις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των κοινωνιών τους. Η οικονομία, το εμπόριο και οι πνευματικές αναζητήσεις των λαών στράφηκαν σε μία ευρύτατη συνεργασία και αναζητήσεις που ονομάσθηκαν παγκοσμιοποίηση. Μέσα από τη διάλυση περιμένανε όλοι τη σύνθεση στη βάση της προηγούμενης εμπειρίας και στην απαίτηση για ειρήνη και ανάπτυξη.

Η ελπίδα της πρώτης περιόδου σταδιακά απομειωνόταν εξ αιτίας της αδυναμίας πολλών κρατών να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις της παγκόσμιας οικονομίας, της παραγωγής και της αφομοίωσης των τεχνολογικών εξελίξεων, που με αφάνταστη ταχύτητα ενσωματώθηκαν στη διεθνή παραγωγική και εκπαιδευτική πραγματικότητα.

Τη στιγμή που προκλήθηκε η ανάγκη για συντονισμένες δραστηριότητες οι πιο αδύναμοι και αυταρχικοί δρώντες επέλεξαν την οπισθοδρόμηση, ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν χρόνο για την προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα. Το πρόβλημα όμως ήτανε ότι όλοι οι προγραμματισμοί τους πραγματοποιήθηκαν με όρους του περασμένου αιώνα που δεν συσχετίζονταν με τον 21ο αιώνα.

Ο κόσμος έχασε στιγμιαία το επίκεντρο της αλλαγής που επιδίωκε και παρασύρθηκε σε φοβικές καταστάσεις με αποτέλεσμα οι διεκδικήσεις να εκφράζονται με ακρότατες μεθόδους και τρομοκρατικές πρακτικές.

Το δικαίωμα όλων των ανθρώπων στη ζωή, την εκπαίδευση, την κοινωνική ανέλιξη, την ανάπτυξη και την ελευθερία έκφρασης αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ και όλο το συμβατικό πλαίσιο, που από κοινού έχουμε αποφασίσει. Καμία ακραία έκφραση δεν διαθέτει το πολιτικό και νομικό έρεισμα αμφισβήτησης του δικαιώματος στην ασφαλή διαβίωση και στη δημοκρατική διακυβέρνηση. Οι διεκδικήσεις με χρήση των όπλων καταδικάζονται από το συνολικό Διεθνές Δίκαιο και από τις Συμφωνίες που προκύπτουν από τον σεβασμό και την τήρηση του δικαίου.

Η τρομοκρατία

Η τρομοκρατία που ασκείται από ακραίες ομάδες, πολιτικές, θρησκευτικές, τεχνολογικές, καταλύει τη διεθνή έννομη τάξη, αποσταθεροποιώντας τις εθνικές κοινωνίες και συνεπώς τη διεθνή κοινότητα. Όσο μας προβληματίζει η δράση ακραίων ομάδων στο εσωτερικό των χωρών μας, άλλο τόσο μας προβληματίζει η παράνομη και βίαιη παρεμπόδιση της διεθνούς ναυσιπλοΐας, που βιάζει τη διεθνή νομοθεσία, επιφέρει προβλήματα στη διακίνηση αγαθών, τροφίμων, ανθρωπιστικής και αναπτυξιακής βοήθειας, περιορίζοντας ταυτοχρόνως την ενεργειακή ασφάλεια του κόσμου και απειλώντας τη ζωή των εργαζομένων στη θάλασσα.

Οι επιθέσεις στα στενά προς την Ερυθρά Θάλασσα, οι τρομοκρατικές επιθέσεις ανά τον κόσμο με θύματα αθώους πολίτες, οι μαζικοποιημένες επιχειρήσεις για αντιμετώπιση, χωρίς διάκριση, της τρομοκρατίας, οι στρατιωτικές εισβολές με επιδίωξη την εξαφάνιση και τον βίαιο εκτοπισμό ανθρώπων, καταδικάζονται επειδή συνολικά αποφασίσαμε ότι ποτέ δεν θα ανεχθούμε νέα ολοκαυτώματα.

Παρ’ όλες τις δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν η Ε.Ε., ανεχόμενη την αναστολή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε ολόκληρη την Κυπριακή Δημοκρατία, πριονίζει τις ρίζες της και αποδυναμώνει την προσπάθεια επίλυσης κρίσεων, που δημιουργεί η αυθαιρεσία και η χρήση βίας.

Τα ερωτήματα που βασανίζουν κάθε πολίτη σε όλες τις γωνιές του κόσμου, όταν διαπιστώνεται ότι ένα σημαντικό κείμενο, όπως η Συνθήκη της Λωζάννης, επί 100 χρόνια προάγει δίκαιο παράγοντας αρμονία και σταθερότητα, ενώ πιο σύγχρονες ιδρυτικές συνθήκες της Ε.Ε. και το παραγόμενο νομικό πλαίσιο, γνωστό ως ευρωπαϊκό κεκτημένο, παραμελούνται από την ίδια την Ε.Ε. και τον ΟΗΕ, συμπυκνώνονται στα ακόλουθα:

– Γιατί οι Χούθι δικαιούνται να ασκούν τρομοκρατία και πειρατεία;

– Γιατί ομάδες ακραίων δεν μπορούν να ελεγχθούν, ώστε Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι να ζήσουν με ασφάλεια σε δύο κράτη, όπως προβλέπεται από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ;

– Γιατί οι κυβερνήσεις του δημοκρατικού κόσμου αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η βίαιη μετακίνηση πληθυσμών και η εξολόθρευση λαών δεν θα γίνουν ποτέ αποδεκτές από το σύνολο του κόσμου, που αποδέχεται τις θεμελιώδεις αρχές Ελευθερίας και Δημοκρατίας;

– Γιατί η διεθνής κοινότητα αποφεύγει να διαμηνύσει αποφασιστικά σε κάθε προκλητικό αυταρχικό ηγέτη ότι συντονισμένα θα παραμερισθεί κάθε ακραία πολιτική απόφαση, επειδή το αποφασίσαμε στη Γενική Συνέλευση, στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στην Ε.Ε., στον ΟΑΣΕ, στον ΟΟΣΑ, στην Ισλαμική Συνεργασία, στον Αραβικό Σύνδεσμο, στην Αφρικανική Ένωση;

– Γιατί θεωρείται ότι οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο παραβιάζουν τη διεθνή νομιμότητα όταν μόνοι αποφασιστικά ενεργούν για τη λειτουργία του Διεθνούς Δικαίου, που όλοι μαζί διαμορφώνουμε, αλλά αδυνατούμε συντονισμένα να επιβάλλουμε;

– Γιατί η Ε.Ε. απουσιάζει για μία ακόμη φορά από τη συντονισμένη αντιμετώπιση της διεθνούς τρομοκρατίας, που ασκείται σε διάφορες περιοχές του κόσμου και σε διαδρόμους ελεύθερης διέλευσης της εμπορικής ναυτιλίας;

Στην καμπή του κόσμου, τη στιγμή που δομείται η κοινωνία του 21ου αιώνα, χωρίς να διαγράφουμε τις ιστορικές εμπειρίες του παρελθόντος, επιτακτικά προβάλλει η απαίτηση να λειτουργήσει ο κόσμος συνεκτικά, για να περιορισθούν με κάθε δημοκρατικό τρόπο αυταρχισμός και τρομοκρατία, που επιδιώκουν να επιβάλλουν βιαιότατα ελάχιστοι σε βάρος των πολλών.

Η διεθνής ειρήνη και η επιθυμία ανάπτυξης αποτελούν τον ευρύτερο καμβά της διεθνούς πολιτικής, αλλά τα στοιχεία συνοχής απαιτούν φροντίδα για:

– λύση του Παλαιστινιακού στη βάση των δύο κρατών,

– τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία,

– λύση του Κυπριακού στο πλαίσιο της Ε.Ε. και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ,

– απάλειψη των διακρίσεων κάθε μορφής και ανάδειξη της ανοχής στη διαφορετικότητα,  – θεσμική λειτουργία των κρατών Συρίας, Ιράκ, Ιράν, Λιβύης, Υεμένης, Σουδάν, Ταϊβάν, σύμφωνα με τις επιθυμίες των λαών τους, έστω και αν η εκφρασμένη επιθυμία τους δεν ικανοποιεί κάποιους γείτονες ή σημαντικούς δρώντες των διεθνών εξελίξεων.

Διαβάστε επίσης:

Νετανιάχου για Δυτική Όχθη: Θα παραμείνει υπό τον έλεγχο του ισραηλινού στρατού

Πώς το Ιράν κάνει επίδειξη δύναμης και ποιοι είναι οι παραλήπτες των μηνυμάτων της Τεχεράνης

Βόρειο Σέλας: Οι τυχεροί τουρίστες που το κατέγραψαν και ο… κυνηγός του φαινομένου (photos/videos)