Χωρίς αμφιβολία η ψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα στο γάμο αποτελεί μια ιστορική στιγμή για τη χώρα μας.

Το αποδεικνύουν οι ανακοινώσεις που έχουν βγει από τους πρέσβεις 27 χωρών από όλο τον κόσμο αλλά και τα διθυραμβικά σχόλια που φιλοξενούνται σε διεθνή μέσα ενημέρωσης για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη ορθόδοξη χώρα που καθιερώνει τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή όμως είναι μια ιστορική και κομβική στιγμή και για τη Νέα Δημοκρατία.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναλαμβάνοντας την ηγεσία της παράταξης είχε βάλει ως στόχο του να διευρύνει τη Νέα Δημοκρατία προς το κέντρο, κάτι που πέτυχε και του έδωσε τελικά το 41% στις πρόσφατες εκλογές. Κάτι αντίστοιχο είχε επιχειρήσει και είχε καταφέρει εν μέρει και ο Κώστας Καραμανλής, ως αρχηγός της Nέας Δημοκρατίας, ακολουθώντας την πολιτική του μεσαίου χώρου. Αυτή η πορεία είχε ανακοπεί τα χρόνια των μνημονίων, όταν την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας είχε αναλάβει ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έστρεψε το τιμόνι της παράταξης προς τα δεξιά.

Η χθεσινή ψηφοφορία βάζει οριστικά το κυβερνών κόμμα στο χώρο της κεντροδεξιάς και του κέντρου και του δίνει τη δυνατότητα πια να απευθυνθεί σε κοινωνικές δυνάμεις που το προηγούμενο διάστημα δεν θα μπορούσαν καν σκεφτούν την πιθανότητα να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία.

Η χθεσινή ψηφοφορία όμως ανέδειξε και το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα σε αυτή την Νέα Δημοκρατία και σε ένα κομμάτι που σκέφτεται με υπερσυντηρητική και υπερδεξιά λογική, τόσο σε επίπεδο ψηφοφόρων όσο και σε επίπεδο στελεχών και βουλευτών.

Και το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο επί της ουσίας αποκάλυψε την έκταση αυτού του κομματιού. Όσοι βουλευτές ψήφισαν όχι στο γάμο έδειξαν την συνολική  δυσαρέσκειά τους για την μετακίνηση του κόμματος από τα «ιερά και τα όσια» έτσι τουλάχιστον όπως αυτοί τα έχουν στο κεφάλι τους.

Η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά, αν και χαρακτηρίστηκε από πολλούς σκληρή και υπερδεξιά, από την άλλη δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εξέφρασε αυτό το κομμάτι γιατί δεν αφορούσε μόνο την ισότητα στο γάμο αλλά και μια σειρά πολιτικών και στοχεύσεων που επιλέγει η Νέα Δημοκρατίας ευρύτερα.

Χθες το βράδυ βουλευτές της Νέας  Δημοκρατίας μιλούσαν για την ύπαρξη δύο διαφορετικών κόσμων εντός του κόμματος και έλεγαν μετά το τέλος της ομιλίας του πρώην πρωθυπουργού πως αν κάποιος ερχόταν στην Ελλάδα και δεν ήξερε ότι ο Αντώνης Σαμαράς έχει διατελέσει αρχηγός και πρωθυπουργός αυτού του κόμματος θα πίστευε πως ανήκει σε άλλο κόμμα και αντιπολιτεύεται με σφοδρότητα την κυβερνητική παράταξη.

Όμως και βουλευτές που χθες επέλεξαν να ψηφίσουν όχι στο νομοσχέδιο, αν ακούσει κανείς τις τοποθετήσεις τους εντός της Βουλής τις προηγούμενες μέρες, θα κατανοήσει ότι η λογική τους και η άποψή τους για τα πράγματα και την κοινωνία απέχουν πολύ από αυτό που εκφράζει σήμερα η Νέα Δημοκρατία.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτοί θα συνεχίσουν να θεωρούν την Νέα Δημοκρατία ως το κόμμα που τους εκφράζει ή αν θα βάλουν δεύτερες σκέψεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους.

Πολλές φορές το τελευταίο διάστημα έχει γίνει συζήτηση για το αν στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας χωράει ακόμη ένα κόμμα ή για το αν θα μπορούσε να βρεθεί κάποιο ικανό πρόσωπο που να εκφράσει αυτό το κομμάτι της κοινωνίας σοβαρά και ουσιαστικά χωρίς τις γραφικότητές και τις υστερίες που ακούγονται τώρα από τα  υπάρχοντα ακροδεξιά κόμματα.

Ο κ. Σαμαράς αν και κατέθεσε χθες μια συνολική πλατφόρμα πολιτικής όπως λένε πολλοί δεν θα αποτολμούσε μια δεύτερη αποχώρηση του από τη Νέα Δημοκρατία με τη δημιουργία ενός άλλου κόμματος για πολλούς και προφανείς λόγους. Ο Μάκης Βορίδης που προφανώς συμφωνεί με τις απόψεις που ακούστηκαν  από τον πρώην πρωθυπουργό δεν φαίνεται διατεθειμένος για ένα τέτοιο εγχείρημα πολύ περισσότερο από τη στιγμή που επέλεξε την αποχή αντί του όχι και την παραμονή του στην κυβέρνηση.

Πολλά θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και από το αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα καταφέρει μέχρι τότε να απορροφήσει όλους τους κραδασμούς που προκαλεί η ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου αλλά και μια σειρά ανοικτών θεμάτων όπως η σύγκρουση με τους αγρότες, η αντιμετώπιση της ακρίβειας και η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.

Εάν η Νέα Δημοκρατία έχει στις ευρωεκλογές ένα ποσοστό ίδιο ή και μεγαλύτερο από αυτό των ευρωεκλογών του 2019, δηλαδή 33% και πάνω, τότε τα πράγματα θα κυλήσουν ήρεμα. Εάν το ποσοστό είναι χαμηλότερο, πολύ περισσότερο εάν δεν έχει μπροστά τον μαγικό αριθμός 3, τότε  θα ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για το αν τελικά μπορούν να χωρέσουν αρμονικά δύο κόσμοι στο ίδιο κόμμα.

Διαβάστε επίσης:

Γάμος ομοφύλων: Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών

Στα άκρα η κόντρα Ραγκούση – Κασιμάτη: Γνωστή η χυδαιότητα που την χαρακτηρίζει – Με χωρίζει άβυσσος από τους θηλυκούς Βορίδηδες

Ελληνοτουρκικά: Στη σκιά της Ουάσιγκτον – Η επιμονή της ελληνικής κυβέρνησης να αγνοεί τις τουρκικές προκλήσεις