Είναι από τους δημοσιογράφους που γνωρίζει την ελληνική γλώσσα όσο λίγοι, ενώ η εκπομπή της «Στα Άκρα» αποτελεί τη μακροβιότερη εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση, κάτι που μόνο τυχαίο δεν είναι.

Η Βίκυ Φλέσσα μέσα από το έργο της έχει καταφέρει να διατηρήσει ένα επίπεδο που λείπει (πολλές φορές) από την ελληνική τηλεόραση, την ώρα που οι απαντήσεις της είναι ειλικρινείς και σε καμία περίπτωση δεν προσπαθεί να υπεκφεύγει.

Η κ. Φλέσσα μας μίλησε για το βιβλίο της στο οποίο καταφέρε να… ψυχαναλύσει τον σπουδαίο ψυχαναλυτή Ματθαίο Γιωσαφάτ, την εμπειρία της από την τηλεόραση, αλλά και τη δημοσιογραφία, ενώ αποκάλυψε πώς ετοιμάζει ένα νέο βιβλίο για τη διαχείριση του στρές.

Η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας μίλησε για τη ψυχανάλυση, για τα τραύματα που κουβαλάμε όλοι από την παιδική μας ηλικία, τα μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα από το βιβλίο της, για το πώς η ψηφιακή εποχή έχει επηρεάσει τη γλώσσα μας και τι την ενοχλεί στη δημοσιογραφία.

Αναλυτικά όσα μας είπε:

«Γιατί ψυχανάλυση, κύριε Γιωσαφάτ;», είναι ο τίτλος του βιβλίου σας. Τελικά η ψυχανάλυση είναι ένα ακόμη θέμα-«ταμπού» για την ελληνική κοινωνία ή αρχίζουμε και την αποδεχόμαστε σιγά-σιγά;

«Σαφώς, κύριε Πηγαδά, αντιμετωπίζουμε -και ευτυχώς- στις ημέρες μας– πιο απενοχοποιημένα την σχέση μας με τους ειδικούς της ψυχικής υγείας, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου χάνεσαι μέσα στην ανωνυμία του πλήθους.

Στην Περιφέρεια έχουμε ακόμη επιφυλάξεις. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο και κυρίως εκεί, όπου οι άνθρωποι δεν δρασκελίζουν εύκολα την πόρτα του ψυχιάτρου ή του ψυχολόγου, είναι απαραίτητες οι δημόσιες δομές, στις οποίες να συνεργάζονται η Πολιτεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και η Εκκλησία, να διασφαλίζεται η ανωνυμία των χρηστών και η δυνατότητά τους να μιλάνε πάντοτε με τον ίδιο ψυχολόγο, ούτως ώστε να μήν υποχρεούνται να επαναλαμβάνουν την ιστορία της ζωής τους σε κάποιον καινούργιο ψυχολόγο, ο οποίος τυχαία στην βάρδια του σηκώνει το τετραψήφιο τηλέφωνο.

Επιμένω στις δημόσιες δομές, οι οποίες πρέπει να ενισχυθούν και κυρίως, στις δημόσιες σχολικές μονάδες της χώρας μας, διότι η προσφυγή σε ειδικούς της ψυχικής υγείας και η εβδομαδιαία παρακολούθηση κοστίζει πολύ και δεν εχουν όλοι οι άνθρωποι την οικονομική δυνατότητα, ιδιαίτερα στις ημέρες μας».

Μιλήστε μας για την εμπειρία σας από την γνωριμία και τη συζήτηση με τον κ. Γιωσαφάτ. Τι αποκομίσατε;

«Η ιδέα για αυτό το βιβλίο, κύριε Πηγαδά, ανήκει στον εκδότη του Αρμού κ. Γιώργο Χατζηιακώβου, ο οποίος μού πρότεινε να κάνω μία  εφ’όλης της ύλης συνέντευξη με τον ψυχίατρο Ματθαίο Γιωσαφάτ, για να εκδοθεί σε βιβλίο, ούτως ώστε να μπορούμε να τήν διαβάζουμε.

Η σκέψη και μόνον του βιβλίου μέ ενθουσίασε! Είχα ήδη κάνει τρείς τηλεοπτικές συνεντεύξεις ΣΤΑ ΑΚΡΑ με τον διαπρεπή ψυχίατρο και μεταξύ μας είχε δημιουργηθεί μία σχέση εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού, αλληλοπεριχωρήσεως.

Συναντηθήκαμε έξι φορές, μιλήσαμε περίπου 18 ώρες συνολικά και αρκετές φορές στο τηλέφωνο, όταν χρειάστηκα κάποιες περαιτέρω διευκρινίσεις. Έτσι προέκυψε το βιβλίο αυτό, για το οποίο αισθάνομαι ιδιαίτερη ικανοποίηση, καθώς θεωρώ ότι είναι από τα χρησιμότερα πράγματα, που έχω καταφέρει έως σήμερα στην ζωή μου.

Η αλήθεια είναι-και θα ήθελα να τό πώ- ότι ο αείμνηστος πλέον Ματθαίος Γιωσαφάτ υπήρξε πολύ γενναιόδωρος μαζί μου σε αυτήν την συνἐντευξη-βιβλίο.

Επεδίωξε-και τά κατάφερε- μία  βαθιά κατάδυση στην παιδική του ηλικία, σχολίασε τα τραύματά του, αποκάλυψε γεγονότα, τα οποία επηρέασαν την πορεία της ζωής του και μού μίλησε για τους φόβους και τις ματαιώσεις του.

Πίστευε πώς μιλώντας δημόσια για τα αρνητικά του αισθήματα, θα βοηθούσε εμάς να αποενοχοποιηθούμε και να μιλήσουμε κι εμείς οι ίδιοι για τα δικά μας τραύματα φωναχτά, να μπορέσουμε να τά αντιμετωπίσουμε και να τά γιατρέψουμε».

Μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο γνωρίζει ο αναγνώστης καλύτερα τον εαυτό του; Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο σημαντικό νόημα;

«Εκτιμώ πώς ναί, μάς βοηθά να ανιχνεύουμε τα κίνητρα των πράξεων και των επιλογών μας. Είναι η μεγαλύτερη χαρά μου να ακούω από ανθρώπους, οι οποίοι διάβασαν το βιβλίο, ότι έλυσαν κάποιο ζήτημα που τούς απασχολούσε. Δεν θα ξεχάσω μία φίλη, η οποία διάβασε διαγωνίως και στην τύχη ένα κεφάλαιο του βιβλίου στο αεροπλάνο προς Ρόδο και μού τηλεφώνησε αναστατωμένη μετά την προγείωση, λέγοντας μου «πόσο σέ ευχαριστώ, που μού ανοίξατε τα μάτια. Έλεγα στον πεντάχρονο γυιό μου ότι «εσύ είσαι ο άντρας της ζωής μου!» και διάβασα στο βιβλίο σου πόσο καταστροφικό είναι αυτό, που έκανα για την ψυχολογία του και το μέλλον του!

Σε εμένα, κύριε Πηγαδά, επιβεβαίωσε εντός μου κάποια συμπεράσματα, στα οποία είχα καταλήξει νωρίτερα, με σημαντικότερο ότι πάντοτε έχουμε την δυνατότητα να ξεφύγουμε από το  δυσάρεστο παρελθόν μας- αν τό επιθυμούμε ειλικρινά- κάνοντας χρήση της προσωπικής μας ελευθερίας, της «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» θεικής υποστάσεως μας, της δυνατότητας δηλαδή με την οποία ο Δημιουργός έχει εφοδιάσει προνομιακά μόνον εμάς, τους ανθρώπους.

Αυτό -κατά την γνώμη μου- είναι και το βαθύτερο νόημα της υπάρξεώς μας».

Με δεδομένη την αγάπη σας για τη γλώσσα λόγω της βαθύτατης Παιδείας σας – και δεν εννοώ την Εκπαίδευση – μιλήστε μου για τις αξίες που χάνονται, για τη σημερινή κατάσταση, για τα τραγικά ορθογραφικά λάθη και την «αγραμματοσύνη» νέων ανθρώπων αλλά και πολλών ΜΜΕ… Τι φταίει; Μήπως το διαδίκτυο και η ψηφιακή εποχή;

«Η γλώσσα μας δέχεται επίθεση -κατά την γνώμη μου-  και εξαιτίας της ψηφιακής εποχής, διότι η εικόνα επιβάλλεται εις βάρος της γραφής και ο πολιτισμός μας κινδυνεύει από γραπτός να μετεξελιχθεί σε προφορικό και εικονικό με όλους τους κινδύνους, που εγκυμονεί αυτή η μεταλλαγή, καθώς θα είναι ένας πολιτισμός, ο οποίος θα πεθαίνει με την διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος.

Κυρίως, όμως, η γλώσσα μας αλλά και η ελληνική ιδιαιτερότητα μας στην παγκόσμια γεωγραφική ακμή της Ανατολής με την Δύση διέρχονται κρίση εξαιτίας της εσωτερικής μας αβελτηρίας να καταβάλλουμε μία διαρκή προσπάθεια, ώστε να διατηρήσουμε την ελληνική ιδιοπροσωπία μας. Υιοθετούμε άκριτα αγγλισμούς, βάζουμε ξενικές επιγραφές στα καταστήματά μας και παρασυρόμεθα από την τεχνολογία, η οποία εν πολλοίς, έχει ως όχημα την αγγλική γλώσσα. Το κωμικοτραγικό της υποθέσεως τό είδαμε κατα την πανδημία:

Ο τότε Βρετανός Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον ονόμαζε στην χώρα του την εκστατεία εναντίον του κορωνοιού “Panacea”, χρησιμοποιούσε δηλαδή την ελληνική λέξη “πανάκεια”, ενώ εμείς στην Ελλάδα από το πρωί έως το βράδυ μιλούσαμε για lock down, click away, take away, κοκ! Ευτυχώς, αντέδρασε για μία ακόμη φορά ο κ. Μπαμπινιώτης και έγινε τότε θέμα και στον Guardian! Προσωπικώς, θα ήθελα να επιδιώκουμε να χρησιμοποιούμε ως επί το πλείστον ελληνικές λέξεις στην επικοινωνία μεταξύ μας στην Ελλάδα, διότι διαφορετικά απεμπολούμε την ιστορία μας. Η ελληνική γλώσσα είναι η αρχαιότερη ομιλούμενη γλώσσα στον κόσμο. ΄Εχει βίο σαράντα αιώνων και κατά την ελληνιστική περίοδο, από τον 3ο αιώνα π.Χ έως και τον 6ο μ.Χ ήταν η lingua franca της εποχής, όπως τα σημερινά αγγλικά. Οφείλουμε να τήν προστατεύσουμε, διότι στην ελληνική γλώσσα έχει εκφραστεί η Φιλοσοφία, η Τἐχνη και η Επιστήμη στην παγκόσμια ιστορία του Πνεύματος.

Πλέον ο μόνος χώρος, όπου αισθάνομαι ότι διακονείται η ελληνική γλώσσα και φτάνει στα αυτιά μας με την ένδοξη λαμπρότητά της είναι στην Θεία Λειτουργία, στις Ιερές Ακολουθίες το Πάσχα και στά εκκλησιαστικά κείμενα. Και σάς εξομολογούμαι ότι ένας από τους λόγους, που προσπαθώ να πηγαίνω όσο πιο συχνά γίνεται στους Ναούς είναι για να ακούω τα ελληνικά να μού χαϊδεύουν τα αυτιά…».

Τί σας έχει προσφέρει η εμπειρία σας από την τηλεόραση; Θα δοκιμάζατε κάποιο άλλο είδος εκπομπής ή ο καθένας στο είδος του;

«Παρότι  μού έγιναν προτάσεις από την ιδιωτική τηλεόραση, ουδέποτε μπήκα σε πειρασμό να πάψω να διακονώ τηλεοπτικά τον Πολιτισμό, την Παιδεία και την Επιστήμη. Δεν μέ ενδιέφερε η τηλεόραση γενικά, αλλά μόνον αυτό το είδος της τηλεόρασης, που αφοσιώνεται στην ποιότητα. Και χαίρομαι, διότι με την εκπομπή μου «ΣΤΑ ΑΚΡΑ» και παρά τα ισχνά μέσα και με πολύ χαμηλή αμοιβή, κατάφερα να διευρύνω το τηλεοπτικό πεδίο και να έχουν θέση στην ελληνική τηλεόραση προσωπικότητες, όπως ο Καθηγητής Επιστήμης των Υπολογιστών στο ΜΙΤ  Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, η ποιήτρια Κική Δημουλά, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος, ο ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ, ο Καθηγητής του ΕΜΠ Θεοδόσης Τάσιος, ο ψυχοθεραπευτής πατήρ Φιλόθεος Φάρος και πλήθος άλλων στοχαστών, οι οποίοι με το έργο τους πηγαίνουν την σκέψη μας μπροστά και μάς μαθαίνουν με το παράδειγμά τους πώς πρέπει να είναι μία χρήσιμη ζωή για το κοινωνικό σύνολο.

Τώρα να ξεκινούσα την δημοσιογραφική μου πορεία στην τηλεόραση, πάλι το ίδιο θα έκανα!».

Είστε απαιτητικός άνθρωπος με τη δουλειά σας; Τι σάς ενοχλεί στη δημοσιογραφία;

«Θα σάς απαντήσω με τα λόγια της Γαλάτειας Καζαντζάκη : Και από την Κόλαση μου, σού φωνάζω:” Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω!”

H δημοσιογραφία είναι απείκασμα της κοινωνίας μας, απλώς ευρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή της και κάνει θόρυβο. Πολλές φορές, για λόγους εμπορικότητας δεν προβάλλει τους πολλούς που αγωνιούν για το μέλλον και αγωνίζονται. Κι εκεί το χάσμα με τους  αναγνώστες, και κυρίως με τους τηλεθεατές, μεγαλώνει δραματικά. Και εξαιτίας αυτού αποξενώνεται από τον κόσμο και χάνει την αξιοπιστία της».

Και τελευταία ερώτηση. Είναι στα άμεσα σχέδιά σας ένα νέο βιβλίο;

«Γράφουμε  ήδη ένα βιβλίο με τον Καθηγητή κύριο Γεώργιο Χρούσο για τη διαχείριση του στρές. Είναι διεθνώς ειδήμων, έχει τις περισσότερες αναφορές παγκοσμίως ως΄Ελληνας επιστήμων, είναι ο πιο επιδραστικός και οι έρευνες του έχουν επηρεάσει πάρα πολλούς επιστήμονες σε όλον τόν κόσμο. Πρόσφατα, μάλιστα, εξελέγη πανηγυρικά Ακαδημαϊκός.

Επίσης, έχουμε ήδη συζητήσει με τον εκδότη κ. Γιώργο Χατζηιακώβου να προχωρήσουμε την έκδοση 12 τόμων  με  συζητήσεις, που έγιναν στο πατάρι του Αρμού από τον Νοέμβριο του 2022 και έως τον Μάρτιο του 2023 με την  εθελοντική συμμετοχή λαμπρών επιστημόνων της Ψυχικής Υγείας υπό τον τίτλο “ Γιατί Ψυχανάλυση;”, με δωρέαν παρακολούθηση, αλλά και ενεργό παρουσία του κόσμου. Κάθε Σάββατο από τις 12 το μεσημέρι έως τις 4 το απόγευμα γινόμασταν μία μεγάλη παρέα  και λέγαμε τα μυστικά μας. Οπότε- πρώτα ο Θεός!- σκοπεύουμε να εκδώσουμε σε τόμους αυτές τις ψυχωφελείς συζητήσεις».

Διαβάστε επίσης:

Χαλκιδική: Βγάζουν ξανά στον δρόμο τον 82χρονο αιμοκαθαιρόμενο – «Οι δικαστικές αποφάσεις δεν ισχύουν;» (Videos)

Παρουσιάστηκε το πρώτο ηλεκτρικό λεωφορείο – Τέλος Απριλίου στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης 250 νέα οχήματα

Μηνιγγίτιδα: Χημειοπροφύλαξη σε εκατοντάδες φοιτητές στην Πάτρα ενόψει καρναβαλιού