Τις αναζητήσεις μας για την Ε.Ε. θα έπρεπε να επιδιώκουμε στην προεκλογική περίοδο, που καθημερινά μας φέρνει πλησιέστερα στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εξαιτίας της ιδιαίτερης αντιμετώπισης που επιφυλάσσουμε στην ευρωπαϊκή μας ενηλικίωση, επιλέγουμε και το 2024 να διαμορφώνουμε ελληνοκεντρικά τον πολιτικό προβληματισμό που αφορά στο μέλλον της Ευρώπης μας.

Με συνειδητή επιλογή, εκλογείς και υποψήφιοι αδυνατούν να θέσουν τα καθημερινά σημαντικά μας θέματα, αλλά και τα διεθνή στο συνολικό ευρωπαϊκό προβληματισμό. Ξεχωριστές κινήσεις και προτάσεις του πρωθυπουργού ή ακόμη και των υπολοίπων ηγετών, μόλις ξεφύγουν από την αυστηρή ομφαλοσκόπησή μας, μετατρέπονται σε ζητήματα μονομαχιών επιπέδου αρένας, χωρίς να προβληματιζόμαστε για το πολιτικό στίγμα που αφήνουμε στην κοινωνία μας αλλά και στην Ε.Ε.

Η επιστολή Μητσοτάκη

1. Με επιστολή του πρωθυπουργού που απευθύνεται στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καταγγέλλεται η καταστρατήγηση από τις πολυεθνικές των όρων λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς.

Η αντιμετώπιση μίας λογικότατης ευρωπαϊκής κίνησης, διά της οποίας προβάλλεται το πρόβλημα λειτουργίας του νομικού πλαισίου της Ε.Ε. για την καλή λειτουργία της αγοράς και τον αποκλεισμό ολιγοπωλίων και μονοπωλίων, επιλέγεται να συρρικνωθεί και να μαραζώσει ως εσωτερική αντιπαράθεση με εκφορά πολιτικού λόγου κατωτάτου επιπέδου και συζητούμενης αποδοχής από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Οι ακραίοι της Β. Μακεδονίας

2. Οι ακρότατες παραβιάσεις της Συμφωνίας των Πρεσπών από την Πρόεδρο της Βόρειας Μακεδονίας και τον «εψηφισμένο» πρωθυπουργό της γειτονικής χώρας επισημάνθηκαν από την πλευρά της Ε.Ε. και επέφεραν σημαντική πολιτική δήλωση του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η Ε.Ε. αντιμετωπίζει με σθένος χώρες που με αντισυμβατική συμπεριφορά αποσταθεροποιούν τη σχέση τους με την Ε.Ε. με τις πολιτικές επιλογές, αυτοδύναμες ή υποκινούμενες, επειδή συνειδητά μετατρέπονται σε επικίνδυνους βιαστές της διεθνούς σταθερότητας και όχι μόνο σε ταραξίες των διμερών σχέσεων με την Ελλάδα.

Παρά την έντονη ευρωπαϊκή και συμμαχική αντίδραση, πολιτικές δυνάμεις της χώρας επιλέγουν να κρατήσουν το θέμα στην εσωστρέφειά μας επιδιώκοντας πολιτική πόλωση με απρόβλεπτες διαστάσεις στα Βαλκάνια, που συνεχίζουν να αποτελούν πεδίο μεγάλων διεθνών αναμετρήσεων, πολύ πιο πέρα από το θέμα που ο ακραίος ελληνοκεντρισμός μπορεί να προκαλεί.

Τα περιθώρια για αμφισβήτηση των υποχρεώσεων που προκύπτουν από τη συνέχεια των κρατών έχουν στενέψει πολύ και οι ακρότητες πολιτικών επιλογών απροσδιόριστης καθαρότητας, πολιτικής και θρησκευτικής, δεν μπορεί να ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό απομειώνοντας συνειδητά το έργο αξιοπιστίας της χώρας.

Ο στόχος παραμένει ενιαίος για όλα τα κόμματα του δημοκρατικού μας φάσματος και όσοι επιλέγουν διαφοροποίηση οφείλουν να προτάξουν σοβαρό και διαφανέστατο πολιτικό λόγο, επιλογή που δεν χαρακτηρίζει πολλές πλευρές των πολιτικών κομμάτων του Ελληνικού Κοινοβουλίου, δυστυχώς χωρίς καμία εξαίρεση.

Η μουσουλμανική μειονότητα

3. Η Συνθήκη της Λωζάννης που ορίζει τις υποχρεώσεις της χώρας μας έναντι της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη μεταβάλλεται από έγκριτους αναλυτές σε ένα γκριζαρισμένο κείμενο. Κάθε κίνηση των μουσουλμάνων συμπολιτών μας αναλύεται από αρκετούς, ευτυχώς όχι πολλούς, ως υποκινούμενη δράση. Τόση άγνοια της πραγματικότητας και της λειτουργίας της χώρας μας κυριαρχεί στα σαλόνια μεγάλων σπιτιών, εκδοτών, αναλυτών και «αποστεωμένων» δημοσίων λειτουργών που ασχολούνται με τις διεθνείς σχέσεις, το διεθνές δίκαιο και τις διμερείς ή πολυμερείς σχέσεις της χώρας μας;

Πώς μπορεί αμέσως ύστερα από μία ενδιαφέρουσα συνάντηση των ηγετών Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά και των συνεργατών τους, να γίνεται πρωτοσέλιδο η αστήρικτη στατιστική απάτη περί πρωτιάς του μειονοτικού συνδυασμού, χωρίς να διευκρινίζεται ότι η περιέργως επιλεγμένη στατιστική αφορά αποκλειστικά τοπική σύγκριση, χωρίς εθνική προβολή;

Όμως σημαντικότερη θα ήταν η προσπάθεια αναζήτησης των λόγων που στρέφουν συμπολίτες μας σε αναποτελεσματικά κομματικά σχήματα αντί να τους οδηγούν να εκφραστούν μέσα από κόμματα που αποτελούν κυβερνητικές προοπτικές στη χώρα μας, όπως συμβαίνει με τη Νέα Δημοκρατία, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Προφανώς και αποτελεί ορθότερη επιλογή η αναζήτηση αποτελεσματικότερης εφαρμογής της ισονομίας και ισοπολιτείας, αν οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας θεωρούν ότι δεν υπηρετείται.

Όμως όλα τα κόμματα της χώρας μας, που ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα κάθε πολίτη στη δημοκρατία μας, αξίζει να παρακολουθούν τη συνολική διαδρομή της Θράκης και τα αναμφισβήτητα κατορθώματα στο διάστημα των 100 ετών στα θέματα αστικού, αναπτυξιακού, εκπαιδευτικού και βεβαίως θρησκευτικών ενδιαφερόντων των σύνοικων, καθώς και τη στάση της ελληνικής Πολιτείας έναντι της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, μέσα στην πολιτική και οικονομική πραγματικότητα της Ευρώπης και της Ε.Ε. (1923 – 2024).

Η ένταξη της Κύπρου δεν ανατρέπεται

4. Το Κυπριακό για τις ανάγκες του πολιτικού ελληνοκεντρικού στοχασμού δεν επιτρέπεται να αποκόπτεται από την ευρωπαϊκή του διάσταση κυρίως στην περίοδο της προεκλογικής ευρωπαϊκής συζήτησης. Η επανέναρξη των συνομιλιών για το μέλλον της Κύπρου πραγματοποιείται κατά συμβατική προτεραιότητα στην Ε.Ε. και από διευρυμένη διεθνή υποχρέωση στον ΟΗΕ.

Το 2004 επιτύχαμε όλοι στην Ε.Ε., παρά τις ισχυρές διαφωνίες, να υποδεχθούμε την Κυπριακή Δημοκρατία ως πλήρες μέλος της Ε.Ε. εξασφαλίζοντας νέα διάσταση στη συζήτηση επίλυσης των προβλημάτων που προκαλούνται από την παράνομη στρατιωτική κατοχή. Το πολιτικό και οικονομικό γεγονός της ένταξης κυριαρχεί πλέον από το 2004 και δεν ανατρέπεται από οποιαδήποτε επιλογή της Τουρκίας.

«Οι λέξεις του άρθρου IV της Συνθήκης Εγγυήσεως, κάθε μία από τις εγγυήτριες δυνάμεις διατηρεί το δικαίωμα να αναλάβει δράση, δεν πρέπει να θεωρούνται ότι σημαίνουν δράση που δεν επιτρέπεται από τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών» σημειώνει στο βιβλίο του ο Τάκης Χατζηδημητρίου («Κυπριακή Δημοκρατία 1959 – 1964, Κράτος και Παρακράτος», σελ. 272-273, εκδόσεις Παπαζήση, Δεύτερη Έκδοση, Αθήνα 2021) ενθυμούμενος τη γνωμάτευση για τη Συνθήκη Εγγυήσεως του sir Frank Soskice. Ο Τάκης Χατζηδημητρίου διαπιστώνει στον επίλογο του ίδιου βιβλίου, σελ. 449: «Το Σύνταγμα είχε προβλήματα και αδυναμίες. Ωστόσο με την ανεξαρτησία υπήρξε πραγματική πρόοδος, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική. Επέτρεπε ελευθερία κινήσεων στον διεθνή χώρο, πέρα από εξωτερικές παρεμβάσεις».

Παρακολουθώντας τους συλλογισμούς του συγγραφέα με μεγάλη σιγουριά διαπιστώνεται ότι το 2004 ρυθμίστηκαν όλες οι αρρυθμίες και παρορμητικές πολιτικές επιλογές, που μετέτρεψαν τις πολιτικές διαφορές σε αιματηρή σύγκρουση, με θύματα, καταστροφές, πένθη στο σύνολο του κυπριακού λαού και οδήγησαν την Κύπρο σε εδαφική αναπηρία που επιβάλλει η στρατιωτική κατοχή. Το 2004 ήρθησαν ερωτήματα πολιτικά και πολιτειακά με την αποδοχή όλης της Κύπρου στην Ε.Ε.

Η Τουρκία, είτε στραφεί ξανά προς τη φυσική κοιτίδα των ιστορικών της επιλογών είτε επιλέξει έναν τρίτο δρόμο νέων συμμαχιών με αμυντικά συστήματα ασύμβατα προς το ΝΑΤΟ, πυρηνικά ρωσικά εργοστάσια και ανταγωνισμό με τη Σαουδική Αραβία για την ηγεσία στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο, θα βρίσκεται αδιακόπως αντιμέτωπη με την Ε.Ε. όσο αρνείται να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.

● Η οποιαδήποτε σχέση της Άγκυρας με την Ε.Ε. διέρχεται από τη Λευκωσία.

● Κάθε ενεργειακή αναζήτηση στην ανατολική Μεσόγειο προσδιορίζεται από την κυπριακή παρουσία στην περιοχή.

● Κάθε διευρυμένο σχήμα στρατηγικών και αμυντικών συνεργασιών στην περιοχή σηματοδοτείται από τη Λευκωσία.

Η νέα πραγματικότητα εκκίνησε το 2004 και γίνεται εμφανής το 2024. Όχι μόνο η Άγκυρα, αλλά και το σύνολο της διεθνούς κοινότητας, αν συνεχίζει να ενδιαφέρεται για άμβλυνση των εντάσεων βασισμένη στο υπάρχον Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο, αξίζει να εργαστεί ώστε οι συνομιλίες για το Κυπριακό να γίνουν με αποδοχή όλων ότι η Κυπριακή Δημοκρατία προσέρχεται στις συνομιλίες προσαρμοσμένη στις αποφάσεις του ΟΗΕ, αλλά και με τις υποχρεώσεις και τα πλεονεκτήματα του κράτους – μέλους της Ε.Ε., ικανή και αναγκαία συνθήκη που δεσμεύει κάθε συνομιλητή, την Ε.Ε. και τον ΟΗΕ.

Δεν δικαιολογείται ο παρορμητισμός

Ο παρορμητισμός κάθε Έλληνα πολίτη ευτυχώς δεν μπορεί να δικαιολογείται για τους πολιτικούς και κυρίως όσους συμμετέχουν ή συμμετείχαν στη διακυβέρνηση της χώρας.

Ερωτήματα του τύπου ποιος συνέταξε διεθνή κείμενα τα οποία υπέγραψε και τιμά η χώρα μας δεν έχουν την παραμικρή αξία. Εξάλλου οι συμβαλλόμενες πλευρές στις δημόσιες δηλώσεις τους ή και στα βιβλία που συγγράφουν αργότερα για να δημοσιοποιήσουν τον διπλωματικό τους θρίαμβο ευχαριστούν συνεργάτες, διπλωμάτες, συμβούλους και εμπειρογνώμονες που με συνέπεια και επαγγελματισμό επιτέλεσαν το έργο τους.

Τις λίγες ημέρες που απομένουν μέχρι την 9η Ιουνίου, ας συνεχίσουμε να ασχολούμεθα με την εξωτερική μας πολιτική και τα εθνικά μας συμφέροντα δείχνοντας σε κάθε Έλληνα πολίτη και σε κάθε Ευρωπαίο ψηφοφόρο τις ανάγκες που καλούνται να αντιμετωπίσουν η Ε.Ε. και οι θεσμοί της, κυρίως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα προκύψει από την επερχόμενη εκλογική διαδικασία.

Η Ε.Ε. οφείλει να καταλάβει τη θέση που της αρμόζει στην Ευρώπη και στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας. Πόλεμοι και ένοπλες συγκρούσεις να ορίζονται με τον τρόπο που επελέγη για το Κυπριακό το 2004. Η Τουρκία, ύστερα από αυτή τη χρονολογία, παρά την παρεμβατική, προκλητική και αναθεωρητική συμπεριφορά της, αδυνατεί να ανατρέψει πολιτικά τα αποτελέσματα ή να επιβάλει με στρατιωτική ισχύ τετελεσμένα παρά τις απειλές για την Αμμόχωστο και σταδιακά προσέρχεται σε συνομιλίες αποδεχόμενη τη νέα πραγματικότητα μέσω του διαλόγου με την Ελλάδα.

Θεωρεί η Άγκυρα τη νέα πολιτική της επιλογή ως την πιο ενδεδειγμένη για να διατηρήσει την αξιοπρέπειά της. Θα επιτύχει και αποκατάσταση αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης, ώστε οι επιλογές των δύο ηγετών να οδηγήσουν την περιοχή σε καταλαγή;

Στην προεκλογική περίοδο για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συζητάμε τα πάντα, αλλά με προτεραιότητα την ευρωπαϊκή μας πραγματικότητα. Επιδιώκεται οι εθνικές ανησυχίες, οι προβληματισμοί, οι αγωνίες και τα εθνικά ενδιαφέροντα να συνευρίσκονται στο κοινό γεωστρατηγικό και συνεργασιακό πεδίο της ευρωατλαντικής πολιτικής.

Προφανώς οι απειλές «κάθε καθεστωτικού» ηγέτη δεν ανατρέπουν την ελληνική πολιτική. Όμως κανείς σύννους κυβερνήτης και πολιτικός δεν ξεπερνά αδιάφορα τις ακρότητες του γείτονα. Οτιδήποτε χολερικό αποκρούεται με πολιτική αμεσότητα και αποτελεσματικότητα, έστω και αν ορισμένοι δεν συμφωνούν με το ύφος και τις επιλογές, χωρίς όμως να προτείνουν οτιδήποτε ουσιαστικό πέρα από την ανεξέλεγκτη και συχνότατα «ξεφρένως και όχι αφρόνως» καλπάζουσα τοποθέτησή τους.

Ο Θεόδωρος Ι. Θεοδώρου είναι πρέσβης ε.τ.

Διαβάστε επίσης

Οργή Ανδρουλάκη κατά Καμμένου: Έστειλε εξώδικο για τα προκλητικά υπονοούμενα σχετικά με την παρακολούθησή του

Φάμελλος: «Η αριστεία ακρίβειας στην Ευρώπη είναι ο Μητσοτάκης»

Κασσελάκης απαντά στον Μητσοτάκη για το λάδι: «Δεν πρόσεχε εκείνη την ώρα. Θα έδενε τα κορδόνια του…»