Σχολιάζοντας τις επιθέσεις που δέχεται η ΝΔ με αφορμή και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ο Ακης Σκέρτσος θεωρεί άδικη τη «δαιμονοποίηση των πολιτικών αντιπάλων».

Ο Άκης Σκέρτσος μάλιστα αρχίζει την ανάρτησή του με τα… κρεματόρια του ναζισμού, ενώ για να αποποιηθεί των ευθυνών του κόμματος επικαλείται την …οικογενειακή ευθύνη. Αν ο… «ο πατέρας σου ή ο γιος σου κλέψει, δε σημαίνει αυτόματα πως κι εσύ είσαι κλέφτης», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Η απόπειρα αποποίησης των ευθυνών του κόμματος του για το τελευταίο σκάνδαλο, με την εμπλοκή και άλλων ορολογιών που ακούστηκαν για την τραγωδία στα Τέμπη ή άλλα σκάνδαλα επί κυβερνήσεως ΝΔ που προκάλεσαν ακόμη και παραιτήσεις υπουργών, είναι τουλάχιστον εξοργιστική, δεδομένου ότι τα ηχητικά που «είδαν» το φως της δημοσιότητας δεν εμπλέκουν μόνο ιδιώτες αλλά και στελέχη της κυβέρνησης.

Η ανάρτηση Σκέρτσου

Ποια ήταν η μήτρα του ναζισμού; Η ολοκληρωτική σκέψη και η βαθιά ρατσιστική θέση πως κάποιος άλλος, εν προκειμένω ένας ολόκληρος λαός -οι Εβραίοι-, ευθύνεται για τα δεινά των Γερμανών του μεσοπολέμου και πρέπει να τιμωρηθούν για αυτά. Τα κρεματόρια των 6 εκατομμυρίων νεκρών Εβραίων, από παιδιά έως ηλικιωμένους, ήταν η τραγική κατάληξη που θα συνοδεύει ως στίγμα για πάντα την ανθρωπότητα. 

Γι’αυτό και στον πυρήνα του σύγχρονου κράτους δικαίου και κάθε σύγχρονης δημοκρατίας βρίσκονται δυο ανεξίτηλες αρχές: η πρώτη είναι το τεκμήριο της αθωότητας -δηλαδή αυτός που κατηγορεί κάποιον για ένα έγκλημα πρέπει ο ίδιος να αποδείξει τις κατηγορίες του. Και όχι ο κατηγορούμενος ότι δεν έκανε αυτό για το οποίο κατηγορείται. 

Η δεύτερη είναι ότι δεν υπάρχει συλλογική ή οικογενειακή ευθύνη για ένα έγκλημα. Αν ο πατέρας σου ή ο γιος σου κλέψει αυτό δεν σημαίνει αυτόματα πως είσαι κι εσύ κλέφτης. 

Αυτά τα στοιχειώδη και αυτονόητα θα έπρεπε να τα θυμάται πιο συχνά η εγχώρια αντιπολίτευση και ειδικά όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί πολιτικοί. Δηλαδή, όσοι τοποθετούνται θεωρητικά και μόνο απέναντι στην ολοκληρωτική σκέψη, τον λόγο μίσους, το ρατσισμό και τον εκφασισμό της κοινωνίας, όμως, πρακτικά όλο και συχνότερα διολισθαίνουν στον ολοκληρωτικό, καταγγελτικό λόγο. 

Για να το πούμε ξεκάθαρα: η επιπόλαιη ή επί σκοπώ σύγχυση που οδηγεί στην ταύτιση της πολιτικής με την ποινική ευθύνη ονομάζοντας συλλήβδην τους πολιτικούς αντιπάλους από «κλέφτες» έως «λαθρέμπορους», και από «δολοφόνους» έως «μέλη εγκληματικής οργάνωσης» δεν μπορεί να αποτελεί δημοκρατική θέση κανενός κόμματος και κανενός δημοκρατικά εκλεγμένου πολιτικού αρχηγού. 

Η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου είναι μια βαθιά αντιδραστική θέση που παραπέμπει σε άλλες σκοτεινές εποχές και σίγουρα δεν έχει θέση σε μια δημοκρατία. 

Δυστυχώς, μαρτυρά με τον πλέον εύγλωττο τρόπο και κάτι ακόμη: την πλήρη πολιτική αδυναμία της αντιπολίτευσης για τη διαμόρφωση μιας θετικής και ρεαλιστικής εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης.

Διαβάστε επίσης:

Τσούνης για Γκιλφόϊλ: Την παρομοίασε με την… Μπουμπουλίνα – «Είναι μία τρομερή προσωπικότητα»

«Μερακλώνει» με Κουρκούλη η Γκίλφοϊλ πριν έρθει ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα 

Κόντρα με Τσακαλώτο και στόχο τον Τσίπρα ξεκίνησε ο Μαρινάκης μετά το αφιέρωμα των FT στο 2015