Καλημέρα σας

Αλλά όχι.

Το ενδιαφέρον στρέφεται στον υπουργό Άμυνας και τις απρόβλεπτες κινήσεις, που ίσως κάνει. Βλέπετε, η παρέμβασή του για τον Πάνο Ρούτσι δικαιώθηκε, καθώς το Μαξίμου κατάλαβε επιτέλους ότι δεν γινόταν να αφεθεί στη μοίρα του ο απεργός πείνας. Και μάλιστα ενόψει της παρέλασης της 28^ης Οκτωβρίου.

Τα βέλη βέβαια προς τον Δένδια φύγανε και ήταν φαρμακερά, καθώς πολλοί επέκριναν τον υπουργό Άμυνας επειδή μίλησε μεν για τον τραγικό πατέρα, αλλά όχι για την ανάγκη να προστατευτεί το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, έστω κι αν δεν είναι στη στενή υπουργική του αρμοδιότητα.

Κατά πώς φαίνεται ανάμεσα στις δύο πλευρές έχει επικρατήσει η ψυχρότητα, η καχυποψία και το χάσμα πλέον είναι βαθύ.

Το μεγάλο ερώτημα είναι αν και τι θα κάνει ο Δένδιας εφόσον το πολιτικό σκηνικό θρυμματιστεί ακόμα περισσότερο (με νέα κόμματα τουλάχιστον από Τσίπρα και Σαμαρά) και η δημοσκοπική θέση της ΝΔ χειροτερεύσει…

–      Η σύγκρουση για την ΟΝΝΕΔ, μετά το μπλόκο που επέβαλε το Μαξίμου στον άνθρωπο του Δένδια, για τη θέση του αντιπροέδρου, είναι απλώς ενδεικτική της… έκρυθμης κατάστασης.

Μετρούν τον Τσίπρα

Μαθαίνω ότι οι δημοσκοπικές εταιρείες πήραν… φωτιά, τώρα με την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από τη Βουλή και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Από χθες το πρωί άρχισαν οι μετρήσεις – φανερές για δημοσιοποίηση, μυστικές για… επιτελική χρήση, κυλιόμενες – προκειμένου να εκτιμηθούν οι πρώτες εντυπώσεις από την θεαματική κίνηση του πρώην πρωθυπουργού.

Το πρόβλημα με τα γκάλοπ είναι ότι δεν μπορούν να μετρήσουν κόμμα – διότι κόμμα δεν υπάρχει ακόμα. Θα μετρήσουν «δυνητική ψήφο» ή άλλως «δεξαμενή», θα μετρήσουν ποιοτικά στοιχεία, γενικότερο κλίμα για τη νέα προσπάθεια, αλλά δύσκολο να βρουν ακριβή ποσοστά με «πρόθεση ψήφου».

–      Πάντως ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε από χθες να τον… χρίσει αντίπαλο, έστω κι αν δεν τον κατονόμασε. Η αναβίωση του 2019 και του 2023 θα είναι ο στόχος του Κυριάκου. Το αν θα πέσει στην παγίδα αυτή ή θα την αποφύγει ο Αλέξης θα δείξει και αν στο μεταξύ ωρίμασε.

Ο Νίκος, ο Παύλος και η Ρένα

Για τον Νίκο Παππά το καταλαβαίνω. Πρώην Διόσκουροι που τα σπάσανε, δύσκολα τα ξαναβρίσκουν. Ειδικά με τη φόρτιση και τα βάρη που είχε η σχέση τους χρόνια τώρα.

Για τον Παύλο Πολάκη, επίσης το καταλαβαίνω. Κάποια στιγμή ήθελε να τον διαγράψει, η υπόθεση πήρε ανεξέλεγκτη τροπή και πλέον ο αψύς Σφακιανός δεν φείδεται αιχμών εναντίον του. Δεν είναι εφικτή καμία συμπόρευση.

Αλλά για την Ρένα Δούρου χρειάστηκε να ρωτήσω, ώστε να έχω εικόνα για πιο λόγο δεν την θέλει ο Αλέξης Τσίπρας στο νέο πολιτικό εγχείρημα.

Μου είπαν… τρεις: πρώτον, στην κρίση των ATM το 2015, είχε μπει σε συζητήσεις για «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας». Δεύτερον, την άρνησή της στην παρότρυνσή του να μην κατέβει υποψήφια Περιφερειάρχης το 2019 – λόγω του Ματιού. Κατέβηκε κι έχασε και αυτή και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και τρίτον, την ισορροπία που κράτησε ο Γιάννης Μπενίσης στην επιτροπή δεοντολογίας πέρσι τέτοιο καιρό, αποφεύγοντας να συμπράξει στη διαγραφή Κασσελάκη.

Δεν κατανόησα κάθε λόγο μεμονωμένα, αλλά το νόημα το έπιασα. Και στο κάτω κάτω δικό του (θα) είναι το καράβι – συγνώμη, το κόμμα – όποιος θέλει βάζει μέσα.

–      Από το επιτελείο του πάντως διαμηνύουν ότι δεν είναι… Νώε. Δεν έχει δηλαδή κάποια κιβωτό και θα αρχίσει να φωνάζει όσους θέλει να σώσει για να τους βάλει μέσα. Μοναχικό δρόμο θα πάρει προς την κοινωνία και τις πεδιάδες των μαχών, δεν αναζητά κάποιο… Αραράτ.

Ο αναβλητικός Παπασταύρου

Επειδή με έχει πιάσει τώρα τελευταία… μανία ερωτήσεων, απηύθυνα και ένα ερώτημα για το… γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Και κάτι πουλάκια μου είπαν ότι σημειώνονται καθυστερήσεις λόγω της «ραθυμίας» του Σταύρου Παπασταύρου να υπογράψει για δύο έργα από το Ταμείο Ανάκαμψης, που είναι ενταγμένο στο συνολικό πρότζεκτ.

Δεν ρώτησα άλλες λεπτομέρειες. Μου φάνηκε πολύ πειστική η απάντηση, καθόσον ο υπουργός Σταύρος και επίδοξος υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ στο νότιο τομέα είναι από τους ανθρώπους που τηρεί μία συνήθεια για την αναβλητικότητα: Δεν κάνει ποτέ σήμερα, αυτό που (νομίζει ότι) μπορεί να αναβάλει γι’ αύριο…

Παιχνίδια διαδοχής στην Τουρκία

Αυτή η ιστορία που ξεκίνησε ξαφνικά στην Τουρκία με τα σενάρια διαδοχής του Ταγίπ Ερντογάν, μπορεί να φαίνονται υπερβολικά ή και παράταιρα αυτή την ώρα, αλλά ίσως να μην είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας, αν πιστέψω κάποιους αναλυτές επί των τουρκικών θεμάτων.

Μάλιστα, μία πηγή που πάντα την ακούω με προσοχή – ειδικά όταν βγάζει τις πληροφορίες σαν γάργαρο «νερό» – μου λέει ότι υπογείως άρχισε να κινείται κάτι. Πάντα υπό τον δικό του έλεγχο, δεν μιλάμε για άλλου είδους διεργασίες. Και μάλιστα, εις τους κύκλους των τουρκολόγων, δεν έχει περάσει απαρατήρητη η ουσιαστικά αναβάθμιση του ρόλου που έχει ο υπεξ Φιντάν.

Μην ξεχνάμε ότι ο Ερντογάν είναι στην τυπικά τελευταία προεδρική θητεία, που έχει δικαίωμα. Βέβαια όλοι γνωρίζουμε πόσο… θεσμικός (!!!) είναι ο πρόεδρος/σουλτάνος οπότε ας κρατήσουμε για όλα μικρό καλάθι…

Τα ξενοδοχεία «καίνε» και οι επενδυτές προσέχουν 

Καθώς το 2025 οδεύει προς το τέλος του, η εικόνα στον ξενοδοχειακό χάρτη της χώρας μόνο υποτονική δεν είναι. Μετά την εκρηκτική χρονιά του 2024, που έφερε την Ελλάδα στις κορυφαίες αγορές ξενοδοχειακών συναλλαγών της Ευρώπης, το ενδιαφέρον των επενδυτών παραμένει ζωηρό — ίσως μάλιστα πιο επιλεκτικό από ποτέ.

Τα deals «ψήνονται» αλλά δεν ψήνονται όλα, αφού οι αποστάσεις στις αποτιμήσεις μεταξύ πωλητών και αγοραστών σε πολλούς δημοφιλείς προορισμούς θυμίζουν ακόμα… μαραθώνιο. Οι διεθνείς επενδυτές, αν και έχουν στραμμένο βλέμμα στη Μεσόγειο, μετρούν προσεκτικά τις αποδόσεις, ενώ η αβεβαιότητα στις ΗΠΑ συνεχίζει να σπρώχνει κεφάλαια προς την Ευρώπη.

Όπως σχολίαζε παλιός του χώρου, «τα ελληνικά ξενοδοχεία παραμένουν θελκτικά, αλλά χρειάζονται και σωστό timing — γιατί στις επενδύσεις, όπως και στη φιλοξενία, σημασία έχει όχι μόνο το δωμάτιο, αλλά και η θέα

Η αχαλίνωτη εξωστρέφεια του Παύλου Μυλωνά 

Όπως μαθαίνουμε από καλά πληροφορημένες πηγές, πλέον έχει ανοίξει η όρεξη των τραπεζών και κάθε πρόταση που μπαίνει στο τραπέζι για επέκταση σε κάθε γωνιά του πλανήτη συζητείται με μεγάλο ενδιαφέρον, με το βλέμμα στραμμένο τόσο στην κερδοφορία όσο και στην ενίσχυση του διεθνούς προφίλ τους. Απτό παράδειγμα ότι τον «προς Ανατολάς» δρόμο που άνοιξε η Eurobank ετοιμάζεται να ακολουθήσει σύντομα και η Εθνική Τράπεζα, με το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας να έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον του Διευθύνοντος Συμβούλου Παύλου Μυλωνά, ο οποίος έχει ήδη ανάψει το «πράσινο φως» για το άνοιγμα καταστήματος στην αγορά της χώρας.

Η διοίκηση της Εθνικής έχει συμπεριλάβει εδώ και καιρό τη Σαουδική Αραβία στη στρατηγική της, με το ενδιαφέρον να εστιάζεται τόσο στα κεφαλαιακά αποθέματα της περιοχής όσο και στις υπηρεσίες χρηματοδότησης ενεργειακών projects. Σε αυτή την κατεύθυνση, ο όμιλος δρομολογεί ήδη τις διαδικασίες για την απόκτηση τραπεζικής άδειας, θέλοντας να «πατήσει πόδι» σε μία αγορά που εμφανίζει έντονη επενδυτική δραστηριότητα προς την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Η πρωτοβουλία αυτή εντάσσεται στην ευρύτερη στρατηγική εξωστρέφειας των ελληνικών τραπεζών, που αξιοποιούν τα πλεονάζοντα κεφάλαιά τους και διευρύνουν συνεχώς τους ορίζοντές τους στη Μέση Ανατολή, αποδεικνύοντας ότι πλέον κάθε διεθνής πρόκληση αποτελεί για εκείνες ευκαιρία.

Διαβάστε επίσης:

Μητσοτάκης από ΣΕΒ: Δεν υπάρχει οικονομική προοπτική χωρίς πολιτική σταθερότητα

Εξεταστική ΟΠΕΚΕΠΕ: Ο Βορίδης αρνείται τα πάντα μετά την «εκτέλεση» Βάρρα και ζητά στοιχεία για τις «δήθεν παρανομίες» του

Damage control από Μαρινάκη για τις δηλώσεις Γεωργιάδη: «Δεν αμφισβήτησε ότι ο Πάνος Ρούτσι κάνει απεργία πείνας»