Τον είχε πικράνει πολύ τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού, αυτή η ιστορία  με τον νεαρό σκηνοθέτη Δημήτρη Καρατζά, αλλά χτες αργά το βράδυ αποφάσισε να βάλει τέλος σ’ αυτό το θέμα.

Τον είχε πικράνει πολύ τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού, αυτή η ιστορία  με τον νεαρό σκηνοθέτη Δημήτρη Καρατζά, αλλά χτες αργά το βράδυ αποφάσισε να βάλει τέλος σ’ αυτό το θέμα. Είχε προηγηθεί χτες το απόγευμα προσωπική του επιστολή προς τους δημοσιογράφους, όπου διευκρίνιζε γι’ άλλη μια φορά:

“Επειδή σέβομαι και αναγνωρίζω την καλοπροαίρεση των ανθρώπων που ζητούν την άρση της νομικής διαδικασίας θα ήθελα να τους απευθύνω τα εξής ερωτήματα:

1) Γνωρίζουν ότι ο κύριος Δημήτρης Καραντζάς ύστερα από δική μου απόφαση ήταν ο πρώτος,  σε τόσο νεαρή ηλικία σκηνοθέτης που πέρασε ποτέ από την κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου του κτιρίου Τσίλλερ;

2) Γνωρίζουν ποσό τον στήριξα στις ενστάσεις και στις αντιδράσεις που υπήρξαν για την απόφαση μου αυτή;

3) Γνωρίζουν πως ακριβώς με αποκάλεσε ο κύριος Καραντζάς;

4) Θα άντεχαν οι ίδιοι αυτόν τον χαρακτηρισμό, ο οποίος παρέμεινε όχι μια μέρα αλλά πολλές στον ιστότοπο του κύριου Δημήτρη Καραντζά σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης;

5) Γνωρίζουν ότι ο κύριος Καραντζάς , παρ ότι του ζητήθηκε από τον νομικό μου σύμβουλο,  αρνείται να υπογράψει ένα κείμενο που να εκφράζει σαφώς και όχι αορίστως τη συγνώμη του με έντιμο και ειλικρινή τρόπο;

 Δεν περίμενα καμία ευγνωμοσύνη από τον κύριο Καραντζά. Αυτά στους καιρούς μας είναι αξίες που έχουν ξεχαστεί. Θα επιθυμούσα όμως ευπρέπεια και σεβασμό στη δημόσια επικοινωνία. Το διαδίκτυο διευκολύνει την ανθρώπινη κοινότητα, δεν μπορεί να καταντήσει τόπος ανθρωποφαγίας και ευτελισμού των πάντων.

Περιμένω τη σαφή συγνώμη του κυρίου Καραντζά και το θέμα θα λήξει εδώ”.

Αργά το βράδυ, με νέο μέιλ του επανήλθε κλείνοντας το θέμα:  

“Μόλις διάβασα ένα e-mail που μου έστειλε ο κύριος Παύλος Παπαδόπουλος διευθυντής του ΒΗmagazino. Ο άνθρωπος αυτός μίλησε στην καρδιά μου. Ναι, κύριε Παπαδόπουλε. Δυστυχώς, δεν έχω παιδιά αλλά όμως τα αγαπάω τόσο μα τόσο πολύ. Βλέπω λοιπόν τον Δημήτρη Καραντζά σαν παιδί μου και το θέμα τελειώνει εδώ.

Θέλω μόνο να δώσω μια συμβουλή: Ας βλέπουμε τον κόσμο με  συγκατάνευση και με έλεος ψυχής. Και εμείς όταν ήμασταν πιτσιρικάδες παίξαμε σκληρό ροκ αλλά σεβόμασταν τους παλιούς. Δεν πετροβολούσαμε τους γέρους μας, κάτι ήξεραν κι αυτοί.

Δημήτρη, σε χαιρετώ και σου εύχομαι κάθε καλό και υγεία για τη ζωή και τη δουλειά σου.

Σωτήρης Χατζάκης”