Χωρίς να αρνείται την ανάγκη να συνεργαστούν τα κόμματα του Κέντρου και της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, ο Σταύρος Θεοδωράκης, δεν συμφωνεί με την πρόταση της Φώφης Γεννηματά για «πολυκομματικό, ομόσπονδο φορέα» ή για «συνάντηση όλων των αρχηγών του προοδευτικού χώρου γύρω από ένα τραπέζι» , όπως προτίθεται να ανακοινώσει ο Γιώργος Παπανδρέου .

 

Χωρίς να αρνείται την ανάγκη να συνεργαστούν τα κόμματα του Κέντρου και της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, ο Σταύρος Θεοδωράκης, δεν συμφωνεί με την πρόταση της Φώφης Γεννηματά για «πολυκομματικό, ομόσπονδο φορέα» ή για «συνάντηση όλων των αρχηγών του προοδευτικού χώρου γύρω από ένα τραπέζι» , όπως προτίθεται να ανακοινώσει ο Γιώργος Παπανδρέου .

Αντιπροτείνει να «συγκροτηθεί ένα Κοινοβούλιο του Κέντρου, όπου θα αντιπροσωπεύονται όλες οι προοδευτικές δυνάμεις. Παλιές και νέες.

Προοδευτικοί πολίτες, φιλελεύθεροι, μεταρρυθμιστές, οικολόγοι, ριζοσπάστες. Η επιτροπή πρωτοβουλίας να μην είναι επιτροπή κομμάτων, να είναι Επιτροπή Πολιτών. Ανοιχτά μυαλά – από κόμματα, κινήσεις, πρωτοβουλίες- που θα συνεννοηθούν και εντός διμήνου θα συγκαλέσουν το Κοινοβούλιο του Κέντρου, το Κοινοβούλιο της Αναγέννησης.

Κάθε βήμα πρέπει να προετοιμάζει το επόμενο. Ο δρόμος θα μας δείξει μέχρι πού μπορούμε να πάμε», υποστηρίζει ο επικεφαλής του Ποταμιού.

Τονίζει επίσης ότι «το να ορίσουν από την αρχή τα Κόμματα πώς θα καταλήξει αυτή η πορεία -παραβλέποντας τη συγκυρία, τη δυναμική των εξελίξεων και τις συνθήκες ζωής στη χώρα- είναι ένα άλμα στο κενό. Η κοινωνία δεν θα ακολουθήσει».

«Οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για τους κομματικούς στρατούς και τις μάχες εξουσίας αλλά πώς θα αλλάξει η ζωή τους και η ζωή των παιδιών τους. Αυτό όμως απαιτεί συγκρούσεις. Όχι μόνο με το «νέο καθεστώς» αλλά και με τους «ευνοημένους» του παλαιοκομματικού μεταπολιτευτικού συστήματος», συνεχίζει ο κ. Θεοδωράκης και αναρωτιέται : «Ή πιστεύει κανείς ότι οι πολίτες που δεν προσήλθαν καν στις τελευταίες κάλπες θα ενθουσιαστούν από το γεγονός ότι τα κόμματα που δεν ψήφισαν, συγκρότησαν ομοσπονδία;

Αυτοί που δεν στήριξαν χωριστά τα κόμματά μας, θα μας στηρίξουν αν μετατραπούμε σε μια χαλαρή (ή πιο συνεκτική) κομματική ομοσπονδία;

Αυτό θέλουμε; Να μαζευτούμε σε μεγαλύτερα γραφεία;

Πιστεύω ότι κι εσείς δεν θέλετε κάτι τέτοιο».

Ο Σταύρος Θεοδωράκης απορρίπτει την οιανδήποτε συμμετοχή στη προσπάθεια αυτή του ΣΥΡΙΖΑ ασκώντας έντονη κριτική στη διακυβέρνησή του ενώ στρέφει τα βέλη της κριτικής του και στη ΝΔ. «Δεν είμαστε στην «ίδια πλευρά» με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Δεν γίνεται να μιλάμε για μεταρρυθμίσεις με τις πιο αντιμεταρρυθμιστικές δυνάμεις της χώρας.

Προοδευτικός δεν γίνεται κάποιος επειδή αποκαλεί τους άλλους νεοφιλελεύθερους και εθνικιστές.

Η πολιτική του κ. Τσίπρα είναι συντηρητική και οι περισσότεροι από τους υπουργούς του κινούνται με βάση τις θεωρίες και τις εκτιμήσεις του 1930.

Ούτε όμως αποτελεί λύση για τη χώρα μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Προφανώς η κοινωνία θέλει, πριν από τις εκλογές, μια πρόταση διακυβέρνησης. Όμως για ποιες εκλογές μιλάμε; Αυτές που θα γίνουν το ’16, το ’17 ή το ’18; Πώς θα είναι η χώρα τότε και τι συμμαχίες θα απαιτούνται για να αλλάξει πορεία;»

Ως ενδεικτική ατζέντα της συζήτησης ανάμεσα στα κόμματα και τις δυνάμεις του ευρύτερου μεσαίου χώρου ο Σταύρος Θεοδωράκης προτείνει:

Νέο, μικρότερο και αποτελεσματικότερο κράτος, χωρίς κομματικούς στρατούς.

Εξοβελισμό των συντεχνιών από την παραγωγική διαδικασία.

Κοινωνικό κράτος που θα υποστηρίζει και δεν θα ελεεί τους ανήμπορους.

Μείωση της κρατικής σπατάλης και ταυτόχρονη μείωση της φορολογίας.

Εξωστρεφή και όχι παρασιτική οικονομία και παραγωγή.

Μια επανάσταση στην Παιδεία, στην Έρευνα και την Τεχνολογία.

Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη χωρίς κυκλώματα.

Νέο Σύνταγμα με διαχωρισμό κράτους εκκλησίας και δυνάμωμα των Ανεξάρτητων Αρχών.

«Όλα αυτά, και πολλά άλλα, πρέπει να συζητηθούν από παλιές και νέες δυνάμεις που είναι αποφασισμένες να μιλήσουν καθαρά, χωρίς λαϊκισμούς και συναισθηματικές ρητορείες.Το θέμα, δεν είναι «να ενωθούμε για να μην χάσουμε» αλλά «να πολλαπλασιαστούμε για να τα αλλάξουμε όλα». Αυτό δεν θα το πετύχουν μόνα τους τα κόμματα. Η ανακύκλωση ξεπερασμένων ιδεών και προσώπων δεν είναι σήμερα -και δεν ήταν ποτέ- η λύση.

Η συνάντηση των δυνάμεων του «κέντρου» δεν θα πρέπει να οχυρωθεί στα τείχη των κομμάτων».