Συνέντευξη στη Δώρα Αμαραντίδου

Η Μάριαν Φέιθφουλ είναι ακόμα εδώ. Γερή και δυνατή στα 65 της χρόνια, η Εγγλέζα ιέρεια της ροκ γητεύει ένα πολυπληθές κοινό σε όλο τον κόσμο με το καλλιτεχνικό έργο της.

Συνέντευξη στη Δώρα Αμαραντίδου

Η Μάριαν Φέιθφουλ είναι ακόμα εδώ. Γερή και δυνατή στα 65 της χρόνια, η Εγγλέζα ιέρεια της ροκ γητεύει ένα πολυπληθές κοινό σε όλο τον κόσμο με το καλλιτεχνικό έργο της. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις ροκ ινδαλμάτων των δεκαετιών ’60-’70, που δεν συντηρείται από το ξεπούλημα ενός «μύθου». Διότι, ναι μεν πριν από χρόνια κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία της, με όλες τις πιπεράτες λεπτομέρειες μιας ζωής στην κόψη του ξυραφιού, ωστόσο προχωρά ακάθεκτη με τη δουλειά που σήμερα παράγει. Συνεχίζει να γράφει ποιήματα και αιχμηρούς στίχους τραγουδιών, συνεχίζει να τραγουδά με αυτό το ιδιότυπο σπάσιμο στη φωνή της και να παίζει με αξιοπρέπεια στο σινεμά. Όλα αυτά, μετά και τη νικηφόρα αντιπαράθεσή της με τον καρκίνο στο στήθος. Ναι, είναι εργασιομανής, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να ηρεμεί στο σπίτι της στο Παρίσι, σχεδιάζοντας – όπως της έχει ζητηθεί – την κινηματογραφική μεταφορά της αυτοβιογραφίας της. Προφανώς δουλεύει ασταμάτητα, κάνοντας παγκόσμια περιοδεία με το ολοκαίνουργιο άλμπουμ της και, ενδιαμέσως, κινηματογραφικά γυρίσματα δύο διαφορετικών ταινιών. Λίγες μέρες πριν από τη συναυλία της στο Θέατρο Λυκαβηττού, στις 7 Ιουνίου, η Μάριαν Φέιθφουλ μας μιλά για το κορίτσι – είδωλο της δεκαετίας του ’60 και για τη συνειδητοποιημένη κυρία Φέιθφουλ του 2011.

Πώς διαμορφώνεται το πρόγραμμα της αθηναϊκής συναυλίας σας; Βρισκόμαστε σε περιοδεία από τον περασμένο Μάρτιο, ξεκινώντας από το Χονγκ Κονγκ. Έχω εξαιρετική μπάντα και η μουσική μας παράσταση ρολάρει άψογα. Στην Αθήνα θα παρουσιάσω μια μείξη παλιών αγαπημένων και νέων τραγουδιών, από τα «As Tears Go By», «Sister Morphine», «So Sad» μέχρι κομμάτια από το «Easy Come, Easy Go» και το νέο άλμπουμ «Horses And High Heels». Κάπου στη μέση του προγράμματος θα αποδώσω τα αγαπημένα μου Σονέτα του Σαίξπηρ.

Ποια είναι η δική σας αίσθηση για τα τραγούδια του πρόσφατου άλμπουμ σας «Horses And High Heels» που, αναπάντεχα για μας, είναι πολύχρωμα; Ναι, συμφωνώ μαζί σου ότι είναι απρόσμενα χαρούμενα αυτά τα τραγούδια μου! Αν κρίνεις από την πορεία μου μέχρι τώρα, αυτό το άλμπουμ μοιάζει με έναν προσωπικό μου άθλο. Είναι η υπέρβασή μου. Αλλά νομίζω ότι επειδή βρίσκομαι σε καλή φάση στη ζωή μου, επειδή νιώθω περισσότερο ξεκούραστη και χαρούμενη, αυτή η θετική ψυχολογία μου αντανακλά στα τραγούδια που πρόσφατα έγραψα. Το «Horses And High Heels» είναι σπουδαίο από μουσικής απόψεως. Μιλώντας για την ανθρώπινη πλευρά αυτής της δημιουργίας, νιώθω ευγνώμων που συνεργάστηκα με τους παλιούς, καλούς μου φίλους John Porter, Lou Reed και Dr.John, στη Νέα Ορλεάνη, όπου ηχογραφήσαμε το άλμπουμ. Εκείνοι μου έδωσαν ώθηση και έμπνευση για ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.

Δηλαδή αυτό τον καιρό νιώθετε ευτυχισμένη; Δεν έχω νιώσει ποτέ ευτυχισμένη. Είναι μια κατάσταση με την οποία… δεν τα πάω καλά. Ωστόσο, δεν νιώθω πλέον κατάθλιψη και δεν νιώθω εξάρτηση από τίποτε. Αυτόν τον καιρό δουλεύω ασταμάτητα, διότι η δουλειά πιστεύω ότι μου κάνει καλό, την αγαπώ. Βεβαίως, δουλεύω γιατί μπορώ να το κάνω. Είμαι υγιής και σωματικά και ψυχικά. Περνάω πολύ καλά με εξαιρετικούς φίλους, συνεργάτες μου και γι’ αυτό νιώθω πολύ χαρούμενη και ήρεμη. Νομίζω πως ήρθε ο καιρός να αφήσω τις άσχημες καταστάσεις στο παρελθόν. Ήρθε ο καιρός να σταθώ στα πόδια μου γερή και δυνατή.

Πιστεύετε στην άποψη ότι τα παιδικά χρόνια ενός ανθρώπου καθορίζουν την υπόλοιπη ζωή του; Ναι, η παιδική ηλικία είναι πραγματικά σημαντική για τη ζωή ενός ανθρώπου. Προσωπικά είχα δύο φανταστικούς γονείς, αλλά δυστυχώς χώρισαν όταν ήμουν 7 χρόνων και αυτό είχε άσχημες συνέπειες στην ψυχολογία μου και κατ’ επέκταση στον τρόπο ζωής μου. Για να πω την αλήθεια, από τα νεανικά μου χρόνια μέχρι και τώρα στάθηκα αρκετά τυχερή, διότι πάντα έβρισκα τη δύναμη και την όρεξη να προχωρώ στη ζωή μου, έχοντας μια σταθερή κινητήρια δύναμη, που ήταν και είναι η δουλειά μου.

Έχετε περάσει διά πυρός και σιδήρου. Βιώσατε τις καταχρήσεις, την αυτοκαταστροφή αλλά σίγουρα και πολλές απολαύσεις. Για ποια πράγματα που κάνατε έχετε μετανιώσει και για ποια νιώθετε ικανοποιημένη; Είναι αλήθεια πως πέρασα άγριες καταστάσεις όταν ήμουν νέα, εκεί στη δεκαετία του ’70, αλλά τελικά πιστεύω πως ό,τι έχω ζήσει, άξιζε τον κόπο. Και εκ των υστέρων νομίζω πως όσα έκανα τότε είχαν τρέλα αλλά ήταν και υπέροχα. Βεβαίως, μη νομίζετε πως δεν υπολογίζω τώρα τα επικίνδυνα ρίσκα που έπαιρνα τότε. Σας λέω και πάλι ότι στάθηκα πάρα πολύ τυχερή.

Όπως έχετε η ίδια πει κατά τη δεκαετία του ’70 σας χρησιμοποιούσαν σαν μια όμορφη κούκλα. Πώς νιώθατε σε αυτόν τον ρόλο και γιατί τον είχατε δεχθεί; Θα σας πω κάτι σημαντικό, για να καταλάβετε ποιος ακριβώς ήταν ο ρόλος που είχα δεχθεί να έχω. Όταν το πρώτο άλμπουμ μου ήταν έτοιμο να κυκλοφορήσει, πήγα και συνάντησα τον διευθυντή της δισκογραφικής εταιρείας στο γραφείο του και του είπα ότι, για να κυκλοφορήσει αυτός ο δίσκος, ήθελα να ηχογραφήσω ένα ακόμα άλμπουμ με περισσότερα φολκ – ροκ στοιχεία, έτσι όπως το ήθελα εγώ. Εκείνος συμφώνησε και κυκλοφορήσαμε τους δύο πρώτους δίσκους μου την ίδια μέρα! Σου λέω αυτό το περιστατικό για να σου δείξω πώς, παρά τη «μικρή κουκλίτσα» που έβλεπαν τότε σ’ εμένα, μπορούσα πάντα να έχω ισχυρή θέληση, ξεκάθαρες επιθυμίες και ότι πάντα κατάφερνα να παίρνω ό,τι ήθελα.

Πώς κρίνετε σήμερα το «Girl on a Motorcycle» («Το κορίτσι με τη μοτοσυκλέτα») που σας καθιέρωσε στα τέλη της δεκαετίας του ’60, στο πλευρό του Αλέν Ντελόν, ως κορίτσι – είδωλο του σινεμά; Κατ’ αρχάς να πω ότι αγάπησα το βιβλίο του Andre Pieyre de Mandiargues, στο οποίο όμως δεν βασίστηκε απόλυτα η ομώνυμη ταινία. Αλλά πραγματικά χαίρομαι που έπαιξα σε αυτή, γιατί ήταν σημαντικό για την εξέλιξή μου το ότι πήρα μέρος στο σινεμά εκείνης της περιόδου. Δεν ντρέπομαι για εκείνο το κορίτσι της δεκαετίας του ’60. Όμως αυτή η κοπέλα πλέον δεν με αφορά.

Μιλώντας για σινεμά, γιατί θελήσατε φέτος να συμμετάσχετε σχεδόν ταυτόχρονα σε δύο ταινίες, «Faces in the Crowd» και «Belle du Seigneur»; Πρόκειται για δύο ταινίες με εντελώς διαφορετικού ύφους και στυλ σενάρια και πραγματικά ενθουσιάστηκα που παίρνω μέρος σε αυτές. Το φιλμ «Faces in the Crowd» με τη Milla Jovovich και τον Adam Harrington είναι ταινία τρόμου, με μια γυναίκα θύμα ενός κατά συρροή δολοφόνου. Ενώ η ταινία «Belle du Seigneur» με τον Jonathan Rhys Meyers και την Natalia Vodianova αφορά την «παράνομη» ερωτική ιστορία του Εβραίου Albert Cohen με τη γυναίκα ενός προτεστάντη υπαλλήλου του. Ας περιμένουμε μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, που θα φανεί στις αίθουσες.

Τι σημαίνει για εσάς ο έρωτας; Κάποτε νόμιζα ότι σκοπός του έρωτα ήταν ο θάνατος. Τώρα νιώθω ότι ο έρωτας στοχεύει στη ζωή, αρκεί να είσαι δυνατός να τον εγκαταλείψεις όταν έρθει η κατάλληλη ώρα.

Με γνώμονα την εμπειρία σας, τι χρειάζεται κάποιος για να βγει από το θλιβερό παραμύθι των ναρκωτικών; Είναι θέση μου να μη δίνω συμβουλές σε κανέναν. Μόνο για μένα μπορώ να μιλήσω και να πω ότι είμαι πραγματικά ευγνώμων στον εαυτό μου, επειδή τώρα βρίσκομαι έξω από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.

Πώς ορίζετε το ροκ του σήμερα; Στη δουλειά ποιων νεότερων συναδέλφων σας στη μουσική στέκεστε με ικανοποίηση;Η μάχη του ροκ συνεχίζεται και όλα τα μέτωπα είναι ακόμα ανοιχτά! Μου αρέσει πάρα πολύ η δουλειά της P. Jay Harvey, του Nick Cave και του Damon Albarn.

Έχετε κάποιο μότο βάσει του οποίου πορεύεστε στη ζωή; Ποτέ μην αφήνεις τους άχρηστους να σε προσβάλλουν και να σε βάζουν στην άκρη.

INFO: Η Mάριαν Φέιθφουλ δίνει συναυλία στο Θέατρο Λυκαβηττού την Τρίτη 7 Ιουνίου. Ώρα έναρξης: 9.30 μ.μ. Τιμές εισιτηρίων: 35 ευρώ και 45 ευρώ (Α’ ζώνη με αρίθμηση). Προπώληση: www.ticketservices.gr, Public, στοά Πεσμαζόγλου (Πανεπιστημίου 39). Θα υπάρχει δωρεάν λεωφορείο από την οδό Σαραντάπηχου για τη μεταφορά προς το θέατρο.