Τα ντοκουμέντα που δείχνουν πώς οι …«μοντέρ» της χούντας έκοβαν σκηνές ή και ταινίες λόγω ευπρέπειας, φρονημάτων ή απλώς λόγω …Μερκούρη παρουσιάζει η εφημέριδα «Έθνος» δημοσιεύοντας ντοκουμέντα που φυλάσσονται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους.

Έγγραφο της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών τον Νοέμβριο του 1970 για την προβολή της ταινίας Woodstock (1970) και η απόφαση απαγόρευσης της ταινίας έναν μήνα αργότερα, καθώς «Αι προβαλλόμεναι εικόνες δικαιολογούν τας σημαερινάς αντικοινωνικάς και αναρχικάς αντιλήσεις των νέων…».

«Να κοπούν οι μούντζες»

Μούτζες και βρισιές στο πυρ το εξώτερον από τους «ηθικούς» δικτάτορες. Στην άδεια προβολής της ταινίας «Σχολή για Σωφερίνες» (1964) με τον Θανάση Βέγγο απαιτούν «να περικοπή η σκηνή εις την αρχήν του έργου κατά την οποία οι δύο οδηγοί μουτζώνουν…».

«Έγκριση με παρατηρήσεις»

Απόφαση έγκρισης της ταινίας «Ευδοκία» (1971) του Αλέξη Δαμιανού με διαγραφές στο κείενο -όπως των λέξεων «παλαιοκερατάς», «κερατάς», «ρουφιάνε με ρεζίλεψες», «θα σκάσεις ρε κόπανε» κ.λ.π. – για λόγους ευπρέπειας. Στο… εδώλιο ακόμη και η φράση «φτου γαμό το» (με την ορθογραφία του εγγράφου). 

Και η κόρη μου η σοσιαλίστρια

Θύμα της αντικομμουνιστικής υστερίας πέφτει ακόμη και η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η ταινία «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966) απαγορεύεται. «Δύναται να επιτραπεί η προβολή της κατόπιν περικοπών των σκηνών πορείας, συνθημάτων, στάσεων εργασίας του εργοστασίου κ.λπ.» αναφέρεται στη γνωμοδότηση.

«Απαγορευτέα λόγω Μερκούρη»

Ιούνιος του 1968 και η ταινία «Η ώρα της μεγάλης κρίσεως» – Il jiudizio universal (1961σε σκηνοθεσία Βιτόριο ντε Σίκα κρίνεται «απαγορευτέα» απλούστατα «λόγω Μελίνας Μερκούρη».

Προκλητική η Κατοχή

«Οι σκηνές των γεγονότων της Κατοχής να αποδθούν κατά τρόπο μη προκλητικό» ζητούν οι λογοκριτές στις 10/11/1973 από τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο για την ταινία του «Ο Θίασος» (1974). 

Και σε ρόλο τεχνοκρατών

Λογοκρισία για …Οσκαρ. Η υπηρεσία αναλαμβάνει ρόλο τεχνοκριτικού. Η ταινία «Θέμα συνειδήσεως» (1973) κρίνεται «έργο άτεχνον και καλλιτεχνικώς ανολοκλήρωτον. Τα πρόσωπα κινούνται έξω πάσης κινηματογραφικής σκοπιμότητας, λέγουν ανοησίας, πράττουν ως αθύρματα και γενικώς προκαλούν εις τον αναγνώστην απορίας και τελικώς σύγχυσιν». Για την ιστορία η ταινία έκοψε σχεδόν 133.000 εισιτήρια.