Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που διαθέτει ένα ισχυρό, ακαταμάχητο πλεονέκτημα: δεν ντρέπεται. Έχει την ικανότητα να μηδενίζει κάθε επίτευγμα του παρελθόντος και κατέχει την τεχνική της διαμαρτυρίας που αποτελεί το κύριο και βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής ψυχοσύνθεσης. Με θαυμαστή επιδεξιότητα μπορεί να παρουσιάσει το άσπρο ως μαύρο, τη μέρα ως νύχτα. Αυτό, σε συνδυασμό με την απύθμενη δίψα για εξουσία, αποτελούν τα δυο βασικά του όπλα που αποδείχτηκαν ασυναγώνιστα μέσα σε ένα κλίμα διάλυσης, αποσάθρωσης και γενικευμένης κρίσης. Η ασυναρτησία, οι γενικεύσεις, οι απολυτότητες, οι υπεραπλουστεύσεις και ο ανορθολογισμός κυριαρχούν στον πολιτικό και κοινωνικό βίο, μέσα από έναν μηχανισμό δομημένο μεθοδικά, σχεδόν άφθαρτο, που αποσκοπεί στον απόλυτο έλεγχο και την κατάργηση κάθε πραγματικής ελευθερίας που πηγάζει από την αντικειμενική ματιά και την προσωπική σκέψη.

 

Η πολιτική ασκείται με βάση το δαιμονοποιημένο παρελθόν – το απόλυτο κακό. Κάθε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η τρέχουσα πραγματικότητα καταλήγει σε σύγκρουση με το παρελθόν. Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει το σήμερα στην πολιτική, παρά μόνο η εξουσία του σήμερα. Δεν υπάρχει ο τρέχων χρόνος παρά μόνο αυτός του παρελθόντος που τον αφήνει έξω από το κάδρο.

 

Ωστόσο, και ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να αποκτήσει παρελθόν και μάλιστα πλούσιο. Ένα παρελθόν ασυναρτησίας, κυνισμού, ταπεινωτικής μετάλλαξης, απόλυτης ενδοτικότητας, τερατωδών ψεμάτων, άθλιας παραποίησης της πραγματικότητας. Από εδώ και πέρα, θα είναι αντιμέτωπος με το δικό του παρελθόν.

 

Ήδη, ο πρωθυπουργός της χώρας πατεντάρισε την ελληνική κωλοτούμπα και την εξάγει στο εξωτερικό. Τα Bella Ciao που τραγουδούσε χοροπηδώντας με τους Ιταλούς συντρόφους του, ανήκουν στο παρελθόν. Όντως, αλλάζει την Ευρώπη ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο πρωθυπουργός που από το Τσεγκεβαρικό παρελθόν του κράτησε το πούρο Αβάνας για παρακαταθήκη διακυβέρνησης, μοιράζει συμβουλές μέσα από τους πυκνούς σοσιαλιστικούς καπνούς. Ο ελληνικός όρος «κωλοτούμπα» είναι πλέον δημοφιλής στις Βρυξέλλες. Προφέρεται με ξενικό accent στους διαδρόμους της Κομισιόν όταν θέλουν να περιγράψουν χαριτολογώντας το πώς κάποιος έκανε πλήρη μεταστροφή απ’ αυτά που μέχρι πρότινος υποστήριζε.