Σύμφωνα με τον κ. Κούγια, δεν έχουν εκτιμηθεί επαρκώς τα νομικά και πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης. Να σημειωθεί ότι ο Ριχάρδος Μυλωνάς κατηγορείται μεταξύ άλλων για το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της λαθρεμπορίας εκ της οποίας η διαφυγόντες δασμοί υπερβαίνουν τις 150.000 ευρώ.

 

Στην προσφυγή του, αναφορικά με τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει περί λαθρεμπορίου χρυσού, γίνεται λόγος για «σενάρια» που δημιουργήθηκαν από το Τμήμα Ασφαλείας Αμαρουσίου. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σχετικό νομικό έγγραφο, «ουδέποτε έγιναν εξαγωγές χρυσού από την Ελλάδα προς την Τουρκία χωρίς τα μόνιμα παραστατικά και χωρίς την τήρηση των τελωνειακών διαδικασιών». Ως εκ τούτου το ελληνικό δημόσιο ποτέ δεν έχασε το 24% του ΦΠΑ του «παράνομου εξαχθέντος» χρυσού, το οποίο εκτιμήθηκε εσφαλμένα, σύμφωνα με την προσφυγή, στο συνολικό ποσό 3.019.000 ευρώ.

 

Την ίδια ώρα, το κατηγορητήριο ισχυρίζεται ότι τα έσοδα του Ριχάρδου Μυλωνά από τις παραπάνω δραστηριότητες λαθρεμπορίου διοχετεύονταν στην νόμιμη επιχείρηση του στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στα «Ενεχυροδανειστήρια Ριχάρδος». Το σημείο-κλειδί αλλά και το πεδίο σύγκρουσης στην υπόθεση Ριχάρδου είναι το άρθρο 155, του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα, που σχετίζεται με την κατηγορία της λαθρεμπορίας. Όπως αναφέρει η προσφυγή του ενεχυροδανειστή, η συγκεκριμένη κατηγορία δεν υφίσταται και ως εκ τούτου, δεν ισχύει ούτε το βασικό έγκλημα για τη νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα, «άρα δεν υφίσταται και εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη λαθρεμπορίας».

 

Σύμφωνα με το άρθρο 155 το αντικείμενο της λαθρεμπορίας είναι εμπορεύματα που υπόκεινται σε φόρους που εισπράττονται στα τελωνεία. Στους φόρους αυτούς υπάγονται φόροι εισαγωγών και εξαγωγών που αφορούν χώρες εκτός της ΕΕ. Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης, το τέλος ταξινόμησης για τα αυτοκίνητα και ο ΦΠΑ των εισαγόμενων προϊόντων από χώρες εκτός της ΕΕ. Δηλαδή αντικείμενο της λαθρεμπορίας είναι μόνο εμπορεύματα στα οποία επιβάλλεται συγκεκριμένη φορολογία. Άρα κατά την εξαγωγή χρυσού από την Ελλάδα προς την Τουρκία (υπ’ αρ. 1/1995 απόφαση του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΚ – Τουρκίας, στο άρθρο 4) δεν οφείλονται εξαγωγικοί δασμοί, αναφέρει χαρακτηριστικά η προσφυγή η οποία τονίζει ότι και σε αυτή τη περίπτωση καταρρίπτεται η κατηγορία της λαθρεμπορίας.

 

Σύμφωνα με τον Κώδικα Φόρου Προστιθέμενης Αξίας δεν επιβάλλεται ΦΠΑ σε περίπτωση εξαγωγής αγαθών προς τρίτη χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού στο μεν άρθρο 2 ορίζεται ως αντικείμενο του φόρου μόνο η παράδοση στο εσωτερικό της χώρας και η ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών συνεπώς, «η μη τήρηση της προβλεπόμενης διαδικασίας εξαγωγής χρυσού από την Ελλάδα προς οποιαδήποτε τρίτη χώρα και δη προς την Τουρκία δεν συνιστά λαθρεμπορία, αλλά απλή τελωνειακή παράβαση του άρθρου 147 παρ.5 του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα, για την οποία επιβάλλεται πρόστιμο 500 ευρώ».

 

Την ίδια ώρα ο ενεχυροδανειστής περνάει στην «αντεπίθεση» στην προσφυγή του και κάνει λόγο για παράνομη κατάσχεση χρυσού και ασημιού από το κατάστημα που διατηρεί επί της οδού Πατησίων, τα οποία βρίσκονταν σε ειδικά κιβώτια εξαγωγής και δεν αποτελούν λαθρεμπόρευμα.

 

Πηγή: ΕΘΝΟΣ