Φαίνεται πως η κακοδαιμονία της χώρας δεν έχει τελειωμό, πως το «ενός κακού μύρια έπονται» θα μας συνοδεύει εσαεί. Ήδη κλείνουμε μια γεμάτη δεκαετία έντονης δημοσιονομικής κρίσης, κρίσης του πολιτικού και αξιακού μας συστήματος και είμαστε μια ξεχαρβαλωμένη χώρα που δεν μπορεί να σταυρώσει μιαν άσπρη μέρα.

Το πρόβλημα είναι ότι την τραγωδία μας την βιώνουμε με όρους κωμωδίας – αν όχι, ακραίας γελοιότητας. Όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα είναι πλέον κωμικοτραγικά. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την έμπνευση  που είχε  ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ESM) να  διορίσει τον Χοακίν Αλμούνια, ως τον «ανεξάρτητο αξιολογητή» για την Ελλάδα; 

Επειδή εκτός από σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς, η χώρα πάσχει και από κοντή μνήμη, αν όχι, αμνησία, να θυμίσουμε ότι ο κύριος Αλμούνια ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που ως Επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, επί διακυβέρνησης Καραμανλή και υπουργίας Αλογοσκούφη δεν… κατάλαβε τίποτα για το έλλειμμα. Όλοι κάτι είχαν μυριστεί πάνω κάτω, εκτός από τον Αλμούνια…  

Επρόκειτο για ηλίθιο; θα αναρωτηθεί ευλόγως, μετά από τόσο χρόνια κάποιος που δεν έχει ζεστά τα γεγονότα εκείνης της φοβερής διακυβέρνησης. Προφανώς και όχι, αν και δεν είμαστε σίγουροι. Ωστόσο, μετά βεβαιότητας έκανε  τα στραβά μάτια στην «δημοσιονομική απογραφή», προς χάριν του Κώστα Καραμανλή και της κοσμοσωτηρίου κυβερνήσεώς του. 

Η εξέχουσα αυτή προσωπικότητα, ο Αλμούνια, το όνομα του οποίου μπορεί να εκληφθεί και σαν τυφώνας, ούτε καν τον Φεβρουάριο του 2010 δεν έβλεπε κάποιον κίνδυνο, και δεν επεδίωξε να απευθύνει καμία προειδοποίηση για το επερχόμενο κραχ που οδήγησε λίγους μήνες μετά  στην ένταξη της χώρας στα Μνημόνια.  Να σημειώσουμε ότι ο δαιμόνιος Ισπανός ανέλαβε το νευραλγικό πόστο του Επιτρόπου Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων τον Απρίλιο του 2004, δηλαδή λίγο μετά από την ανάληψη της εξουσίας από την κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή

Ο Χοακίν, γοητευμένος από την οικονομική ιδιοφυία του Αλογοσκούφη (ένα είδος πρώιμου Βαρουφάκη τόσο σε κόστος για τη χώρα όσο και καινοτόμο σε οικονομικές θεωρίες), έσπευσε να αδράξει την ιστορική στιγμή για να συνδέσει το όνομά του με την περιβόητη «δημοσιονομική απογραφή» του Αλογοσκούφη. Παραβλέποντας την πραγματικότητα με τα υπερβολικά ελλείμματα, παρακολουθούσε τα αφηγήματα  του Αλογοσκούφη για «γκρίζες ζώνες» και «άσπρες τρύπες», ενώ είχε την δυνατότητα  ως αρμόδιος Επίτροπος να παρέμβει ή τέλος πάντων να επισημάνει τους τεράστιους και αντιληπτούς δια γυμνού οφθαλμού κινδύνους του εκτροχιασμού της οικονομίας. Θα μπορούσε να τραβήξει το αυτί του Παπαθανασίου ο οποίος έλεγε ό,τι περνούσε από το μυαλό του περιορίζοντας το έλλειμμα στο 6% ενώ το πραγματικό κάλπαζε στο 15%…  

Μετά από όλα αυτά τα ωραία, ο Κώστας Καραμανλής αναβαθμίστηκε σε εθνικό κεφαλαίο και ο Χοακίμ σε «ανεξάρτητο αξιολογητή της χώρας»!