«Η περίοδος μετά το 2012 απετέλεσε τον ενταφιασμό της πλειοψηφικής προοπτικής της παράταξης», εκτιμά ο πρώην υπουργός Δημήτρης Ρέππας, ενώ επισημαίνει πως τυχόν συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με τη ΝΔ «θα οδηγήσει σε πολιτικό αφανισμό» του κόμματος. Μια συνέντευξη εφόλης της ύλης, που θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις

«Ο διάλογος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ είναι αργά ή γρήγορα αναπόφευκτος», προβλέπει με συνέντευξή του –που αναμένεται να προκαλέσει πολλές συζητήσεις -στο iEidiseis.gr, ο Δημήτρης Ρέππας.

Ο πρώην υπουργός, τοποθετούμενος δημόσια μετά από πολύ καιρό, μεταξύ άλλων στη συνέντευξή του τονίζει:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ Ή ΟΧΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΙΝΑΛ ΜΕ ΣΥΡΙΖΑ: «Ανοικτό διάλογο με το ΣΥΡΙΖΑ είχα προτείνει από τον Σεπτέμβριο του 2013, μιλώντας στην επετηρίδα για τα 39 χρόνια του ΠΑΣΟΚ, διερωτώμενος πώς γίνεται να είμαστε κυβερνητικός εταίρος της ΝΔ ως Κεντροαριστερά αλλά να μην έχουμε διαύλους επικοινωνίας προς την άλλη πλευρά. Προβλέπω ότι ο διάλογος αυτός είναι αναπόφευκτος, αργά ή γρήγορα. Το υφιστάμενο χάσμα οφείλεται στην επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να σκιάσει και να ενοχοποιήσει το ΠΑΣΟΚ και να αναβιώσει το 1989 ώστε σε σύμπραξη με τη ΝΔ να επιτύχουν τον κοινό στόχο, τη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ. Η λανθασμένη στρατηγική του ΚΙΝ. ΑΛΛΑΓΗΣ κατά την προεκλογική περίοδο που έδωσε την εντύπωση ότι μπορεί να συνεργαστεί με τη ΝΔ a priori απέτρεψε το σοβαρό ενδεχόμενο αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ. Και μάλιστα μετά από μία αποτυχημένη κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ με το συνεπαγόμενο πολιτικό κόστος γι΄αυτόν. Ένας θετικότερος για το ΚΙΝΗΜΑ μας συσχετισμός δυνάμεων θα διαμόρφωνε ευνοϊκότερες προϋποθέσεις , θα γινόταν καταλύτης για την ανασύνταξη του προοδευτικού χώρου».

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΩΝ ΣΥΓΚΛΙΣΕΩΝ: «Υπερασπίζομαι την αυτονομία του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ και τονίζω πως διατυπώνει τεκμηριωμένες προτάσεις, εξειδικευμένες μάλιστα, για τα τρέχοντα θέματα. Θεωρώ όμως εξίσου χρήσιμες τις πρωτοβουλίες για την ανάδειξη μιας πρωταγωνιστικής-πλεοψηφικής εναλλακτικής στρατηγικής απέναντι στη συντηρητική παράταξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, οφείλει να αναγνωρίσει τη θετική παρουσία και προσφορά του ΠΑΣΟΚ στο μεταπολιτευτικό κύκλο και να αποδοκιμάσει την πολιτική επιλογή πού έκανε να ενθαρρύνει τη χρήση βίας να σπιλώνει αντιπάλους φθάνοντας ακόμη και στο σημείο δικαστικής εξόντωσης τους. Πρόκληση μεγάλη γι αυτόν παραμένει η υπέρβαση των ορίων εντός των οποίων κινήθηκε μέχρι τώρα, γιατί απλούστατα ο πλειοψηφικός πέραν της ΔΕΞΙΑΣ πολιτικός χώρος είναι η Κεντροαριστερά, οι δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας και των μεταρρυθμίσεων. Δεν μπορεί από τη μια να ψηφίζεται από τους πολίτες που αυτοτοποθετούνται έτσι στην ιδεολογικο-πολιτική κλίμακα στο συντριπτικά μεγάλο ποσοστό τους και από την άλλη να διατηρεί τη πολιτική ψευδαίσθηση και να λανσάρεται ως ο ΣΥΡΙΖΑ των ιδρυτικών αρχών του.. Αυτή η συμπόρευση θα αλλάξει βίαια το ΣΥΡΙΖΑ εξ ανάγκης αλλιώς δεν θα μακροημερεύσει..Από το να υποστεί αυτή την αλλοίωση καλύτερο γι αυτόν είναι να καθοδηγήσει την αλλαγή του..».

ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΙΝΑΛ-ΝΔ: «Η θέση μου είναι πως αυτό θα οδηγήσει σε πολιτικό αφανισμό της παράταξης. Γνωρίζω ότι οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν πως ένα μεγάλο τμήμα της εκλογικής μας βάσης έχει θετική άποψη για τη ΝΔ , την πολιτική της και την ηγεσία της σε ποσοστά συχνά άνω του 70% .Ίσως επίσης στελέχη του ΚΙΝ. ΑΛΛΑΓΗΣ να έκριναν θετικά μια συνεργασία με τη ΝΔ στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, ελπίζω όχι με απώτερο στόχο να παραμείνουν στη ΝΔ και να συνεχίσουν εκεί μια ασφαλή καριέρα. Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν το πόσο δύσκολες αλλά και πόσο αναγκαίες είναι οι κινήσεις που οφείλει να κάνει η ηγεσία για την αποκατάσταση της ορθής σχέσης του Κινήματος μας με την ιστορία του, τις αρχές του και τους άλλους φορείς».

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ: «Η περίοδος μετά το 2012 απετέλεσε τον ενταφιασμό της πλειοψηφικής προοπτικής της παράταξης μεταξύ των άλλων γιατί κατέστησε όχι συγκυριακό και για λόγους εθνικής ανάγκης, αλλά σταθερό εταίρο τη ΝΔ, αναγορεύοντας την μάλιστα σε συγγενή πολιτική δύναμη στο πλαίσιο ποικιλόμορφων τόξων..Η ανάπτυξη της ‘’κεντρολογίας’’ για τη φυσιογνωμία μας και οι συναφείς χειρισμοί μας τοποθέτησαν στην ίδια πλευρά με τη Δεξιά αφήνοντας το ΣΥΡΙΖΑ να υποδυθεί και να εκφράσει την εναλλακτική πολιτική. Σταδιακά, η βάση μας γαλουχήθηκε με αντιλήψεις ταύτισης με τη ΝΔ με τελική συνέπεια το άλλοτε πολυσυλλεκτικό ΠΑΣΟΚ να είναι πολύ-διαρροικό και προς τη μία και προς την άλλη πλευρά».

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ: «Κανένα επικοινωνιακό ραβδί δεν θα αλλάξει το ύψος του τζίρου μιας επιχείρησης, το μαρτύριο της ανεργίας, το επίπεδο των μισθών και συντάξεων η την ποιότητα των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών. Κάνει τεράστιο λάθος η κυβέρνηση αν θεωρήσει πως το καλό γι αυτήν κλίμα της συγκυρίας θα αργήσει να αλλάξει και πως μπορεί να διαχειρισθεί τα προβλήματα μεταθέτοντας την αντιμετώπιση τους. Έτσι κι αλλιώς η κρίση τρέχει με μεγαλύτερη ταχύτητα από όση μπορεί να επιτύχει η ίδια».

Ολόκληρη η συνέντευξη

-Ήθελα την εκτίμησή σας για τις προοπτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κατά κοινή ομολογία χειρίστηκε πολύ καλά το θέμα της πανδημίας και εισέρχεται με μεγάλο κεφάλαιο εμπιστοσύνης στην επόμενη ημέρα, όπου οι δυσκολίες της οικονομίας θα είναι μεγάλες, ενώ υπάρχουν ήδη και τα θέματα καθημερινότητας και διαφάνειας…

Η Ελλάδα έδρασε αποτελεσματικά στην υγειονομική κρίση και εξ αντικειμένου η κυβέρνηση καρπώνεται το θετικό πολιτικό κεφάλαιο αναγνώρισης αυτής της επιτυχίας διεθνώς. Η διαχείριση της υγειονομικής κρίσης απετέλεσε προνομιακό πεδίο για την κυβέρνηση από τη στιγμή που παρέδωσε –και σωστά- τα κλειδιά των αποφάσεων στους ειδικούς οι οποίοι με τη σειρά τους και στο σύνολό τους υπερασπίστηκαν την κεντρική πολιτική για την πανδημία. Μια τέτοια συνθήκη παρήγαγε συναντίληψη και ομοψυχία καθώς πέρασαν σε δεύτερη μοίρα οι οικονομικές παράμετροι της κρίσης αφού το μείζον ήταν και είναι η δημόσια υγεία. Ο έπαινος προς την κυβέρνηση έχει τη ρίζα του στην αυτονόητη επιλογή πως το διακύβευμα υπήρξε η ίδια η ανθρώπινη ζωή που, ως γνωστόν δεν ταξινομείται με ιδεολογικά και πολιτικά κριτήρια. Οι μεγάλες χώρες ταλαντεύτηκαν αρκετά στο να αδρανοποιήσουν την οικονομία τους θεωρώντας πως θα μπορούσαν να αποφύγουν την αμέσως και τοις μετρητοίς πληρωμή του κόστους. Αυτό οδήγησε σε διευκόλυνση της διασποράς του ιού και στην απώλεια της ζωής μεγάλου αριθμού πολιτών, χωρίς να αποτραπεί η οικονομική κατάρρευση.. Στην Ελλάδα «βαριά βιομηχανία» είναι ο τουρισμός άρα δεν είχε νόημα μια αντίστοιχη ταλάντευση. ΄Ισα ίσα, ήταν επιβεβλημένη η άμεση λήψη μέτρων περιορισμού για την αντιμετώπιση της πανδημίας με στόχο να υπερβεί η χώρα το πρόβλημα το συντομότερο δυνατό ώστε να καταστεί «καθαρή» και έτοιμη ενόψει της τουριστικής περιόδου.

Βεβαίως, ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει τις υγειονομικές εξελίξεις δοθέντος ότι αυτός ο επικίνδυνος ιός παραμένει γνωστός-άγνωστος και δεν φαίνεται στον άμεσο ορίζοντα αντίδοτο για την αντιμετώπισή του. Η κυβέρνηση θα κριθεί από τον τρόπο που θα διαχειρισθεί την επόμενη ημέρα. Τότε που τα κάθε μορφής εθνικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα θα αποκατασταθούν στην προτεραιότητα που αντιστοιχεί στο μέγεθός τους. Τότε δηλαδή που θα διατυπώνονται και διαφορετικές απόψεις και θα προβάλλονται με έντονο τρόπο ανάλογες διεκδικήσεις. Με άλλα λόγια, η ονομαζόμενη κανονικότητα θα επαναφέρει όλους μας και τη χώρα στις συνθήκες μιας πολύπλευρης κρίσης λόγω και των όσων προηγήθηκαν, ‘όπου η διατύπωση πανσπερμίας απόψεων για κάθε θέμα θα πάρει τη θέση της μονοδιάστατης επιστημονικής προσέγγισης των πραγμάτων .στο πλαίσιο της πανδημίας.

Η ΝΔ διατηρεί τα χαρακτηριστικά που οδήγησαν στο χείλος της χεοκοπίας

Προσθέτω ότι οι επιδόσεις της κυβέρνησης σε τομείς πέραν του πυρήνα της υγειονομικής κρίσης δεν υπήρξαν αυτές που επιχειρεί να παρουσιάσει ένας γιγαντιαίος κυβερνητικός και φιλοκυβερνητικός επικοινωνιακός μηχανισμός. Πελατειακές-χαριστικές πολιτικές αποφάσεις σε συνθήκες αδιαφάνειας με παράλληλη παράκαμψη των ανοικτών διαδικασιών διαβούλευσης αποτελούν αρνητικό δείγμα και προϊδεάζουν για τη συνέχεια. Τούτου δοθέντος, η κυβέρνηση της ΝΔ είναι φανερό πως διατηρεί εκείνα τα χαρακτηριστικά που σε μια προηγούμενη περίοδο οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας. Είθε να διαψευσθώ για το καλό της χώρας,. Με την κρίση ως αφορμή ας αναλογισθούμε τις ανεκτίμητες υπηρεσίες που πρόσφερε το Εθνικό Σύστημα Υγείας το οποίο όταν ιδρύθηκε από το ΠΑΣΟΚ καταψηφίστηκε και εν συνεχεία πολεμήθηκε. Ταυτοχρόνως, η επίκληση από όλους της ανάγκης για κρατική μέριμνα προς τους πληττόμενους επιχειρηματικούς κλάδους είναι ένα καλό μήνυμα για το πόσο αναγκαία είναι μια ισορροπία εθνικού σκοπού ανάμεσα στην υγιή ιδιωτική επιχειρηματικότητα για την ανάπτυξη και τη συσσώρευση εθνικού πλούτου και την κρατική λειτουργία για την εγγύηση δίκαιης και αποτελεσματικής στήριξης της κοινωνίας .Μια τέτοια σχέση δίνει έμπνευση σε όλους ώστε να λειτουργούμε ως μια ομάδα με εθνικό κριτήριο. Άλλωστε, στα θετικά της κρίσης είναι το πνεύμα ομοψυχίας που αναδείχθηκε με τη στάση κοινωνικής ευθύνης των πολιτών.. Θα ήταν ευχής έργο αυτό το κεκτημένο να περιφρουρηθεί.

Για τις πρόωρες εκλογές

-Κάποιοι εκτιμούν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να ηγεμονεύσει στο πολιτικό σκηνικό, ιδίως εάν προσφύγει σε πρόωρες κάλπες το καλοκαίρι, «αχρηστεύοντας» το νόμο της απλής αναλογικής και επιτυγχάνοντας μια δεύτερη συνεχόμενη νίκη επί του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι σύνηθες οι πολιτικοί αρχηγοί να ενδίδουν στον πειρασμό να κεφαλαιοποιήσουν εκλογικά πολιτικά οφέλη που θεωρούν ότι έχουν αποκομίσει σε μια περίοδο προσφεύγοντας σε εκλογές. Μια τέτοια επιλογή, όμως, περιέχει ένα εγγενές μειονέκτημα, οδηγεί σε μείωση της συνολικής κυβερνητικής θητείας δεδομένου ότι ο λαός μετρά τις φορές που ψηφίστηκες ,δηλαδή τις ευκαιρίες που σου έδωσε και λιγότερο τη διάρκεια της κάθε κυβερνητικής θητείας. Είτε με εκλογές είτε χωρίς εκλογές, η κυβέρνηση θα κληθεί να διαχειριστεί την ίδια ακριβώς κατάσταση. Διατυπώνω, ως εκ τούτου, κάποιες απλές σκέψεις:

– Η κυβέρνηση έχει ήδη την πλειοψηφία και ουδείς την εμποδίζει να εφαρμόσει την πολιτική της. ΄Αρα, τι περισσότερο προσδοκά απ΄αυτό;

– Η κυβέρνηση μπορεί να ισχυρισθεί ότι έτσι επικαιροποιεί τη νομιμοποίησή της. Και νομιμοποίηση να λάβει με αυτό τον τρόπο, θα κριθεί από την πολιτική που θα ασκήσει. Και σε περίπτωση που αποτύχει, θα πληρώσει το ανάλογο εκλογικό τίμημα. Οι πολίτες δεν αποδέχονται μια αρνητική γι΄αυτούς πολιτική επειδή εσύ θα ισχυρισθείς ότι σου έδωσαν με την ψήφο τους την έγκρισή για να την ασκήσεις. Εκτός αν η κυβέρνηση έχει προεξοφλήσει την εκλογική της ήττα στο τέλος της θητείας της και απλώς επιδιώκει να προσθέσει ένα ακόμη έτος σε αυτήν.

– Αν στόχος είναι η αποδιάρθρωση της αντιπολίτευσης σε μια ευνοϊκή για την κυβέρνηση συγκυρία, μια τέτοια νίκη θα είναι πύρρειος νίκη. Πάντοτε θα υπάρχει η αντιπολίτευση την οποία ο λαός, αναλόγως της πορείας της κυβέρνησης, συντομότερα ή αργότερα, θα επιλέξει. Οι πολίτες θέλουν πάντα να υπάρχει και μια εναλλακτική επιλογή. Έχουμε μπεί σε περιόδους που οι πολίτες σχετικά εύκολα μετατοπίζονται από κόμμα σε κόμμα. και το ίδιο εύκολα-ιδίως σε κρίσεις-αυξομειώνονται τα εκλογικά ποσοστά.

– Το επιχείρημα για την αχρήστευση της απλής αναλογικής με το ενδεχόμενο όμως να χρειασθεί και νέος γύρος εκλογών και μάλιστα εν μέσω αναζωπύρωσης της πανδημίας και καταφανούς οικονομικής καχεξίας θα απεδείκνυε πως η κυβέρνηση βάζει πάνω από το συμφέρον της χώρας τον εαυτό της και τα στελέχη της. Αυτό, βεβαίως, η ΝΔ το έχει ξανακάνει.

– Αναίτια προσφυγή σε εκλογές, κατά την αντίληψη των πολιτών, αποτελεί ένα πολιτικό τέχνασμα που ακόμη και αν επιτύχει οδηγεί μακροπρόθεσμα σε απώλεια αξιοπιστίας για μια κυβέρνηση που αντί να τηρεί τους θεσμικούς κανόνες τους παρακάμπτει και αντί να προτάσσει τα οξύτατα προβλήματα ασχολείται με την πολιτική αναπαραγωγή της.

Αντιλαμβάνομαι πως η επικοινωνιακή ηγεμονία, γιατί περί αυτού και μόνο πρόκειται, με τον υποβοηθητικό ρόλο μηχανισμών που την εξωραΐζουν είναι όπλα τα οποία η κυβέρνηση χρησιμοποιεί. Για παράδειγμα-και μένω σε κάτι εντελώς δευτερεύον-κάποτε στις κυβερνήσεις ασκούνταν δριμεία κριτική από τα μέσα ενημέρωσης αν ο αριθμός των κυβερνητικών στελεχών ξεπερνούσε τον αριθμό 40. Τώρα η κυβέρνηση έχει 52 στελέχη και ουδέποτε απετέλεσε αυτό αντικείμενο αρνητικών σχολίων. Αν πάμε σε σοβαρότερα θέματα, είναι έως και κραυγαλέες οι επιλογές της κυβέρνησης που μένουν στο απυρόβλητο. Σε τελευταία ανάλυση όμως κανένα επικοινωνιακό ραβδί δεν θα αλλάξει το ύψος του τζίρου μιας επιχείρησης, το μαρτύριο της ανεργίας, το επίπεδο των μισθών και συντάξεων η την ποιότητα των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών. Κάνει τεράστιο λάθος η κυβέρνηση αν θεωρήσει πως το καλό γι αυτήν κλίμα της συγκυρίας θα αργήσει να αλλάξει και πως μπορεί να διαχειρισθεί τα προβλήματα μεταθέτοντας την αντιμετώπιση τους. Έτσι κι αλλιώς η κρίση τρέχει με μεγαλύτερη ταχύτητα από όση μπορεί να επιτύχει η ίδια.

Μονοδιάστατο προϊόν της κρίσης ο ΣΥΡΙΖΑ

-Την μετεκλογική πορεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης πώς την κρίνετε; Αν και είστε σε άλλο κόμμα, τι εκτιμάτε ότι πρέπει να αλλάξει ο Αλέξης Τσίπρας;

Είναι φανερό πως ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει μια εκλογική δεξαμενή χωρίς να έχει αποκτήσει κοινωνικούς αρμούς και ρίζες στη συνείδηση των πολιτών που θα του προσδώσουν ιστορικότητα, τουλάχιστον έως τώρα. Διατηρεί ένα σημαντικό εκλογικό ποσοστό, αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι αυτονοήτως μπορεί να είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής στην πολιτική ζωή. Είναι θολή η εικόνα του. «΄Εφυγε» από αυτό που ήταν χωρίς, όμως, να μπορεί να φθάσει σε αυτό που εξαγγέλλει η ηγεσία του ότι θέλει, μετεωρίζεται.

Το ληξιαρχικό 3-4% του ΣΥΡΙΖΑ και η πλειοψηφία των Πασοκογενών που τον ψήφισαν συνυπάρχουν μέσω μιας εξωτερικής συγκόλλησης όπως είναι η εξουσία ή η προσδοκία εξουσίας και όχι επειδή επιτεύχθηκε η αναγκαία ανασύνθεση στην κατεύθυνση μιας σύγχρονης προοδευτικής παράταξης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση διαπέρασε τις γραμμές των άλλων κομμάτων, της Δεξιάς μη εξαιρουμένης, ως αντιπολίτευση, όμως, εμφανίζεται χωρίς ενεργή συστράτευση κοινωνικών δυνάμεων. Έγινε κόμμα πλειοψηφίας μονοδιάστατο ως προϊόν της κρίσης. Τώρα ως αντιπολίτευση το κεντρικό αφήγημά του, παραμένει στη δήθεν επιτυχημένη κυβερνητική του θητεία,. Αυτό θα τον κρατά μακριά από νέες πλειοψηφικές εκλογικές επιδόσεις. Η διατύπωση μιας πρότασης για το μέλλον στηριγμένη σε διαχρονικές αξίες και ιδέες αποτελεί μια πρόκληση για το ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως συχνά ταλαντεύεται για το αν θα ενταχθεί σε ένα πλαίσιο κανόνων που αφορούν τον προσανατολισμό της χώρας, το σεβασμό του διαφορετικού, την αρχή της πλειοψηφίας, την επιλογή της συνεννόησης και του διαλόγου, της διαφάνειας και της δημοκρατικής και αβίαιης συμπεριφοράς. Φαίνεται πως στη ζωή τα παθήματα είναι δεδομένα, τα μαθήματα όχι.

-Η Φώφη Γεννηματά δήλωσε πως η σοσιαλδημοκρατία κόβει στο εξής το νήμα με το νεοφιλελευθερισμό. Ήθελα να σας ρωτήσω πότε το έπιασε το νήμα αυτό ο χώρος σας και σε τι βαθμό εκτιμάτε ότι σας κόστισε.

Η αλήθεια είναι πως ο πολιτικός χώρος της Σοσιαλδημοκρατίας υπέστη ένα ιδεολογικό τράνταγμα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη δημιουργία της Νομισματικής ΄Ενωσης. Ένα οικοδόμημα που υποβαθμίζει το κράτος και τις πρωτογενείς δημοκρατικές λειτουργίες και αναγορεύει σε πρωταγωνιστές τις αγορές και τα κεφάλαια απαιτεί μια εξ ολοκλήρου νέα θεώρηση των πραγμάτων για τις προοδευτικές δυνάμεις. Στα καθ΄ημάς, ο εκτροχιασμός της περιόδου 2004-2009 επέβαλλε πολιτικούς περιορισμούς χωρίς περιθώριο αυτόνομων εναλλακτικών επιλογών . ΄Ισως η μόνη άλλη αυτόνομη επιλογή που είχαμε ήταν η παράδοση της χώρας στη χρεοκοπία και, ποιος ξέρει, ποια άλλη εθνική καταστροφή ακολουθούσε; Θυμίζω πως ο Γιώργος Παπανδρέου υπέδειξε τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, την παραοικονομία, το πελατειακό σύστημα για την αναζήτηση του εθνικού πλούτου που θα μας έβγαζε από την κρίση. Ένα αδυσώπητο κατεστημένο επειδή δεν ήθελε να ξεβολευτεί και να χάσει προνόμια επικάλυψε αυτή την πολιτική προτεραιότητα για να μείνει ως απαξιωτική η δήθεν υποσχετική επωδός «λεφτά υπάρχουν».

Αποκρύβεται ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές που ήταν αναγκαίες δεν ολοκληρώθηκαν, επειδή οι εκάστοτε αντιπολιτεύσεις επέλεξαν να κερδοσκοπήσουν εκλογικά, με τελική συνέπεια η χώρα να ζει μια παρατεταμένη κρίση. Τα αναφέρω αυτά γιατί θέλω να τονίσω ότι ,ο κύριος παράγοντας για την συρρίκνωση της εκλογικής μας επιρροής ήταν ο πόλεμος από ένα ετερόκλητο μέτωπο δυνάμεων. απέναντι στο εθνικά χρήσιμο και πολιτικά αναγκαίο που προτάξαμε, αδιαφορώντας για το κομματικό και προσωπικό κόστος. Η δε περίοδος μετά το 2012 απετέλεσε τον ενταφιασμό της πλειοψηφικής προοπτικής της παράταξης μεταξύ των άλλων γιατί κατέστησε όχι συγκυριακό και για λόγους εθνικής ανάγκης, αλλά σταθερό εταίρο τη ΝΔ, αναγορεύοντας την μάλιστα σε συγγενή πολιτική δύναμη στο πλαίσιο ποικιλόμορφων τόξων..Η ανάπτυξη της ‘’κεντρολογίας’’ για τη φυσιογνωμία μας και οι συναφείς χειρισμοί μας τοποθέτησαν στην ίδια πλευρά με τη Δεξιά αφήνοντας το ΣΥΡΙΖΑ να υποδυθεί και να εκφράσει την εναλλακτική πολιτική. Σταδιακά, η βάση μας γαλουχήθηκε με αντιλήψεις ταύτισης με τη ΝΔ με τελική συνέπεια το άλλοτε πολυσυλλεκτικό ΠΑΣΟΚ να είναι πολύ-διαρροικό και προς τη μία και προς την άλλη πλευρά.

-Αποκλείεται συνεπώς κάθε σύμπραξη στο εξής με τη Νέα Δημοκρατία σε κυβερνητικό επίπεδο;

Η θέση μου είναι πως αυτό θα οδηγήσει σε πολιτικό αφανισμό της παράταξης. Γνωρίζω ότι οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν πως ένα μεγάλο τμήμα της εκλογικής μας βάσης έχει θετική άποψη για τη ΝΔ , την πολιτική της και την ηγεσία της σε ποσοστά συχνά άνω του 70% .Ίσως επίσης στελέχη του ΚΙΝ. ΑΛΛΑΓΗΣ να έκριναν θετικά μια συνεργασία με τη ΝΔ στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, ελπίζω όχι με απώτερο στόχο να παραμείνουν στη ΝΔ και να συνεχίσουν εκεί μια ασφαλή καριέρα. Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν το πόσο δύσκολες αλλά και πόσο αναγκαίες είναι οι κινήσεις που οφείλει να κάνει η ηγεσία για την αποκατάσταση της ορθής σχέσης του Κινήματος μας με την ιστορία του, τις αρχές του και τους άλλους φορείς. Κατ΄εμέ είναι άλλο το πρόγραμμα της ΝΔ, άλλη η αντίληψη και η πρακτική της. Είμαστε οι τελευταίοι που μπορεί να κατηγορηθούμε πως είμαστε εναντίον της συνεννόησης η και της συνεργασίας όταν οι εθνικές περιστάσεις το επιβάλλουν., το έχουμε αποδείξει, άλλωστε. Το δίλημμα «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» ισχύει και σήμερα απολύτως. Μάλιστα οι συνθήκες είναι πιο ώριμες με τη σοφία που έχουμε αποκτήσει απ΄ την εμπειρία αυτής της μακρόχρονης κρίσης. Θεωρώ, όμως, ότι η ΝΔ δεν είναι ικανή για την αναγκαία υπέρβαση. Χαίρομαι για πρωτοβουλίες που αξίζει να υποστηριχθούν από όλους όπως είναι η βελτίωση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και το ψηφιακό κράτος. Πόσοι γνωρίζουν όμως ότι αυτή την πολιτική την είχαμε σχεδιάσει υπογράφοντας μνημόνιο συνεργασίας το Σεπτέμβριο του 2011 με την Εσθονία που κατά γενική αναγνώριση είναι το πιο προηγμένο ψηφιακά κράτος της ΕΕ; Και ρωτώ, ο κύριος Μητσοτάκης ως αρμόδιος υπουργός και αργότερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τι έκαναν σε αυτόν τον τομέα; Γιατί χάθηκε τόσος πολύτιμος χρόνος; Οι απαντήσεις φανερώνουν και τα όρια μέσα στα οποία κινείται η συντηρητική παράταξη. Άλλωστε πρόσφατοι κυβερνητικοί χειρισμοί στο παρασκήνιο της τρέχουσας κρίσης μαρτυρούν πως η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ θέλει πρωτίστως να είναι χρήσιμη στον εαυτό της.

Για το ενδεχόμενο συγκλίσεων

-Διάλογος με τον ΣΥΡΙΖΑ, κατά την άποψή σας, πρέπει να υπάρχει; Και αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις και με ποια προοπτική;

Ανοικτό διάλογο με το ΣΥΡΙΖΑ είχα προτείνει από τον Σεπτέμβριο του 2013, μιλώντας στην επετηρίδα για τα 39 χρόνια του ΠΑΣΟΚ, διερωτώμενος πώς γίνεται να είμαστε κυβερνητικός εταίρος της ΝΔ ως Κεντροαριστερά αλλά να μην έχουμε διαύλους επικοινωνίας προς την άλλη πλευρά. Προβλέπω ότι ο διάλογος αυτός είναι αναπόφευκτος, αργά ή γρήγορα. Το υφιστάμενο χάσμα οφείλεται στην επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να σκιάσει και να ενοχοποιήσει το ΠΑΣΟΚ και να αναβιώσει το 1989 ώστε σε σύμπραξη με τη ΝΔ να επιτύχουν τον κοινό στόχο, τη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ. Η λανθασμένη στρατηγική του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ κατά την προεκλογική περίοδο που έδωσε την εντύπωση ότι μπορεί να συνεργαστεί με τη ΝΔ a priori απέτρεψε το σοβαρό ενδεχόμενο αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ. Και μάλιστα μετά από μία αποτυχημένη κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ με το συνεπαγόμενο πολιτικό κόστος γι΄αυτόν. Ένας θετικότερος για το ΚΙΝΗΜΑ μας συσχετισμός δυνάμεων θα διαμόρφωνε ευνοϊκότερες προϋποθέσεις , θα γινόταν καταλύτης για την ανασύνταξη του προοδευτικού χώρου.

Υπερασπίζομαι την αυτονομία του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ και τονίζω πως διατυπώνει τεκμηριωμένες προτάσεις, εξειδικευμένες μάλιστα, για τα τρέχοντα θέματα. Θεωρώ όμως εξίσου χρήσιμες τις πρωτοβουλίες για την ανάδειξη μιας πρωταγωνιστικής-πλεοψηφικής εναλλακτικής στρατηγικής απέναντι στη συντηρητική παράταξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, οφείλει να αναγνωρίσει τη θετική παρουσία και προσφορά του ΠΑΣΟΚ στο μεταπολιτευτικό κύκλο και να αποδοκιμάσει την πολιτική επιλογή πού έκανε να ενθαρρύνει τη χρήση βίας να σπιλώνει αντιπάλους φθάνοντας ακόμη και στο σημείο δικαστικής εξόντωσης τους. Πρόκληση μεγάλη γι αυτόν παραμένει η υπέρβαση των ορίων εντός των οποίων κινήθηκε μέχρι τώρα, γιατί απλούστατα ο πλειοψηφικός πέραν της ΔΕΞΙΑΣ πολιτικός χώρος είναι η Κεντροαριστερά, οι δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας και των μεταρρυθμίσεων. Δεν μπορεί από τη μια να ψηφίζεται από τους πολίτες που αυτοτοποθετούνται έτσι στην ιδεολογικο-πολιτική κλίμακα στο συντριπτικά μεγάλο ποσοστό τους και από την άλλη να διατηρεί τη πολιτική ψευδαίσθηση και να λανσάρεται ως ο ΣΥΡΙΖΑ των ιδρυτικών αρχών του.. Αυτή η συμπόρευση θα αλλάξει βίαια το ΣΥΡΙΖΑ εξ ανάγκης αλλιώς δεν θα μακροημερεύσει..Από το να υποστεί αυτή την αλλοίωση καλύτερο γι αυτόν είναι να καθοδηγήσει την αλλαγή του..

-Το προηγούμενο της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, με κυβέρνηση συνεργασίας σοσιαλιστών-αριστεράς, κατά τη γνώμη σας, μπορεί να υπάρξει και στην Ελλάδα;

Η πρόσφατη ιστορία εξελίχθηκε διαφορετικά στις χώρες αυτές και την Ελλάδα. Η συνεννόηση που επικράτησε εκεί την περίοδο της οικονομικής κρίσης δεν έφερε σε μετωπική σύγκρουση τις δυνάμεις που σήμερα συμπράττουν. Αντιθέτως στην Ελλάδα η πολεμική του ΣΥΡΙΖΑ με τη χρήση βίας και τη κατασυκοφάντηση του ΠΑΣΟΚ κατά την πρώτη περίοδο και η κυβερνητική σύμπραξη του με την ακροδεξιά στη συνέχεια αποκάλυψαν μια χωρίς αρχές και ηθικούς πολιτικούς φραγμούς πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσδιόρισε ως στρατηγικής σκοπιμότητας αντίπαλο του το ΠΑΣΟΚ και προκάλεσε το χάσμα εμπιστοσύνης που και σήμερα βαραίνει τη μεταξύ τους σχέση. Συχνά όμως ότι φαίνεται σε τρέχουσες συνθήκες άκαιρο και άνευ αντικρίσματος οι εξελίξεις το καθιστούν πιθανό η και αναγκαίο.

–Και με την Ευρώπη;

Η πανδημία εκτός των άλλων δοκιμάζει τις αντοχές της Ευρώπης, θέτει σε διακύβευση αυτή την ίδια την ύπαρξη της. Αν η Ευρώπη δηλώνει απούσα σε συνθήκες κρίσης τόσης έντασης και τέτοιας μορφής ,καταργεί αυτομάτως το λόγο ίδρυσης της. Είναι ήδη αρκετά τα χαρακτηριστικά της Ευρωζώνης που καθιστούν μονομερή τη λειτουργία της. Απαιτούνται διαρθρωτικές αλλαγές για τη σύγκλιση όχι απλώς των οικονομικών πολιτικών, αλλά των οικονομιών. Και αυτό χωρίς ενοποίηση του καθεστώτος για τα προϊόντα των χωρών του Νότου με αυτό για τα προϊόντα του Βορρά η χωρίς πέραν της νομισματικής πολιτικής μια κοινή φορολογική και πιστωτική πολιτική, για να αρκεσθώ σε δύο μόνο σημεία δεν θα επιτευχθεί ποτέ. Ούτε μπορεί να συνυπάρχουν ως δήθεν ισότιμοι εταίροι κράτη με τέτοιο χάσμα όσον αφορά μεγέθη όπως το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος , το εμπορικό ισοζύγιο ή η ανεργία. Απαιτείται άμεση δράση πέραν του γνωστού και δοκιμασμένου πλαισίου, δοθέντος ότι τα διαθέσιμα σήμερα κεφάλαια δεν επαρκούν για να αντιμετωπισθούν οι συνέπειες της κρίσης..Αρκεί να σκεφθεί κάποιος πως η Γερμανία αποτιμά το κόστος που έχει από την κρίση σε 100 δις ευρώ! Είναι βέβαιο πως χώρες με μικρότερη παραγωγική βάση και κατεστραμμένες επιχειρήσεις λόγω πανδημίας δεν πρόκειται να ανακάμψουν χωρίς γενναίες μεταβιβάσεις, που δεν θα επιβαρύνουν το ήδη υψηλό χρέος. .Ίσως η κρίση να έχει μια ευεργετική αφυπνιστική επίδραση στην ΕΕ. Αντιθέτως αν αντιμετωπιστεί με μέτρα μικρής πνοής η Νομισματική Ένωση οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια ακόμη και σε διάλυση με την ΕΕ να μετατρέπεται σε μια πολιτική λέσχη.