Νέα σελίδα ανοίγει πλέον για τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την είσοδό του στη Βουλή υπό τον Τσίπρα και με μισή μονάδα κάτω από το ποσοστό του 2007. Πρόκειται για μάλλον καλή επίδοση, αφού δεν είναι δυνατόν να μη συνεκτιμηθεί η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ από τις προηγούμενες εκλογές έως σήμερα και ειδικά το τελευταίο εμφυλιοπολεμικό τρίμηνο που έφερε το σχήμα στα πρόθυρα της διάλυσης και ξύπνησε τον εφιάλτη της μη εισόδου στη Βουλή.

Νέα σελίδα ανοίγει πλέον για τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την είσοδό του στη Βουλή υπό τον Τσίπρα και με μισή μονάδα κάτω από το ποσοστό του 2007. Πρόκειται για μάλλον καλή επίδοση, αφού δεν είναι δυνατόν να μη συνεκτιμηθεί η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ από τις προηγούμενες εκλογές έως σήμερα και ειδικά το τελευταίο εμφυλιοπολεμικό τρίμηνο που έφερε το σχήμα στα πρόθυρα της διάλυσης και ξύπνησε τον εφιάλτη της μη εισόδου στη Βουλή.

Επιπλέον πρέπει να συνυπολογιστεί και το ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε προεκλογικά από την κατάρρευση της Ν.Δ. και την αυτόματη ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ ως της μόνης δύναμης εξουσίας, προς το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σημαντικές διαρροές.

Και όταν μιλάμε για νέα σελίδα, δεν εννοούμε καλύτερη ή χειρότερη. Προς το παρόν μπορούμε να πούμε ότι τα πράγματα ενδεχομένως να είναι διαφορετικά, δεδομένου ότι το αποτέλεσμα ενισχύει τον Τσίπρα (αλλά και τον ΣΥΝ), οπότε οι ισορροπίες διαμορφώνονται αλλιώς και τα ζητήματα που άπτονται της ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ζητήματα εσωτερικά του ΣΥΝ θα τεθούν υπό νέο πλαίσιο συζήτησης, λιγότερο συγκρουσιακό.

Τουλάχιστον αυτό ελπίζουν πολλοί, κυρίως από την Κουμουνδούρου, που αναμένουν ότι η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Τσίπρα θα καμφθεί, απ’ όπου κι αν προήλθε, και πλέον η θέση του θα είναι προνομιακή.

Ως γνωστόν, τα όργανα ξεκίνησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν πριν από τις ευρωεκλογές οι εκπρόσωποι των συνιστωσών στη Γραμματεία πίεζαν τον Αλέκο Αλαβάνο να είναι εκείνος που θα εμφανιστεί στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών. Από την άλλη, η θητεία του Τσίπρα στην προεδρία του ΣΥΝ δοκιμάστηκε ουκ ολίγες φορές, αφού σειρά επιλογών του αμφισβητήθηκαν και από τις δύο κυρίαρχες τάσεις.

Ωστόσο η φυσιογνωμία και λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, της Kοινοβουλευτικής του Oμάδας, αλλά και το θέμα της αρχηγίας θα τεθούν στην πανελλαδική οργανωτική διάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αναγκαστικά θα μετατεθεί για τον Νοέμβριο στην καλύτερη περίπτωση.

Εκεί αναμένεται ότι θα τεθεί αποφασιστικά το υπαρξιακό ερώτημα «τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ». Θα παραμείνει εκλογική και πολιτική συμμαχία, θα μετασχηματιστεί σε ενιαίο πολιτικό οργανισμό όπως ζητούν οι συνιστώσες, με ποιους όρους και προϋποθέσεις, κι ακόμα, θα διεκδικήσει ρόλο ο Αλέκος Αλαβάνος; Πολλοί αναμένουν να ανοίξει τα χαρτιά του παρ’ όλο που αποστασιοποιήθηκε πλήρως στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Προς το παρόν εφόσον ο Τσίπρας αναλαμβάνει πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας μειώνονται τα κέντρα των αποφάσεων, τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας.

Ήδη η ΚΟΕ, η συνιστώσα η οποία συγκρούστηκε με τον ΣΥΝ το προηγούμενο διάστημα στηρίζοντας τον Αλαβάνο, ενώ προεκλογικά δήλωσε ότι η συμμετοχή της στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται «όχι όπως πριν» αλλά υπό επιφυλάξεις, επανέφερε το θέμα δύο μέρες μετά τις εκλογές με εκτεταμένη ανακοίνωσή  της σχετικά με το εκλογικό αποτέλεσμα, το οποίο αξιολογεί ως θετικό, τηρουμένων των αναλογιών, αν και ασκεί κριτική για τη γραμμή που ακολουθήθηκε στην προεκλογική εκστρατεία.

Σε σχέση με τα πολιτικά – οργανωτικά, κάνει αναφορά στην ανάγκη να αποφασιστεί ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ «σε ενεργό – ενιαίο πολιτικό οργανισμό, με συνισταμένες δυνάμεις, με ρεύματα, με κομματικές συγκροτήσεις, που όμως θα δημιουργούν ένα πρόσωπο για τον ΣΥΡΙΖΑ».

 

Και πάλι καλά…

Όσον αφορά το αποτέλεσμα, μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι θεωρείται επιτυχία μετά τα όσα μεσολάβησαν από τις ευρωεκλογές και μετά, για «μικρή νίκη» μίλησε ο Τσίπρας και πολλοί το συμμερίστηκαν, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είχε να συγκριθεί με τον χειρότερο δυνατό εαυτό του. Και πέρα από την εικόνα του αλληλοσπαραγμού, ο ΣΥΡΙΖΑ, βουτηγμένος στην εσωστρέφεια, δεν είχε τη δυνατότητα υπολογίσιμης παρέμβασης στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα που έτρεχαν μες στο καλοκαίρι (εργασιακά, Ζίμενς,  μεταναστευτικό κ.λπ.).

Υπ’ αυτές τις συνθήκες ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε από το 2007 μόνο μισή μονάδα ή αλλιώς 45.000 ψήφους, κάτι που θα μπορούσε να συμβεί έτσι κι αλλιώς δεδομένης της πίεσης του πολιτικού συστήματος για την ανάδειξη αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Αν είχε διαχειριστεί διαφορετικά τα δημοσκοπικά 18άρια και είχε συνδεθεί με συγκεκριμένα τμήματα της κοινωνίας, τα πράγματα μπορεί να ήταν λίγο διαφορετικά. Από τη στιγμή όμως που αυτό δεν έγινε και ο ΣΥΡΙΖΑ επέστρεψε στα γνώριμα ποσοστά του, η απόσταση από το 5,04% του 2007 είναι μάλλον φυσιολογική. Εξάλλου ανάλογη υποχώρηση παρατηρείται και για το ΚΚΕ.

Σε γενικές γραμμές το αποτέλεσμα πιστώνεται ο Τσίπρας, με τις εμφανίσεις του από το ντιμπέιτ και μετά, αλλά και ο κόσμος της Αριστεράς, ο οργανωμένος, που δούλεψε μεσα σε πιεστικές συνθήκες, αλλά και οι ψηφοφόροι που σε πείσμα των όσων διαδραματίστηκαν έριξε ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη. Πάντως από την πλευρά της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, σε μια πρώτη συζήτηση για το αποτέλεσμα η οποία θα συνεχιστεί σήμερα, έγινε ειδική αναφορά στη συμβολή της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού και του επικεφαλής Γιάννη Δραγασάκη στον εκλογικό αγώνα.

Παρά τη συγκράτηση δυνάμεων, ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πέμπτος στην κατάταξη, μετά τον Καρατζαφέρη.

Επίσης, καλώς ή κακώς, το ΠΑΣΟΚ βγήκε με ισχυρή αυτοδυναμία, βάζοντας τέλος στη συζήτηση περί μετεκλογικής συνεργασίας των δύο που σύρθηκε επί μήνες αξιοποιούμενη από διάφορες πλευρές για διαφορετικούς λόγους.

Στο μεταξύ προτεραιότητα θα δοθεί στην άσκηση αντιπολίτευσης «και στη Βουλή και στον δρόμο με τα κινήματα». Αυτό επισημαίνουν στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ υπό το σκεπτικό ότι τα προβλήματα πιέζουν κι έτσι δεν υπάρχει περίοδος χάριτος για την κυβέρνηση, επομένως ούτε για την αντιπολίτευση.