Την ώρα που ο Σαμαράς διαρρέει μέσω του περιβάλλοντός του το νεότευκτο όραμά του για ένα νέο κόμμα που θα εκτείνεται από τα δεξιά ως τις κεντροαριστερές παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ, ο τελευταίος, διακηρυγμένος αντίπαλος του πρώτου, έχει δικά του θέματα να επιλύσει.

Την ώρα που ο Σαμαράς διαρρέει μέσω του περιβάλλοντός του το νεότευκτο όραμά του για ένα νέο κόμμα που θα εκτείνεται από τα δεξιά ως τις κεντροαριστερές παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ, ο τελευταίος, διακηρυγμένος αντίπαλος του πρώτου, έχει δικά του θέματα να επιλύσει.

Με αφορμή το επικείμενο άνοιγμα των διαδικασιών για τον νέο, ενιαίο πολιτικό φορέα που έχει εξαγγελθεί, εκδηλώνεται με τον πλέον ανοιχτό τρόπο  μετά τις εκλογές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ η διαφωνία για την πολιτική γραμμή και φυσιογνωμία που τείνει να πάρει το σχήμα.

Η θέση για το ευρώ, μόνιμο σημείο τριβής τα τελευταία δύο χρόνια, έχει επανέλθει στο επίκεντρο με εμφατικό τρόπο. Μπορεί η ηγεσία και η περί αυτήν κινούμενοι οπαδοί της άποψης υπέρ του μονόδρομου της παραμονής στο ευρώ, να εκτιμούν ότι η θέση αυτή «νίκησε» στις πρόσφατες εκλογές, οπότε κάθε αντιπαραθετική συζήτηση, δεν έχει νόημα ή είναι και «βλαπτική» (που θα ‘λεγε και ο Βενιζέλος) ωστόσο οι δυνάμεις που τάσσονται υπέρ της ρήξης με το ευρώ ή εν πάση περιπτώσει αντιμετωπίζουν με έντονο σκεπτικισμό τις διακηρύξεις αφοσίωσης στην ΕΕ εκ μέρους της ηγεσίας, επιστρέφουν δριμύτεροι, ύστερα από το χαμήλωμα των τόνων στις προηγούμενες εκλογές.

Συνεπικουρούνται δε ατύπως, από τον Αλέκο Αλαβάνο ο οποίος ύστερα από πολύμηνη αφωνία, επέστρεψε πιο δυναμικά υπέρ της θέσης για αποδέσμευση από την ευρωζώνη, την οποία χαρακτηρίζει «θεσμικό μνημόνιο», από το οποίο, σε αυτή την Ευρώπη, δεν υπάρχει διαφυγή.

Με άλλα λόγια εκεί που υπήρχε η πεποίθηση ότι η σχετική συζήτηση έχει κλείσει, ξανανοίγει, μπροστά στις διεργασίες του νέου κόμματος, όπου μοιραία παίζεται ένα παιχνίδι συσχετισμών,

Την ίδια ώρα σε κοινωνικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να συντηρήσει τον όποιο ενθουσιασμό υπήρξε στις εκλογές, καθώς η κοινωνία δείχνει να έχει κουραστεί με αποτέλεσμα η δημοσκοπική του αύξηση να είναι δυσανάλογη με την οργή της κοινωνίας. Παρά το δημοσκοπικό προβάδισμα που φαίνεται να έχει αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι τέτοιο που να εμπνέει αισιοδοξία, παρόλο που ορισμένοι τείνουν να πιστεύουν ότι η προοπτική της εξουσίας θα δώσει εν τέλει τη δυναμική.

Και ο λόγος που δεν εμπνέει αισιοδοξία το εκλογικό του προβάδισμα είναι ότι απαιτείται επιπλέον κοινωνικό έρεισμα για να μπορεί να είναι εκτός από πρώτος και ισχυρός, ώστε να διαθέτει κάτι παραπάνω από χαλαρή στήριξη (απέναντι σε ένα καταρρέον σύστημα εξουσίας) στην πορεία προς την κυβερνητική εξουσία.