Ηλεκτρονικό πόλεμο ενάντια στον Γκοτζίλα της φαρμακευτικής δαπάνης και της γενικής αφαίμαξης των ασφαλιστικών ταμείων προτίθενται να κηρύξουν από κοινού τα υπουργεία Υγείας, Εργασίας και Οικονομίας, αξιοποιώντας στην κατεύθυνση αυτή όλα τα επίπεδα, τις μορφές και τις δυνατότητες ψηφιακών ελέγχων και διασταυρώσεων…

Ηλεκτρονικό πόλεμο ενάντια στον Γκοτζίλα της φαρμακευτικής δαπάνης και της γενικής αφαίμαξης των ασφαλιστικών ταμείων προτίθενται να κηρύξουν από κοινού τα υπουργεία Υγείας, Εργασίας και Οικονομίας, αξιοποιώντας στην κατεύθυνση αυτή όλα τα επίπεδα, τις μορφές και τις δυνατότητες ψηφιακών ελέγχων και διασταυρώσεων… Θεμελιώνοντας και θέτοντας σε λειτουργία άμεσα, με τη συνδρομή ειδικών τεχνικών, έναν πολυδιάστατο, νοήμονα υπερεγκέφαλο ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (αποκλειστικά για την Υγεία και την ασφάλιση), οι συναρμόδιοι υπουργοί φιλοδοξούν να καταστήσουν εν μία νυκτί ανίκανους για ρεμούλα όλους τους φορείς και τους λειτουργούς που τα περασμένα χρόνια δεν τίμησαν τους ρόλους και τις υπογραφές τους. (Το εγχείρημα σχεδόν συνορεύει με την ουτοπία…).

Ένας απρόσωπος αλλά και αδιάφθορος ον-λάιν Μεγάλος Αδελφός θα περνάει από κόσκινο, βήμα – βήμα, όλα τα στάδια των συνταγογραφήσεων και κάθε παρατυπία θα «χτυπάει» αυτόματα στο σύστημα «δείχνοντας» τα πρόσωπα που την ενορχήστρωσαν ακούσια ή ακούσια. Πέραν των λοιπών μεγαλεπήβολων στόχων του, το κράτος επιθυμεί να δαπανήσει για τη δημιουργία της δαιδαλώδους αυτής «παγίδας» μόλις 1,5 εκατομμύριο ευρώ… Επιθυμεί επίσης να της δώσει κλότσο για να γυρίσει και τους ελέγχους να αρχινίσει, εντός του προσεχούς δεκαμήνου, πράγμα που σημαίνει ότι το τυπικό μέρος πρέπει να επιταχυνθεί με πρωτοφανή τρόπο. Ο επείγων χαρακτήρας του όλου εγχειρήματος άλλωστε έγκειται σε πολύ εύγλωττα νούμερα. Το 2009 η φαρμακευτική δαπάνη λίγο έλειψε να αγγίξει τα 10 δισ. ευρώ…

 

Μπεν Χουρ…

Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην… υπερπαραγωγή που περιγράψαμε παραπάνω και στις μέχρι σήμερα απλές δεσμεύσεις για «ηλεκτρονική διασταύρωση των στοιχείων» είναι πως το υπό συζήτηση διευρυμένο σύστημα θα πασχίσει να συμπεριλάβει όλο ανεξαιρέτως το πάσχον φάσμα των συνταγογραφήσεων. Φαρμακοβιομηχανίες, φαρμακαποθήκες, γιατροί, φαρμακοποιοί, ταμεία, νοσοκομεία, εφορίες κ.λπ. θα αποτελέσουν συστατικά ενός ομοιογενούς δείγματος που θα βράζει στο ίδιο καζάνι. Όλες ανεξαιρέτως οι συνταγές θα καταχωρίζονται με διαφανή τρόπο στην τεράστια βάση δεδομένων. Οι υπογράφοντες γιατροί και οι φαρμακοποιοί – εκτελεστές συνταγών θα φέρουν την ευθύνη της εισόδου τους στο σύστημα (θα πληκτρολογούν τον ΑΜΚΑ τους πριν προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια). Θα έχουν επίσης τη δυνατότητα να επιλέξουν, με βάση τη δραστική ουσία, ανάμεσα σε πολλά διαφορετικά φάρμακα, οι τιμές των οποίων θα είναι ηλεκτρονικά διαθέσιμες ανά πάσα στιγμή.

Τα barcodes των σκευασμάτων θα σκανάρονται. Τα στοιχεία των ασθενών θα είναι πολύ συγκεκριμένα, οπότε κάθε υπερβολή ή επαναληπτικότητα θα γίνεται εύκολα εμφανής. Τα τιμολόγια θα αποστέλλονται ηλεκτρονικά, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, στα αντίστοιχα ταμεία. Κι όλα τα παραπάνω στοιχεία θα καθίστανται προσβάσιμα, εφόσον προκύψει κάποιο θέμα, στην Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων ή σε άλλες, ανάλογου χαρακτήρα, υπηρεσίες. Ουδέν κρυπτόν λοιπόν υπό τον ήλιον. Θεωρητικώς τουλάχιστον…

Με την ελπίδα ότι η διαφθορά στον χώρο της Υγείας δεν θα αποδειχτεί εφτάψυχη κι ότι οι φαρμακοβιομηχανίες δεν θα επιστρατεύσουν χάκερ για να εξασφαλίσουν, ψηφιακώ τω τρόπω, την επικράτησή τους, αναμένουμε την υλοποίηση των πλάνων…

 

 

Τα απολιθώματα του Δρομοκαΐτειου…

Η κρατική αδιαφορία είναι παρακμιακό σύμπτωμα με το οποίο δεν μπορεί εύκολα να συμβιβαστεί η Δημοκρατία. Η αυθαιρεσία των ιδιωτών επίσης είναι μία από τις χειρότερες ασκήσεις κυνισμού και κοινωνικής ανελευθερίας. Το πιο απάνθρωπο χαρμάνι προκύπτει, ωστόσο, όταν η αδιαφορία του κράτους παντρεύεται με την ασυδοσία των ιδιωτών. Και υπάρχει ένα πολύ χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα στον κόρφο του ΕΣΥ. Ονομάζεται Δρομοκαΐτειο.

Είναι το γνωστό σε όλους ψυχιατρικό νοσοκομείο που εδώ και πολλές δεκαετίες είναι επιφορτισμένο με το ευαίσθητο καθήκον της παροχής υπηρεσιών υγείας σε ψυχικά πάσχοντες ανθρώπους. Το νοσηλευτικό αυτό Ίδρυμα διάγει, για όσους δεν το γνωρίζουν, έναν πολύ σχιζοειδή διοικητικό βίο, τις συνέπειες του οποίου υφίστανται τόσο οι τρόφιμοί του, όσο και οι εργαζόμενοί του.

Ώς τα μέσα της δεκαετίας του ’80, το Δρομοκαΐτειο ήταν αυτοχρηματοδοτούμενο Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και λειτουργούσε εκτός της ακτίνας του υπουργείου Υγείας. Όταν όμως το 1986 τα οικονομικά του αποθέματα εξαντλήθηκαν και οι ιδιοκτήτες του δήλωσαν ανίκανοι να συνεχίσουν το αμφιλεγόμενο έργο τους, το Ίδρυμα, βάσει του νόμου 1397/83 πέρασε στα χέρια του Δημοσίου και εντάχθηκε στο ΕΣΥ. Έκτοτε, όλα του τα έξοδα άρχισαν να καλύπτονται από τον κρατικό κορβανά.

Κι όμως, οι εκπρόσωποι του κληροδοτήματος δεν παρέδωσαν ποτέ τα σκήπτρα τους στη διάδοχη κατάσταση. Κατάφεραν μάλιστα όλα αυτά τα χρόνια, επιδεικνύοντας παροιμιώδη αδιαλλαξία, να νομιμοποιήσουν εθιμικά το πραξικόπημά τους και να αποδώσουν στους διορισμένους από το κράτος διοικητές του νοσοκομείου διακοσμητικό χαρακτήρα. Κι όσο τα απολιθώματα της διαθήκης των πάλαι ποτέ δωρητών ασκούν απόλυτη εξουσία στα όρια του Δρομοκαΐτειου, το νοσοκομείο θα βρίσκεται σε διαρκή κρίση.

Οι γνωρίζοντες συνοψίζουν αυτή τη στιγμή το πρόβλημα στα εξής: Οι υποδομές είναι σε άθλια κατάσταση, οι ασθενείς διαβιούν σε πλήρη εγκατάλειψη, οι εργαζόμενοι υφίστανται την κυκλοθυμία και υπακούν στις εκάστοτε αναχρονιστικές ορέξεις των αφεντικών, η επικοινωνία με το υπόλοιπο σύστημα Υγείας έχει διακοπεί, δεν εκτελούνται επίσημες αποφάσεις ακόμα κι αν είναι δικαστικές, το κράτος από την πλευρά του έχει νίψει τας χείρας του και δεν προκηρύσσει καν θέσεις στο νοσοκομείο κ.λπ. Πρόσφατα, ο Σύλλογος Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων ΕΣΥ Ν. Αττικής, μέλος της ΠΑΣΥΝΟ – ΕΣΥ απέστειλε με πρωτοβουλία του δελτίο Τύπου στα κόμματα και ενημέρωσε για την αδιέξοδη κατάσταση.

Οι δουλοπάροικοι του Δρομοκαΐτειου όμως ακόμα περιμένουν…