Σοβαρή προσπάθεια να μιλήσει για πρώτη φορά για την διετή πρωθυπουργία του και να υπερασπιστεί το έργο του κατέβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου, σηματοδοτώντας την απόπειρα πολιτικής ανάκαμψης του. Με βασικό μότο ότι επιχείρησε μια μεγάλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια που υπονομεύτηκε εσωτερικά και εξωτερικά, στην ομιλία του ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός εξιδανίκευσε τις επιλογές του και ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος και η κυβέρνηση του έπεσαν θύματα των μυθοπλαστών:

«Η μυθοπλασία δεν είναι τίποτα άλλο από το ναρκωτικό του φοβισμένου.  Το φοβισμένο κατεστημένο δημιουργούσε μύθους στον φοβισμένο πολίτη. Όμως σήμερα η ιστορία και η αλήθεια ήδη δικαιώνουν όλα τα στελέχη μας, όλους τους φίλους και τις φίλες, που δέχθηκαν την χλεύη της ισοπέδωσης στο χώρο εργασίας τους, στις παρέες τους, στα καφενεία. Διαιρέθηκαν οι Έλληνες, επειδή έτσι το θέλησαν οι μυθοπλάστες, σε μνημονιακούς και σε αντιμνημονιακούς. Λες και αυτό ήταν το ζήτημα – το μεγάλο δίλημμα. Λες και υπάρχει κανένας που να θέλει σώνει και καλά Μνημόνια. Δεν απαντούν ούτε στο γιατί χρειάστηκαν, ούτε στο ποιές αξιόπιστες εναλλακτικές  υπήρχαν».

Με τις φράσεις αυτές επιχείρησε να αποσείσει από πάνω του τις ευθύνες για την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια και στο ΔΝΤ, χωρίς όμως καμία αναφορά στην καταστροφή που έφεραν τα μνημονία και οι δεσμεύσεις που πήραν και το πισωγύρισμα της ελληνικής κοινωνίας στις οικονομικές και εργασιακές συνθήκες του 1960.  
 

 « Μας κατηγορούν, είπε απαντώντας έμμεσα και στην κριτική του κ. Σημίτη από το ίδιο βήμα, ότι αργήσαμε δήθεν να πάρουμε για 2-3 μήνες μέτρα, όταν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, χώρες που είχαν εφαρμόσει προγράμματα προσαρμογής πολύ πιο πριν, εντάχθηκαν κι αυτές στο Μηχανισμό, θύματα κι αυτές μίας Ευρωπαϊκής Ένωσης που αδυνατούσε να διαχειριστεί την κρίση.»
 

Κατά τον κ. Παπανδρέου η απόρριψη από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ της πρότασης του για δημοψήφισμα αποτελεί στρατηγική ήττα του κόμματος: « Ένα δημοψήφισμα βέβαια δεν αποτελεί πανάκεια για τα προβλήματα μιας χώρας. Θα αποτελούσε όμως μία συνειδητή, συλλογική νέα αφετηρία.  Θα απαντούσε στην ανάγκη να μιλήσει επιτέλους ξεκάθαρα ο κάθε πολίτης, χωρίς μεσάζοντες, για την ιστορική Συμφωνία που είχαμε εξασφαλίσει στις Βρυξέλλες. Να πάρουν όλοι θέση.. Να πάψει η αμφισβήτηση της συμμετοχής της Ελλάδας στο ΕΥΡΩ. Η πρόταση για δημοψήφισμα όταν ανακοινώθηκε, ήταν η μόνη απάντηση στη παντελή έλλειψη πολιτικής σωφροσύνης και στην κορύφωση της δημαγωγίας. Για αυτό και ξεγύμνωσε τους πάντες. Πολέμιοι της συμφωνίας των Βρυξελλών άρχισαν να επαινούν τις αρετές της.
 

Εχθροί του ευρώ άρχισαν να ανησυχούν ότι θα γυρίσουμε στη δραχμή. Κήρυκες της επανάστασης κατά των αγορών, κραύγαζαν ότι αναστατώσαμε τις αγορές. Μεγάλοι στα λόγια πατριώτες που κατηγορούσαν εμάς ως προσκυνημένους, άρχισαν να ρωτάνε αν πήραμε την άδεια πρώτα της Μέρκελ. Μπορεί η εθνική προσπάθεια να συνεχίστηκε, και προσωπικά επεδίωξα κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά η δημοκρατική αυτή πρωτοβουλία δεν προχώρησε. Αυτό πιστεύω  ότι αποτέλεσε, όχι το Μνημόνιο, στρατηγική ήττα για το ΠΑΣΟΚ. Ότι δεν πιστέψαμε σε αυτή την κρίσιμη στιγμή ότι μπορούμε να κάνουμε τον πολίτη συμμέτοχο στην μεγάλη προσπάθεια της χώρας για ουσιαστικές αλλαγές. Και αυτό αποτελεί το διακύβευμα για όλες τις προοδευτικές δυνάμεις σήμερα»
 

Το διέξοδο στο αδιέξοδο του μνημονίου κατά τον  ΓΑΠ θα δώσει: «πιθανό κούρεμα, καλύτερη διαχείριση του χρέους και  ηπιότερη  δημοσιονομική προσαρμογή, αφού φτάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα, με αντάλλαγμα αυστηρές προδιαγραφές που δεν θα είχαν να κάνουν με μέτρα οριζόντιας μορφής, αλλά μόνο με ουσιαστικές θεσμικές μεταρρυθμίσεις, που απαντάνε στα πραγματικά προβλήματα της χώρας.

Μια παραλλαγή δηλαδή της αρχικής ελληνικής πρότασης του 2009. Βασισμένο σε όσα είχα πει το 2009, ότι ναι, λεφτά υπάρχουν εάν γίνουν οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις – μια πολύ παρεξηγημένη φράση.»

 

Κλείνοντας ο κ. Παπανδρέου έδωσε το στίγμα του επισημαίνοντας ότι είναι παρών με τις αρχές και τις αξίες του: « Ήμουν, είμαι και θα είμαι εδώ να τις υπηρετώ. Με τις όποιες επιτυχίες και τα ανθρώπινα λάθη. Όποιες κι αν είναι οι συνέπειες εγώ θέλω να είμαι πρώτα συνεπής στις αρχές που πιστεύω» είπε και συμπλήρωσε με νόημα – και εσωκομματικό : « Γιατί δεν με κρατάει κανείς. Δεν υπήρξα ποτέ, ούτε σκοπεύω να γίνω όμηρος κανενός.»
 

Μάλιστα ξεκαθάρισε ότι θα συνεχίσει να ταξιδεύει στον κόσμο « Τις ίδιες αρχές, με την ίδια παρρησία θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι στην Ευρώπη και παντού στον κόσμο. Θα αφιερώσω όλες μου τις δυνάμεις για να  δώσω και να κερδίσω μάχες για τον τόπο μου και την δημοκρατία. Και σε αυτούς που με κατακρίνουν που ταξιδεύω, ένα έχω να πω.  Λίγοι είμαστε εκεί έξω! Η Ελλάδα χρειάζεται φωνές» και κατέληξε ζητώντας από τα στελέχη και τους φίλους του λαού:   «Μην κρύβεστε, μην φοβάστε και μην κατακρίνετε αυτούς που δίνουν την μάχη για την Ελλάδα διεθνώς.  Παλεύουν απέναντι σε σκληρά στερεότυπα ακόμα και ρατσιστικές νοοτροπίες και είναι μια μάχη αξιοπιστίας που πρέπει άμεσα να κερδίσουμε.»

Βενιζέλος λάβρος κατά του ΣΥΡΙΖΑ

Προστατευτικός αν και με ψήγματα αυτοκριτικής για το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε κλείνοντας την ομιλία του ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο Συμπόσιο του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος αιτιολόγησε την κυβερνητική σύμπραξη επικαλούμενος την εθνική ευθύνη για τη διάσωση της χώρας. Μίλησε σε αδρές γραμμές  για το εθνικό σχέδιο Εθνικής Ανασυγκρότησης που εισηγείται και το οποίο θα παρουσιάσει αναλυτικά στη συνάντηση την επόμενη εβδομάδα με τους παραγωγικούς φορείς στο πλαίσιο της ΔΕΘ.
 
«Οι διαφορές, σημείωσε ο κ. Βενιζέλος,  ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ανάμεσα στην  συντηρητική παράταξη και τη δημοκρατική προοδευτική παράταξη είναι διαφορές ιστορικές, είναι διαφορές ιδεολογικής  και πολιτικής ταυτότητας ,  είναι διαφορές προφανείς που καθίστανται ακόμα προφανέστερες τώρα, παρά τη συνεργασία μας στο σχήμα εθνικής ευθύνης, λόγω των επικείμενων ευρωεκλογών που αναδεικνύουν τις διαφορετικές προτάσεις, τις διαφορετικές πλατφόρμες του ΕΛΚ που εκφράζει την ευρωπαϊκή δεξιά και του ΕΣΚ που εκφράζει τους Ευρωπαίους Δημοκράτες και Σοσιαλιστές, τις προοδευτικές ιδέες, τον ευρωπαϊκό πολιτικό Νότο.
 
Η προγραμματική μας συμφωνία με τη ΝΔ δεν είναι μια συμφωνία των δύο κομμάτων που επωμίζονται τώρα  το βάρος της διαχείρισης της κρίσης. Είναι το πολιτικό πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου ανασυγκρότησης. Απευθυνόμαστε στην κοινωνία και δεσμευόμαστε απέναντι σε αυτήν. Γι’ αυτό, το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης προϋποθέτει τη συσπείρωση όλων των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας.
 
Αναφερόμενος στην αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση τόνισε χαρακτηριστικά: « Λυπηθήκαμε πολύ γιατί η ΔΗΜΑΡ έκανε ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω και τώρα αμφιταλαντεύεται μεταξύ εθνικής ευθύνης και αντιπολιτευτικής ευκολίας θέτοντας σε αμφισβήτηση  τη  θεμελιώδη επιλογή που και η ίδια έκανε μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012. Αν και είχε δυστυχώς αρνηθεί να τη κάνει μετά τις πρώτες εκλογές του Μαΐου, πριν δηλαδή επικρατήσει η τεχνητή πόλωση των επαναληπτικών εκλογών.
 
Ο κ. Βενιζέλος όμως απάντησε εμμένοντας στην άποψη της έντονης αντιπαράθεσης και στα στελέχη που υπαινίχθηκαν αλλαγή στάσης και προσπάθεια πολιτικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ: «Όσοι  δε, ενδιαφέρονται για τη σχέση μας με τον ΣΥΡΙΖΑ, τόνισε ο κ. Βενιζέλος, ας αναρωτηθούν: Σε ποια προγραμματική βάση μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε επαφή και συζήτηση με ένα χώρο η ηγεσία του οποίου βασίζει την ύπαρξή του στη συκοφάντηση, την υπονόμευση, την ακύρωση όχι απλά και μόνο του σημερινού ΠΑΣΟΚ, αλλά της ιστορικής διαδρομής της Παράταξης; Ποια μπορεί να είναι η   αξιόπιστη και έντιμη κοινή βάση με ένα κόμμα που ακόμα και τώρα θέτει ζήτημα μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου που οδηγεί τη χώρα με μαθηματική ακρίβεια στην έξοδο από την Ευρωζώνη και στις παρυφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης;»
 
Μάλιστα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας του στην κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ επέμεινε: « Αριστερός λόγος δεν είναι η υπεράσπιση της ακινησίας και του συντεχνιασμού. Δεν μπορούμε επειδή θέλουμε να αποφύγουμε μια δύσκολη αλήθεια να αποδεχτούμε έναν εύκολο λαϊκισμό που χαϊδεύει τα αυτιά, αναπαράγοντας αδιέξοδες καταστάσεις. Είναι κρίμα που για πρώτη φορά στην ιστορία των τελευταίων 40 ετών της μεταπολίτευσης δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης με την αντιπολίτευση  ούτε για τα μεγάλα θέματα προστασίας των θεσμών και της Δημοκρατίας, ούτε για τα μεγάλα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας του τόπου. Ποιο είναι λοιπόν το "νέο" στην πολιτική ζωή της χώρας μετά την κρίση; Νέο στην πολιτική ζωή της χώρας είναι η κυριαρχία της ανευθυνότητας, της δημαγωγίας και του λαϊκισμού;
 
Νέο είναι η ανοχή απέναντι στην υποκρισία, τον ταρτουφισμό και τον τακτικισμό;
 
Νέο είναι η ανάπτυξη της συνωμοσιολογίας και η καταρράκωση του ορθού λόγου;
 
Νέο είναι η άνοδος των δυνάμεων που καμαρώνουν ως ναζιστικές, ρατσιστικές και βίαιες;
 
Νέο είναι το εκρηκτικό αμάλγαμα του αντιμνημονιακού μετώπου, το "πήγαινε-έλα", η αμφιθυμία;
 
Νέο είναι η παραίτηση γιατί κουραστήκαμε από τα παράπονα και την κριτική, ώστε να αφήσουμε να κάνουν άλλοι αυτό που πρέπει;»
 
Όσον αφορά στην υπόθεση της Κεντροαριστεράς, ο κ. Βενιζέλος επανέλαβε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει συνείδηση της ευθύνης του και την αναλαμβάνει χωρίς κανένα ηγεμονισμό: « Όλοι ελπίζω ότι αντιλαμβάνονται τώρα  πόσο μεγάλο είναι το βάρος που σηκώσαμε μόνοι μας  λόγο της κρίσης, αλλά και πόσο μεγάλο είναι το βάρος που εξακολουθεί να σηκώνει και τώρα το ΠΑΣΟΚ πρωτίστως με την κοινοβουλευτική του ομάδα για τη διαφύλαξη της πολιτικής σταθερότητας και την ολοκληρωμένη εφαρμογή ενός εξαιρετικά δύσκολου, αλλά δυστυχώς αναγκαίου προγράμματος οριστικής και ασφαλούς εξόδου από την κρίση.
 
Είμαστε απολύτως ανοιχτοί σε όσους μοιράζονται τις ίδιες αξίες, εκτιμήσεις, αντιλήψεις, επιλογές.
 
Σε όσους αποδέχονται την πλατφόρμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών.
 
Σε όσους τοποθετούν τον εαυτό τους στον χώρο της προοδευτικής παράταξης, όπως και αν την ορίζουν, όπως και αν την ονομάζουν, στο χώρο μια μαχόμενης, υπεύθυνης ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς που δεν κινδυνεύει από τον δήθεν κομματικό πατριωτισμό του ΠΑΣΟΚ, αλλά και δεν μπορεί να ταλαιπωρείται από την έλλειψη συνείδησης  των μεγεθών οποιουδήποτε προσώπου, όσο συμπαθές και αν  είναι αυτό.
 
Αντιμετωπίζουμε όλα τα πρόσωπα, όλες τις κινήσεις, όλες τις πρωτοβουλίες, με σεβασμό και απόλυτη ισοτιμία. Θέλουμε μια νέα συλλογικότητα, μία δημιουργική σύνθεση χωρίς αποκλεισμούς. Αξιώνουμε όμως από όλους σεβασμό προς το ΠΑΣΟΚ, τη διαδρομή, την εισφορά, το δυσανάλογο βάρος που σήκωσε, το ρόλο του σήμερα για τη σταθερότητα και την προοπτική της χώρας» …