Αντιγραφή φθινοπώρου ενώ οι αριθμοί παιχνιδίζουν αφήνοντας το επτά να δίνει τη μεταφορά στο εννιά και ο πρώτος του ημερολογίου να φρο­ντίζει τη μελαγχολία του επερχόμενου γκρίζου.

Αντιγραφή φθινοπώρου ενώ οι αριθμοί παιχνιδίζουν αφήνοντας το επτά να δίνει τη μεταφορά στο εννιά και ο πρώτος του ημερολογίου να φρο­ντίζει τη μελαγχολία του επερχόμενου γκρίζου.
Εποχή χαμένη στις ψεύτικες περιόδους του λόγου με τα σημάδια να καταφεύγουν ανάμεσα στα διαστήματα ζωγραφίζοντας τις αναπνοές της αναγνώσεως στην επιφάνεια των γραμμών. Και η κατανόηση, κρυμμένη έννοια παλαιών κειμένων, περιπαίζει τα γεμάτα τετράδια.
Ορθογραφημένα κείμενα ιδίας συλλογιστικής και αναμασήματα αναλύσεων ανούσιων εκφορών για να τραβάς την πλούσια κόμη σου περιπλέκο­ντας ανάμεσα στα δάχτυλα τα υπόλοιπα της γενι­κής της αγαναχτήσεως.
Πολιτικός ενεστώς για δάκρυα και οι σκέψεις βαρύσωμης κοπής βγαίνουν εκ της κοιλότητος, η οποία ανοιγοκλείνει μηχανικώς εκστομίζοντας τα εκ προχείρου ερμηνεύματα.
Και στην έξοδο αέριον ηχοβόλημα μετά της απαραιτήτου συνοδείας οσμής απεριγράπτου, εξαπλώνεται προκαλώντας την παραμόρφωση του προσώπου διά του μορφασμού.
Ανακούρκουδα στριφογυρίζει την πολυχρωμία του υφάσματος ξεφωνίζοντας. Κυριολεξία παρα­λογισμού στο σύρσιμο του φωνήεντος στην κλί­μακα και στις παρομοιώσεις τα επίθετα της κακοσχημίας συνωστίζονται.
Μεγάλη η πόλη, μικρές οι γειτονιές. Οι ρήτορες με κατεβασμένα όνειρα εκφωνούν ακατάληπτους
 
 
Mυογράφημα
 
Κάγκελα περίτεχνα. Ξεφλουδισμένη η λαδομπογιά. Στα γδαρσίματα οι πινελιές η μία πάνω στην άλλη. Φανέρωναν τον καιρό και τα κτυπήματα.
Εξώπορτα εμπνευσμένη, γλυπτό σίδερο. Ομορφάδα της πρώτης ματιάς.
Ξερόκλαδα να μπλέκονται στον σύρτη. Να πνίγεται στο άνοιγμα το παρελθόν. Στον διάδρομο, στο αρμολόγημα, στο πλακοστρωμένο μονοπάτημα αγριόχορτα στην αυθάδεια.
Κι απ’ τις δυο μεριές δέντρα ψηλά περικυκλωμένα. Αψίδα παλαιού θριάμβου στη μοναξιά της αταξίας.
Στη μαρμάρινη σκάλα στο πλατύσκαλο δυο λιοντάρια στον πρόλογο. Στην επιφάνεια τα πατήματα φωνές να φεύγουν, όρκοι κι υποσχέσεις.
Φορέματα λευκά φανταχτερά, γέλια τρανταχτά, μισόλογα στην πονηριά και ένα πεταχτό φιλί.
Μισάνοιχτη. Σκουριασμένο χέρι στο κτύπημα. Το τρίξιμο σήκωσε τη σκόνη. Μεγάλα παράθυρα. Γραμμές φωτεινές έριξαν κοσμήματα στα χρώματα.
Στην άδεια αίθουσα μια πολυθρόνα με μεγάλη ράχη.
Απ’ τα σπασμένα τζάμια ένα φύσημα.
Στο πάτωμα ένα βιβλίο.
Στο λίκνισμα η εγκατάλειψη και στο ξεφύλλισμα η ανάμνηση περιγράφει.
Κι ένα φτεροκόπημα σπάει τον χρόνο στα μικρά κομμάτια του.
 
 
Χειροποίημα
 
Διά χειρός
στην κοινοτοπία της εκφράσεως
Ενώ η Καθετότης δίκοπη
διαχωρίζει
Το φως
Της πέτρας
Του λευκού
Και της αντιστροφής
Της επουράνιας θάλασσας
Ενώ η παραλληλία
Δίχως τη λάσπη
Περίφραγμα στο χώμα
Γλυπτό κτένισμα στις πλαγιές
Μεγαλούργημα αφημένο
Στην ευθεία της ωραιότητας
Αντιστέκεται

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.