Ήταν αρχές της μαγικής δεκαετίας του 1980, όταν ο Άντι Γουόρχολ κάλεσε τον νεαρό και άσημο τότε Τόμι Χίλφιγκερ στο μέγα στρατηγείο του Factory. Ο Χίλφιγκερ είχε μόλις κάνει τα πρώτα του βήματα στη μόδα σχεδιάζοντας δύο κολεξιόν τις οποίες είχε ονομάσει «Century Survival» και «Click Point».

Ο μύθος λέει πως όταν ο Τόμι Χίλφιγκερ έφτασε στο Factory για να συναντήσει τον ήρωά του, ο Γουόρχολ δούλευε τον πίνακα μιας ακόμα «Marylin».

Ο Τόμι θυμάται: «Είχα σαστίσει. Ζωγράφιζε και ταυτόχρονα έκανε κινηματογράφο και φωτογράφιζε διασημότητες της εποχής για να κάνει τα περίφημα εκείνα πορτρέτα του».

Πάνω απ’ όλα, όμως, ο Γουόρχολ έδειξε στον Τόμι Χίλφιγκερ τη δύναμη των συμβόλων.

Ο Τόμι συνεχίζει τη διήγησή του:

«Είχε τέτοια δύναμη, που άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα τη μόδα. Είχα τόσο επηρεαστεί από τον Άντι Γουόρχολ, που άρχισα να παρατηρώ τα διάφορα σύμβολα: τη ‘’γλώσσα’’ των RollingStones, το σήμα της Nike, το ‘’αστέρι’’ της Mercedes–Benz, τα δύο ‘’C’’ της Chanel, τα δύο ‘’G’’ της Gucci. Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να δημιουργήσω το δικό μου logo».

Έτσι μετά από πολλούς πειραματισμούς προέκυψε το μπλε-άσπρο-κόκκινο σήμα της εταιρείας, ένα σήμα που παρέπεμπε λίγο στον γεωμετρικό τρόπο του ζωγράφου Μοντριάν.

Η εταιρεία έφτιαχνε ρούχα που μπορούσαν να τα φορούν οι πιο cool άνθρωποι της Αμερικής, και ο Τόμι Χίλφιγκερ έγινε ο πιο επιτυχημένος Αμερικανός σχεδιαστής της δεκαετίας του 1990. Τα ρούχα της εταιρείας του τα λάτρευαν όλοι, από τον ανερχόμενο ράπερ Τουπάκ Σακούρ έως τον υπέρκομψο Ντέιβιντ Μπόουι.

Η εταιρεία αναπτύχθηκε με την ιλιγγιώδη ταχύτητα μιας εταιρείας της Σίλικον Βάλεϊ, και διέπρεψε στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης πριν πουληθεί για 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια, με τον Τόμι να συνεχίζει να ηγείται ως βασικός στρατηγικός σχεδιαστής, ενώ λίγο αργότερα πουλήθηκε στην εταιρεία «PVH» (η οποία είχε εξαγοράσει και την Calvin Klein) αντί 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Τελικά ο Χίλφιγκερ μέσα από την παγκοσμιοποίηση, κατέληξε να πουλά στην Ασία και στην Ευρώπη, περισσότερο απ’ ότι πουλά στην Αμερική.

Τώρα, στα 71 του χρόνια, ο Τόμι έχει δημιουργήσει το δικό του «Factory», το τεράστιο «Tommy Hilfiger Archive» στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, όπου υπάρχουν όλα τα σχέδια που διαχρονικά δημιούργησε και όλα τα δείγματά τους. Από αυτό το υλικό εμπνεύστηκε και την καινούρια του κολεξιόν με τίτλο «Classics Reborn».

Φτάνοντας στην κορυφή

Ο Τόμι Χίλφιγκερ ξεκίνησε το 1980, αναβιώνοντας το βρετανικό ντύσιμο των ιδιωτικών σχολείων, πουλώντας υπερμεγέθεις μπλούζες ράγκμπυ, μπουφάν ιστιοπλοΐας και παντελόνια chinos. Αλλά την επόμενη δεκαετία προχώρησε στο αθλητικό ντύσιμο, σε κάποια ρούχα high fashion, και μια σειρά baby fashion.

Πάνω στα ρούχα υπήρχαν πάντοτε κάποιες λεπτομέρειες που τα συνέδεαν με την ελίτ της Αμερικής και τις συνήθειές της. Όμως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα πετύχαινε αν δεν υιοθετούσαν τα ρούχα του οι ανερχόμενοι νεαροί BlackAmericans στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Την εποχή εκείνη αν περνούσες από τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία του Upper East Side, θα έβλεπες ότι τα παιδιά των λευκών δισεκατομμυριούχων άκουγαν αποκλειστικά χιπ χοπ. Οι μαύροι ράπερς την εποχή εκείνη φορούσαν τα ρούχα του Ralph Lauren, σαν εμφανή status symbols.

Κάποια στιγμή ο ράπερ GrandPuba ανέφερε τον Χίλφιγκερ σε κάποιο τραγούδι του. Για το λόγο αυτό ο Τόμι Χίλφιγκερ του έκανε δώρο ρούχα αξίας 20.000 δολαρίων, και του υποσχέθηκε να του δίνει κι άλλα ρούχα κάθε φορά που θα είχε την ανάγκη να κάνει κάποια φωτογράφηση ή να γυρίσει κάποιο βίντεοκλιπ.

Χαρίζοντας ρούχα σε ράπερς και γενικά σε άτομα που φαίνονταν cool, ο Τόμι Χίλφιγκερ κατάφερε να γίνει ο αγαπημένος σχεδιαστής των ράπερς.

Ο Χίλφιγκερ, εξηγεί πώς έγινε η εταιρεία του τόσο δημοφιλής:

«Τα ρούχα που φτιάχναμε ήταν εμπνευσμένα από την ιστιοπλοΐα, τα ιδιωτικά σχολεία, την IvyLeague, και τη λεγόμενη NewEngland, εκεί που ζούσαν οι πιο αριστοκρατικοί Αμερικανοί, αυτοί που συναθροίζονταν κάνοντας τις διακοπές τους στο Κέιπ Κοντ, το Ναντάκετ και τα Χάμπτονς. Τότε, ο Ράσελ Σίμονς, ένας από τους γεννήτορες του χιπ χοπ, μού αποκάλυψε ότι οι νεαροί μαύροι ράπερς και τα παιδιά του δρόμου ήθελαν να φοράνε αυτά τα ρούχα για να δείχνουν πλούσιοι».

Δύο επιπλέον κινήσεις συντέλεσαν στην επιτυχία: μια φωτογράφηση για τα Tommy Jeans με την Aaliyah και τον MarkRonson σε μια ταράτσα, και μια εμφάνιση του SnoopDogg στην διάσημη εκπομπή SaturdayNightLive, τον Μάρτιο του 1994, όπου φορούσε μια μπλούζα του ράγκμπυ, απογείωσαν τη ζήτηση και τις πωλήσεις.

Ο Χίλφιγκερ συνετέλεσε στη διαμόρφωση του «BlackStreetStyle» προσφέροντας ρούχα με καλύτερες τιμές από τον Ραλφ Λόρεν, και μεγαλώνοντας τα μεγέθη των logos του.

«Αγαπούσαν τα σπορ και τα αθλητικά ρούχα, αλλά τα ήθελαν όλα υπερμεγέθη! Έτσι, αναγκάστηκα να κάνω όλα τα ρούχα μου σε μεγάλα μεγέθη και ήταν τέλεια! Έντυνα τον PuffDaddy για τις συναυλίες του! Έντυνα τον BiggieSmalls! Έντυνα τον Tupac!»

Ταυτόχρονα, ήθελε να συνεχίσει να ντύνει τα λευκά πλουσιόπαιδα, θυμίζοντάς τους ότι η φίρμα ήταν ουσιαστικά γι’ αυτούς. Για να το κάνει αυτό, ο Τόμι σε μια μόνο καμπάνια φωτογράφησε την Ιβάνκα Τραμπ, την κόρη του Ροντ Στιούαρντ, Κίμπερλι, τον Τζέιμς και την Ελίζαμπεθ Τζάγκερ, τον γιο του Στινγκ, Τζέικ Σάμνερ, τον γιο του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, Αμίρ, αλλά και τα δικά του παιδιά.

Ο Χίλφιγκερ, θυμάται: «Αυτά τα παιδιά είχαν κάτι, που τα άλλα παιδιά δεν είχαν. Είχαν στο αίμα τους, αυτό που αγαπώ».

Συκοφαντία και παρ’ ολίγον καταστροφή

Αυτή όμως η διπλή αποδοχή που είχε η φίρμα, έφερε στην επιφάνεια μια αισχρή φήμη. Το 1997, ο Τόμι Χίλφιγκερ έπεσε θύμα αυτών που σήμερα ονομάζουμε «fake news». Έτσι, στο πρωτόλειο τότε δίκτυο κυκλοφόρησε ένα δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο ο Χίλφιγκερ είχε εμφανιστεί στην εκπομπή της Όπρα, δίνοντας συνέντευξη στην οποία υποτίθεται πως έλεγε:

«Αν ήξερα πως οι Αφροαμερικανοί, οι Ισπανόφωνοι, οι Ασιάτες και οι Εβραίοι θα αγόραζαν τα ρούχα μου, δεν θα τα έκανα τόσο όμορφα. Θα ευχόμουν, οι άνθρωποι αυτοί να μην αγοράζουν τα ρούχα μου, γιατί αυτά προορίζονται για λευκούς ανθρώπους των ανώτερων κοινωνικών τάξεων».

Σύμφωνα με το ψεύτικο δημοσίευμα, η Όπρα αγανακτισμένη τον πέταξε έξω από το στούντιο και η συνέντευξη διακόπηκε.

Ο Τόμι Χίλφιγκερ, θυμάται ότι η εταιρεία κινδύνεψε πολύ:

«Ήταν η αρχή του διαδικτύου και ο κόσμος πίστευε τα πάντα. Η εταιρεία διέτρεξε μεγάλο κίνδυνο. Ήταν καθαρή δυσφήμηση. Εμείς, ντύνουμε τον πραγματικό κόσμο. Δεν ντύνουμε συγκεκριμένους ανθρώπους, που έχουν συγκεκριμένα χρήματα. Είμαστε μια φίρμα ευρείας κατανάλωσης και σεβόμαστε την κοινότητα των ανθρώπων».

Ο Τόμι πιστεύει ότι θα εργάζεται όσο ακόμα το αντέχει. Ο Άντι Γουόρχολ, ο μετρ της εικονολατρίας, είχε πει το εξής αμίμητο:

«Ο θάνατος είναι όλα τα λεφτά! Μπορεί να σε κάνει σταρ!».

Αυτό είναι αλήθεια, συνέβη στον Αλεξάντερ ΜακΚουίν, και συνέβη στον Τζιάνι Βερσάτζε, μετατρέποντάς τους από πρόσωπα σε φίρμες.

«Το ξέρω, κάποτε και το δικό μου όνομα, θα γίνει μια ακόμα ‘’φίρμα’’. Απλά, θα ήθελα η φίρμα να έχει το σεβασμό του κόσμου, και να κάνει καλά πράγματα και καλές επιλογές».

Διαβάστε επίσης:

Ματ Ντέιμον: Ετοιμάζει ντοκιμαντέρ για την Ουκρανία

Μαντόνα: Παραδέχτηκε ότι έχει κάνει πλαστικές επεμβάσεις

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου: Πρώτες εντυπώσεις, οι αντιδράσεις για τον Σον Πεν, οι ελληνικές συμμετοχές