Ο ιστορικός θρίαμβος του ΠΑΣΟΚ άφησε ένα – μικρό πάντως – αποτύπωμα στις εκλογικές επιδόσεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, η οποία εμφανίζεται…

Η πρώτη και πιο εύκολη είναι ότι, σε συνθήκες κρίσης, η Αριστερά, έστω για λίγο, εμφανίζει απώλειες. Η δεύτερη ότι, σε συνθήκες θριάμβου του ΠΑΣΟΚ, συνετρίβη η Δεξιά στο σύνολό της, χωρίς το αποτέλεσμα της Αριστεράς να αποτελεί ήττα. Επομένως είναι προφανές ότι η δεξιά χρεοκοπία συνοδεύεται από τη διαπίστωση ότι χρέη αντιπολίτευσης αναλαμβάνει η Αριστερά πολύ περισσότερο από την – άγνωστο για πόσο διάστημα – πολιτικά ανυπόληπτη πλέον Δεξιά.

Αν θελήσουμε να πάμε ένα βήμα πιο πέρα, η αντοχή της Αριστεράς στο εκλογικό «τσουνάμι» του ΠΑΣΟΚ σημαίνει κι άλλα πράγματα, όχι ορατά εκ πρώτης όψεως. Όπως για παράδειγμα ότι το ΚΚΕ δεν υπέστη την καθίζηση που πολλοί από τους αντιπάλους του έλπιζαν, παρ’ ότι συνεχώς συκοφαντούμενο εδώ και πολύ καιρό. Ή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και βρέθηκε στα όρια της διάσπασης και της διάλυσης λόγω εσωτερικής κρίσης, ανέκαμψε θεαματικά – παρά και την πλαγιοκόπηση από τους Οικολόγους Πράσινους.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι η Αριστερά είναι πάλι φορτωμένη με ευθύνες. Ότι καλείται να δικαιώσει την άρτι ανανεωθείσα εμπιστοσύνη προς αυτήν αποτελώντας το κοινωνικό αποκούμπι τις μέρες που έρχονται. Οι οποίες ούτως ή άλλως θα είναι δύσκολες – και θα ήταν ανεξάρτητα από το ποιος θα κυβερνούσε και άσχετα από το αν θα γίνονταν εκλογές αυτή την εποχή. Όσο για την απαξίωση της Δεξιάς, αυτό κι αν είναι κοινωνικό μήνυμα, το οποίο θα πρέπει να διαβαστεί σωστά τόσο στον Περισσό όσο και στην Κουμουνδούρου. Αρχίζει μια νέα και περίπλοκη εποχή άλλωστε…