Κάθε βιβλίο που σχετίζεται με τον Αλέξανδρο κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, ένα ενδιαφέρον διαχρονι­κό, που επέβαλε η ασυγκράτητη ορμή του νεαρού Μακεδόνα. Ίσως τελικά αποδειχτεί κάποτε ότι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο επίτευγμα του Αλέξαν­δρου είναι απλώς η επίμονη αθανασία του.

Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά Εκδόσεις: Πατάκη Σελ.: 267

Κάθε βιβλίο που σχετίζεται με τον Αλέξανδρο κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, ένα ενδιαφέρον διαχρονι­κό, που επέβαλε η ασυγκράτητη ορμή του νεαρού Μακεδόνα. Ίσως τελικά αποδειχτεί κάποτε ότι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο επίτευγμα του Αλέξαν­δρου είναι απλώς η επίμονη αθανασία του. Η μεγάλη του ζήλια για έναν ήρωα σαν τον Αχιλλέα, του οποί­ου τα κατορθώματα διηγήθηκε ο Όμηρος, τελικά ίσως τον ώθησε σ’ αυτόν τον εξαντλητικό επεκτατι­σμό του, που διεύρυνε τα όρια του μεγαλείου και της φιλοδοξίας πέρα από τα ανθρώπινα. Ο συγγραφέας – ιστορικός αποστέλλει μιαν ανοιχτή επιστολή στον Αλέξανδρο με καθυστέρηση δυόμισι χιλιάδων χρό­νων. ωστόσο, στην ιστορία, αυτοί που καθυστερούν, έχουν το πλεονέκτημα της πιο ολοκληρωμένης εκ­δοχής του θέματος. Έτσι κι ο επιστολογράφος μιλά με τη βεβαιότητα της απόστασης από τα γεγονότα. Όπως συμβαίνει συνήθως, τις ανοικτές επιστολές τις διαβάζουν όλοι, εκτός από τον παραλήπτη. Έτσι ο επιστολογράφος ιστορικός βρίσκει την ευκαιρία να απευθυνθεί σε ένα κοινό που δεν περιέχει τον παρα­λήπτη. Σε αυτήν την επιστολή ο Μπριάν θέτει μεταξύ των άλλων ένα βασικό ερώτημα σχετικά με το απο­τέλεσμα της πιο εντυπωσιακής εκστρατείας στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τελικά ο Αλέξανδρος με το κατόρθωμά του αυτό άνοιξε την πόρτα της Ευρώ­πης στην Ασία ή άνοιξε την πόρτα της Ελλάδας στην Ασία; Παρά τη μάλλον ενοχλητική οικειότητα του επιστολογράφου με τον Αλέξανδρο, αναπτύσσονται θεωρίες, τίθενται υποθέσεις και διατυπώνονται απόψεις που ανακινούν εκ νέου ένα θέμα πάνω στο οποίο έχουν ειπωθεί τα πάντα.

Ξενοφών Μπρουντζάκης