Η ιστορική αναδρομή προκειμένου να τεκμηρι­ωθεί «επιστημονικά» η επικίνδυνη ανοησία της φυλετικής καθαρότητας και υπεροχής οδήγησε τους ναζί θεωρητικούς στην αρχαιότητα ως απαρ­χή των ριζών τους. ωστόσο, ο εθνικοσοσιαλισμός και οι πιστοί του περισσότερο δείχνουν να βολεύ­ονται από τη φαντασιακή εκδοχή των γεγονότων παρά από καθαυτά τα ιστορικά γεγονότα. 

Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας Εκδόσεις: Πόλις Σελ.: 716

Η ιστορική αναδρομή προκειμένου να τεκμηρι­ωθεί «επιστημονικά» η επικίνδυνη ανοησία της φυλετικής καθαρότητας και υπεροχής οδήγησε τους ναζί θεωρητικούς στην αρχαιότητα ως απαρ­χή των ριζών τους. ωστόσο, ο εθνικοσοσιαλισμός και οι πιστοί του περισσότερο δείχνουν να βολεύ­ονται από τη φαντασιακή εκδοχή των γεγονότων παρά από καθαυτά τα ιστορικά γεγονότα. Κατά βάση, η ναζιστική προσέγγιση στην Ιστορία είναι η σύνθεση ενός βολικού μύθου. Η σχέση τους με την αρχαιότητα ξεκινά από το σκεπτικό ότι οι Έλληνες κατάγονται από βόρειους λαούς, τους Δωριείς, οι οποίοι όταν φτάνουν νοτιότερα στη Μεσόγειο αναγεννούν τον ευρισκόμενο σε παρακμή μυκη­ναϊκό πολιτισμό. Με αυτήν τη λογική οι σχέσεις των ναζί με τους Σπαρτιάτες γίνονται περισσότερο από συγγενικές, μια και οι θεωρίες τους περί καθαρότητας της φυλής βρίσκουν την ιστορική τους απόδειξη. Αντίθετα, η Αθήνα δεν ανταποκρί­νεται στη θεωρία της καθαρότητας και η επίσης «σημαντική» ιστορική απόδειξη είναι ότι στην πόλη άκμασε η μιαρή Δημοκρατία. Η παρακμή του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού επήλθε από την μόλυνση του αίματος καθώς έπαυσε να αποτελεί υπέρτατη αρετή η καθαρότητα της φυλής. Σημα­ντικά και άκρως ενδιαφέροντα κεφάλαια αυτού του τόμου είναι εκείνα που αναφέρονται στο σώμα και την εξύμνησή του. Η μακρά αναδρομή καταλή­γει φυσικά στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου, το 1936, με το απίθανο συμπέρασμα τις συγγενικές σχέσεις Ελλήνων – Γερμανών. Βασικός σκοπός της ναζιστικής θεώρησης της Ιστορίας ήταν η συγκρό­τηση και διατήρηση ενός μύθου έξω από την Ιστο­ρία, πράγμα που τους χαρίζει μαγικές ιδιότητες που σίγουρα δεν βολεύουν την ορθολογική τους ερμηνεία. Εδώ η αποστολή του ιστορικού αποκτά τεράστια σημασία, μια και βρίσκεται αντιμέτωπος με την κατάργηση του μύθου που περιβάλλει και συντηρεί μια απάνθρωπη ιδεολογία.

Ξενοφών Μπρουντζάκης