Σε όλους είναι γνωστή – λίγο ως πολύ – η βαθύτατη κρίση που περνά ο έντυπος δημοσιογραφικός λόγος, μια και η μετάδοση των ειδήσεων πλέον πέρασε στην ηλεκτρονική εποχή. 

Σε όλους είναι γνωστή – λίγο ως πολύ – η βαθύτατη κρίση που περνά ο έντυπος δημοσιογραφικός λόγος, μια και η μετάδοση των ειδήσεων πλέον πέρασε στην ηλεκτρονική εποχή. Αν και δεν μαθαίνουμε ποτέ τον τίτλο της αγγλόφωνης εφημερίδας που ίδρυσε ο εκκεντρικός Αμερικανός Σάιρους Οτ, πριν από μισό αιώνα περίπου, στη Ρώμη, η αφήγηση διηγείται την ιστορία της μέσα από έντεκα ατομικές περιπτώσεις δημοσιογράφων που εργάστηκαν σε αυτή – σε διά­φορα πόστα. Η αφήγηση είναι παράλληλη: η πρώτη παρακολουθεί την περιπέτεια των ανθρώπων της εφημερίδας και η δεύτερη, που διαφοροποιείται με πλάγια γράμματα, την ιστορία του ίδιου του εντύπου, το οποίο καταλήγει στον τελευταίο κληρονόμο, έναν τύπο που αδιαφορεί για οτιδήποτε πέραν του σκύλου του. Η δημοσιογραφική εμπειρία του συγγραφέα προσδίδει στους ήρωες μια βιωματική ένταση και περιβάλλει τα γεγονότα που εκτυλίσσονται με τη χαρακτηριστική ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα σε μια εφημερίδα. Οι «Τίτλοι τέλους» δεν σηματοδοτούν το τέλος εποχής μόνο μιας εφημερίδας, αλλά και των ίδι­ων των ανθρώπων που εργάζονται σ’ αυτήν κι έχουν ταυτίσει την προσωπική τους ζωή με την άσκηση του ιδιαίτερου αυτού επαγγέλματος. Την παρακμή της εφημερίδας ακολουθεί κατά πόδας και ο ιδιωτικός βίος των εργαζομένων, οι οποίοι θα βρεθούν αντιμέ­τωποι με την πραγματικότητα της ίδιας τους της ζωής. Αναζητώντας τους χαμένους τους εαυτούς, οι ήρωες της αφήγησης θα έρθουν αντιμέτωποι με εσωτερικές αποκαλύψεις και αλήθειες. Η ενδεκάδα των χαρακτή­ρων – μεταξύ των οποίων βρίσκεται ως καταλύτης και μια αναγνώστρια – αποτυπώνουν με διεισδυτικότητα την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των λειτουργών αυτού του απαιτητικού επαγγέλματος.