Η… πονεμένη ιστορία της «σκληρής διαπραγμάτευσης» των τελευταίων ημερών μεταξύ των τριών της κυβέρνησης και ταυτόχρονα της κυβέρνησης με την τρόικα για το πακέτο των μέτρων…

Κοίτα ποιος μιλάει
Με δεδομένη τη συμφωνία των τριών στο πακέτο των μέτρων – ο υπουργός οικονομίας Γ. Στουρνάρας, λέγοντας εν μέσω της «σκληρής διαπραγμάτευσης» ότι το πακέτο των μέτρων έχει κλείσει και θα έρθει προς ψήφιση σε ένα και μόνο νομοσχέδιο, δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερος – είναι προφανής η ανάγκη τόσο του Βενιζέλου όσο και του Κουβέλη να διαφυλάξουν ό,τι είναι δυνατόν από τη σοσιαλ-αριστερή… αξιοπιστία τους. Κάτι που είναι απολύτως απαραίτητο για τη μεσοπρόθεσμη πολιτική τους επιβίωση…
Κάτω από την πίεση αυτής της ανάγκης, στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση των τριών αρχηγών (την Τρίτη το βράδυ), ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος θυμήθηκε να πει ότι η χώρα δεν είναι προτεκτοράτο και να ζητήσει από τους εταίρους και την τρόικα να κάνουν σεβαστή τη δημοσιονομική διαχείριση από τις ελληνικές αρχές. Μόνο που αυτήν τη δημοσιονομική διαχείριση την είχε ο ίδιος παραδώσει ως υπουργός Οικονομίας της κυβέρνησης Παπαδήμου από τον Φλεβάρη του 2012.
Αφορμή για να εμφανίσει την ευαισθησία του για την εθνική κυριαρχία ο Ευ. Βενιζέλος υπήρξε ένα non-paper του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, το οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει και έναν δεσμευμένο (για λογαριασμό των πιστωτών) λογαριασμό, στον οποίο θα κατευθύνονται τα όποια ελληνικά δημοσιονομικά έσοδα. Μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ έδωσε στη δημοσιότητα το σχετικό γερμανικό χαρτί.
Παρά την προσπάθεια να δημιουργήσει εντυπώσεις γύρω από την υποτιθέμενη διαφωνία του για τον δεσμευμένο λογαριασμό, ο Ευ. Βενιζέλος δύσκολα μπορεί να εξηγήσει για ποιο λόγο αυτός ο ίδιος δέχτηκε στις 20.2.2012 τη δημιουργία του ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Παπαδήμου. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι αυτός ο λογαριασμός υπάρχει και λειτουργεί καθώς στις 19 Μαρτίου κάπου 4,9 δισ. ευρώ εισέρρευσαν σ’ αυτόν από το EFSF για την αποπληρωμή ομολόγων που κατείχε η ΕΚΤ.
Αν από όλα αυτά προκύπτει κάποιο συμπέρασμα, είναι ότι (και) ο Ευ. Βενιζέλος ακολουθώντας πιστά τις εντολές των εποπτών έχει συμφωνήσει ότι τα όποια χρήματα προκύπτουν, είτε από τα πακέτα διάσωσης είτε από τα έσοδα του ελληνικού κράτους, θα «διασώζουν» πρώτα και κύρια τους δανειστές.

Ο ελιγμός του Φώτη
Για τον Φώτη Κουβέλη και τη ΔΗΜΑΡ τα μέτρα για τα εργασιακά αντιμετωπίστηκαν ως ευκαιρία υπενθύμισης των αριστερών τους χαρακτηριστικών και ταυτόχρονα πόρτα υποδοχής ΠΑΣΟΚογενών ψηφοφόρων. Ταυτόχρονα, η… σθεναρή αντίσταση της ΔΗΜΑΡ να αποδεχτεί το εργασιακό πακέτο, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως διαπραγματευτικό χαρτί του πρωθυπουργού με τους εταίρους. Ωστόσο, κατά τα φαινόμενα η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ σήκωσε πολύ ψηλά τον πήχη των αντιρρήσεών της, με κίνδυνο είτε να περάσει από… κάτω είτε να δημιουργήσει πραγματικά προβλήματα στη συνοχή της κυβέρνησης.
Γι’ αυτό ίσως στο Μέγαρο Μαξίμου αναζήτησαν άμεσα, από την Τρίτη το βράδυ, σχέδιο για το πώς θα βγει ο Κουβέλης από το αδιέξοδο ατσαλάκωτος, ως ένδειξη αναγνώρισης της συμβολής τους να περάσει το δημοσιονομικό πακέτο «αμάσητο»…
Ένα από τα σενάρια που εξετάστηκαν ήταν τα εργασιακά να μην έρθουν στη Βουλή προς ψήφιση ως αυτοτελές νομοσχέδιο, αλλά ως άρθρο του πολυνομοσχεδίου με τις 89 προαπαιτούμενες ρυθμίσεις («prior actions»). Ένα δεύτερο και επικρατέστερο σενάριο είναι η «προσφορά» από την τρόικα κάποιων ψίχουλων στο εργασιακό πακέτο. Κανείς βέβαια δεν ξέρει, ούτε ο ίδιος ο Κουβέλης, πόση σημασία μπορεί να δώσουν οι Γερμανοί και λοιποί επόπτες στη διάσωση του πολιτικού κοστουμιού του Φώτη και της ΔΗΜΑΡ.

«Καρότο και μαστίγιο»
Από την πλευρά της η τρόικα επιβεβαιώνει ότι γνωρίζει πολύ καλά το παιχνίδι ελέγχου και «καθοδήγησης» των εγχώριων συνεργατών της. Έτσι, σε τηλεδιάσκεψη που έγινε το βράδυ της Τρίτης, η τρόικα φέρεται να μετέφερε στο υπουργείο Οικονομικών ότι «εργασιακά και πακέτο είναι ένα», κραδαίνοντας το μαστίγιο του ελάχιστου χρόνου που διαθέτει η χώρα.
Την ίδια στιγμή όμως, έδειξε και το καρότο. Η αρχική τοποθέτηση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης στο Eurogroup του Οκτωβρίου ότι η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει όλα τα (προαπαιτούμενα) prior actions σε δύο εβδομάδες, φαίνεται πως επανεξετάζεται…
Οι επόπτες, προφανώς, γνωρίζουν ότι και οι εγχώριοι στενοί τους συνεργάτες έχουν τα (πολιτικά) τους όρια, τα οποία έτσι κι αλλιώς εξαντλούνται ταχύτατα και άντε μετά να ξαναστήσουν τόσο «βολικό»… μαγαζάκι.