Το Midway είναι ένα µικρό νησάκι, µια ατόλη που βρίσκεται στον Βόρειο Ειρηνικό, σε απόσταση άνω των 2.000 µιλίων από την πιο κοντινή ήπειρο. Η φύση είναι παρθένα, αφού οι µοναδικοί κάτοικοι της απάτητης ατόλης είναι ένα είδος άλµπατρος.

Η χωµατερή του Ειρηνικού
Στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό, ανάµεσα στην Ιαπωνία και τη Χαβάη, βρίσκεται η µεγαλύτερη θαλάσσια χωµατερή του κόσµου. Εξαιτίας των θαλασσίων ρευµάτων που κινούνται κυκλικά µε τη φόρα του ρολογιού, συσσωρεύεται εκεί ο µεγαλύτερος όγκος σκουπιδιών που ρίχνονται στις θάλασσες παγκοσµίως και αποτελούνται σε ποσοστό 90% από πλαστικά αντικείµενα.
Πριν από µερικά χρόνια, επιστήµονες του UNEP, του Περιβαλλοντικού Προγράµµατος του ΟΗΕ, σε έρευνά τους υπολόγισαν ότι σε κάθε τετραγωνικό µίλι αυτής τηςθαλάσσιας χωματερής επιπλέουν περίπου 46.000 κομμάτια πλαστικών αντικειμένων. Αυτά τα υπολείμματα σκουπιδιών, που εξαιτίας του μικρού τους μεγέθους βρίσκονται ακόμη και κάτω από την επιφάνεια του νερού, δεν αποτελούν μόνο δυνητικό κίνδυνο για τις θαλάσσιες συγκοινωνίες, αλλά κυρίως για τα θαλασσοπούλια και όλους τους θαλάσσιους οργανισμούς.
Η χωματερή, μια πλωτή μάζα από σκουπίδια με μέγεθος δυο φορές αυτό της πολιτείας του Τέξας, εντοπίστηκε στον Ειρηνικό το 1995. Οι επιστήμονες την ονόμασαν The Great Pacific Garbage Patch και υπολόγισαν ότι ζυγίζει πάνω από 3,5 εκατομμύρια τόνους!
Οι επιπτώσεις, ειδικά στην ατόλη Midway, εκτιμήθηκαν από επιστήμονες του Ερευνητικού Ινστιτούτου της Βόρειας Καρολίνας, οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα περισσότερα από 2 εκατομμύρια πουλιά άλμπατρος που βρίσκουν εκεί καταφύγιο έχουν καταβροχθίσει ποσότητα πλαστικού. Περαιτέρω έρευνες απέδειξαν ότι μέχρι και το 50% του στομαχικού περιεχομένου των άλμπατρος, ενήλικων και νεοσσών, είναι πλαστικά κομμάτια που βρίσκουν οι γονείς να επιπλέουν στη θάλασσα, νομίζοντας ότι είναι τροφή. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το 1/3 των νεοσσών που γεννιούνται κάθε χρόνο στα νησιά δεν καταφέρνει ναεπιβιώσει επειδή οι γονείς, χωρίς να το γνωρίζουν, τα ταΐζουν με κομμάτια πλαστικού. Πολλοί νεοσσοί δεν αποκτούν ποτέ αρκετές δυνάμεις για να μπορέσουν να πετάξουν και να αναζητήσουν τροφή, επειδή το στομάχι τους είναι γεμάτο πλαστικό.
Το αποτέλεσμα είναι φρικτός θάνατος αφού τα πουλιά οδηγούνται αργά και βασανιστικά σε ασιτία και τελικά στον αφανισμό. Τα άλμπατρος είναι ο καθρέφτης της καταστροφής, μιας ανυπολόγιστης καταστροφής αφού είναι ανυπολόγιστες οι φονικές συνέπειες στα θαλάσσια ζώα, ψάρια και θηλαστικά, ακόμα και στις μέδουσες, όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες.
Σε πρόσφατη έρευνά του ο ΟΗΕ επισήμανε ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος με τα πλαστικά στη θάλασσα, καθώς δεν υπάρχει ούτε μια ακτή σε ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων της Αρκτικής και της Ανταρκτικής, που να μην έχει σοβαρό πρόβλημα από πλαστικά σκουπίδια. Επισημαίνεται ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της HELMEPA (Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος), ένα πλαστικό μπουκάλι χρειάζεται 450 χρόνια για να διαλυθεί στη θάλασσα, μια πετονιά 600 χρόνια, ένα πλαστικό ποτήρι 50 χρόνια και μια λαστιχένια σόλα 50-80 χρόνια.