Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα… μέλι. Κάπως έτσι αντιλαμβάνονται οι Κινέζοι τη στρατηγική τους στην Αφρική.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι Κινέζοι θέλουν να κατευνάσουν τα πνεύματα που οξύνθηκαν εξ αιτίας της Συρίας, καθώς η Δύση το παίζει αγανακτισμένη με την πεισματική άρνηση Μόσχας και Πεκίνου να κλιμακωθεί η πίεση κατά του Άσαντ. Αυτό όμως που τονίζουν οι περισσότεροι είναι ότι το Πεκίνο επί της ουσίας αδιαφορεί για το αν αρέσει ή όχι στη Δύση η άποψή του για το καθεστώς της Δαμασκού. Αυτό που θέλει, είναι να διασφαλίσει την απρόσκοπτη συνέχιση της στρατηγικής του, δηλαδή της ενίσχυσης του ρόλου του στην Αφρική, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ρίξει λίγη στάχτη στα μάτια των δυνάμεων που παραδοσιακά «λυμαίνονται» τη Μαύρη Ήπειρο για να τους δείξει ότι δέχεται να συμμετάσχει στο «παιχνίδι» τους.
Κατά τα άλλα, η Κίνα αρχίζει να θερίζει τους καρπούς των κόπων της:
Έπειτα από μια δεκαετία στρατηγικών επενδύσεων σε όλους τους τομείς, οι οποίες, σύμφωνα με όσα στοιχεία έχουν αποκαλυφθεί, αγγίζουν τα 75 δισ. και δόθηκαν για την εκπόνηση 1.700 έργων σε πάνω από 30 αφρικανικές χώρες, ουδείς μπορεί να την αγνοήσει. Αργά αλλά σταθερά, το Πεκίνο οικοδομεί μια σχέση «εμπιστοσύνης» με απώτερο σκοπό την εξασφάλιση φυσικών πόρων.
Μάλιστα, η διπλωματία των «ίσων αποστάσεων» που έχει τηρήσει σε μια σειρά από συγκρούσεις στην περιοχή τής προσφέρει προνομοιακή μεταχείριση από πάσης φύσεως «αντάρτες» που αποφεύγουν να στραφούν κατά των κινεζικών συμφερόντων. Πριν από λίγες ημέρες, η «επίθεση φιλίας» που επιμελώς εξαπολύει το Πεκίνο, σε αντίθεση με τις γνωστές αλαζονικές τσαπατσουλιές Αμερικανών και Ευρωπαίων, οδήγησαν τους Παλαιστίνιους να ζητήσουν από την Κίνα να διαμεσολαβήσει στο Μεσανατολικό, μια προοπτική την οποία αποδέχτηκαν θετικά οι Ισραηλινοί και η οποία θα έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας πριν από δέκα χρόνια.

Στρατιωτική παρουσία

Τώρα φαίνεται πως έχει έρθει η ώρα να αυξήσει και τη στρατιωτική της παρουσία στην περιοχή, έστω και εμμέσως, έστω και πειραματικά, έστω και με πρόσχημα την ανάγκη επίδειξης «καλής θέλησης» όχι μόνο στους Δυτικούς, αλλά και στην Αφρικανική Ένωση, η οποία στηρίζει την αποστολή στο πλαίσιο του ΟΗΕ.