Η Ελλάδα είχε καημό να φιλοξενήσει έστω και μια φορά ένα από τα σόου του πασίγνωστου Τσίρκου από το Μόντρεαλ, το οποίο έχει σαρώσει κάθε λογής βραβεία, έχει εμφανιστεί σε κορυφαία πολιτισμικά γεγονότα και έχει «γυρίσει» όλη την υφήλιο με τις παραστάσεις του.

Ρίχνουν τα σύνορα
Ο τίτλος της φετινής παράστασης, «Dralion», όσο νόημα και να μη βγάζει αρχικά, μόνο τυχαίος δεν είναι. Συμβολίζει αυτό ακριβώς που οπτικοποιείται (από την πρώτη προβολή του το 1999) στη σκηνή. Ο θεατής γίνεται μάρτυρας της συνύπαρξης δύο «πλασμάτων» που προκαλούν δέος με την παρουσία τους. Ο λόγος για τον Δράκο (Dra-) της εξωτικής Ανατολής και το Λέοντα (-lion) της ανεπτυγμένης Δύσης. Το «Dralion» αναλαμβάνει να εξαφανίσει τα σύνορα των δύο πολιτισμών. Για να το επιτύχει αυτό, όπως ακριβώς το οραματίζεται, το Τσίρκο του Ηλίου θα πρέπει, συνηθισμένο πια σε αυτόν τον ρυθμό, να ετοιμάσει τα πάντα στην εντέλεια. Εδώ είναι που στην εξίσωση μπαίνουν το ανθρώπινο δυναμικό και ο υπερσύγχρονος εξοπλισμός, που φροντίζουν σε κάθε σόου για την αισθητική πανδαισία επί σκηνής, αναγκάζοντας κοινό και κριτικούς να χειροκροτούν το αποτέλεσμα.
Θα χρειαστούν μέρες ολόκληρες για να καταμετρηθούν όλοι όσοι συμμετέχουν στο εγχείρημα του «Dralion», φροντίζοντας από τα κοστούμια και τη μουσική έως και την υλικοτεχνική υποδομή και τα ευφάνταστα σκηνικά.

Δεν ισχύει ο νόμος της βαρύτητας
Η σκηνή, όμως, είναι το μέρος όπου, όπως λένε και οι Εγγλέζοι, the magic happens. Στο «Dralion» εξουδετερώνεται ο νόμος της βαρύτητας και μένει ελεύθερο το πεδίο για εντυπωσιακά ακροβατικά και ταχυδακτυλουργικά νούμερα, τα οποία εκτελούν με δεξιοτεχνία οι περφόρμερ – αθλητές του Τσίρκου του Ηλίου. Το κοινό καλύτερα να μην επιχειρήσει να δώσει «ταμπέλες» στην παράσταση, καθώς πρόκειται για ένα πρωτότυπο «πάντρεμα» της ανατολίτικης παράδοσης και του δυτικού εκσυγχρονισμού, του ανθρώπου και της Φύσης. Οι μουσικές μελωδίες που «ντύνουν» το σόου είναι κυριολεκτικά… βγαλμένες από τις πέντε ηπείρους (από κινεζικά ακούσματα ώς και βαλκανική μουσική), ενώ η αέρινη περφόρμανς των καλλιτεχνών είναι φανερό πως είναι επηρεασμένη από πολλά πεδία της Τέχνης.
Είναι το «Dralion» λοιπόν μια γιορτή του πολιτισμού ή ένα μάθημα Ιστορίας της Τέχνης; Tο σίγουρο είναι ότι θέλει να προβάλει τον πολιτισμό ως ένα ενιαίο οικοδόμημα, χωρίς να λογοδοτεί για το «αμάρτημα» του να ανακατεύεις ανόμοιες τέχνες. Γι’ αυτό θα χρειαστεί τη… θεϊκή καθοδήγηση της Azala (θεάς του Αέρα), της Gaya (θεάς της Γης), της Oceane (θεάς του Νερού), του Yao (θεού της Φωτιάς), του Kala (κύκλος της Ζωής) και του Μικρού Βούδα, ώστε να κάνει τους Έλληνες να ξεχάσουν την περσινή παράσταση.